Ο Christopher Barling δουλεύει στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών του Αστυνομικού Τμήματος του Λος Άντζελες από το 1993. Είναι τώρα ο Επικεφαλής του 77ου Τομέα του Ανθρωποκτονιών, στο νότιο Λος Άντζελες, ο οποίος έχει ιστορικά ένα από τα υψηλότερα ποσοστά φόνων στην πόλη.
· Πως είναι μια τυπική μέρα σας;
Πρώτα από όλα, δεν υπάρχει ποτέ μία τυπική μέρα για έναν ντετέκτιβ του Ανθρωποκτονιών. Δουλεύω αυτό που ονομάζουμε βάρδια 9/17, η οποία σημαίνει ότι δουλεύω εννέα ώρες την ημέρα, εννέα από 10 εργάσιμες ημέρες, με τα Σαββατοκύριακα εκτός. Ωστόσο, αφού είμαι ο επικεφαλής του τμήματος, είμαι πάντα σε επιφυλακή.
Συνήθως, ξεκινάω τη μέρα μου κάπου ανάμεσα στις 6 και τις 7 το πρωί. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να συναντήσω τα μέλη της ομάδας μου, καθώς πίνουμε τις πρώτες κούπες καφέ. Στη συνέχεια, καθοδηγώ τη συζήτηση στο να πάρω τις ενημερώσεις τους σχετικά με τις τρέχουσες έρευνές τους και τα σχέδιά τους για την επίλυση των υποθέσεων τους.
Αμέσως μετά, αποφασίζω ποιος θα είναι σε επιφυλακή μαζί μου κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, με βάση τη διαθεσιμότητα των ντετέκτιβ κάθε ομάδας (προγραμματίζουν το πρόγραμμά τους για το Σαββατοκύριακο εκ των προτέρων). Στη συνέχεια, πραγματοποιώ μια σειρά από διοικητικές λειτουργίες: συμπληρώνοντας έγγραφα, υπογράφοντας δελτία υπερωριών, αναθεωρώντας εντάλματα έρευνας, δικαστικές εντολές, κ.λπ. Αλλά αυτά μόνο στην περίπτωση που δεν είχαμε κάποια ανθρωποκτονία το προηγούμενο βράδυ.
Σπάνια ένας φόνος συμβαίνει τις εργάσιμες ώρες. Συνήθως συμβαίνει ανάμεσα στις 10 το βράδυ και στις 3 το πρωί. Επομένως, εκείνες τις μέρες η βάρδιά μου ξεκινά επίσημα όταν φτάνω στον τόπο του εγκλήματος. Τότε, αξιολογώ εάν χρειάζονται περισσότεροι ντετέκτιβ για να ξεκινήσουν νωρίς και να αρχίσουν να μοιράζουν τα καθήκοντα που πρέπει να ολοκληρωθούν.
Μερικά από αυτά τα καθήκοντα είναι να εντοπίσουν και να εξετάσουν τους αυτόπτες μάρτυρες, να επανεξετάσουν τη σκηνή του εγκλήματος για επιπλέον μάρτυρες ή αποδεικτικά στοιχεία, να εντοπίσουν και να κάνουν λήψη τυχών βίντεο από κάμερες ασφαλείας, να ασφαλίσουν τα αποδεικτικά στοιχεία, να πραγματοποιήσουν αναζητήσεις μέσω ηλεκτρονικών βάσεων δεδομένων με στοιχεία εγκληματιών και να συναντήσουν αστυνομικούς άλλων υπηρεσιών, οι οποίοι έχουν την τοπική αρμοδιότητα της περιοχής, οπού έλαβε χώρα το έγκλημα.
Επιβλέπω όλα αυτά και παρακολουθώ την ερευνητική ομάδα στην οποία έχει ανατεθεί το έγκλημα, καθώς και τις υποστηρικτικές της ομάδες.
Επιπλέον, συναντώ τον διοικητή της περιοχής και τον επικεφαλή του γραφείου και τους ενημερώνω για την κατάσταση της υπόθεσης, για να τους βοηθήσω στην ανάθεση των ανενημέρωτων αξιωματικών της περιοχής, για την κατανόηση και πρόληψη μελλοντικών εγκλημάτων.
Συναντώ, επίσης, το προσωπικό που είναι υπεύθυνο για την αντιμετώπιση των συμμοριών και συζητώ την πιθανότητα αντιποίνων, επειδή ένας αρκετά μεγάλος αριθμός δολοφονιών στον 77ο τομέα, έχει κάποιου είδους σχέση με τις συμμορίες. Τα θύματα δεν είναι πάντα μέλη συμμοριών, αλλά οι ύποπτοι συνήθως είναι. Όλα αυτά τείνουν να διαρκούν πολλές μέρες και έτσι το τέλος της βάρδιας σπάνια έρχεται την ώρα που είχε προγραμματιστεί.
· Τι κάνει για μια πραγματικά καλή μέρα στη δουλειά;
Είμαι τυχερός γιατί κάθε μέρα στη δουλειά είναι καλή.
Έχω το προνόμιο να εποπτεύω και να δουλεύω μαζί με τους αναμφισβήτητα καλύτερους ντετέκτιβ του κόσμου.
Αυτό που κάνει μία μέρα ξεχωριστή, είναι να παρακολουθώ τους ντετέκτιβ να βάζουν μαζί τις υποθέσεις τους και να τις λύνουν. Είναι ικανοποιητικό να παρακολουθείς μία ομάδα ντετέκτιβ να ενθουσιάζονται που μόλις ταυτοποίησαν τον ύποπτό τους ή έχουν αρκετές αποδείξεις για να στηρίξουν μία υπόθεση εις βάρος του δολοφόνου.
Αν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω ένα παλιό κλισέ, εμείς οι ντετέκτιβ του Ανθρωποκτονιών μιλάμε εκ μέρους των νεκρών.
Είναι συναρπαστικό να παρακολουθείς έναν ντετέκτιβ να ανακρίνει έναν ύποπτο και να καταφέρνει, αυτός ο ύποπτος να παραδεχτεί πράγματα ή να ομολογήσει έναν φόνο. Είναι επίσης ικανοποιητικό, ένας ντετέκτιβ να λαμβάνει κλήση από τον εισαγγελέα ότι οι ένορκοι μόλις καταδίκασαν έναν ύποπτο, ο οποίος είναι υπεύθυνος για ένα φόνο.
Αυτές οι μέρες είναι ξεχωριστές, επειδή τότε μπορούμε να πούμε σε μία οικογένεια ότι γνωρίζουμε ποιος είναι υπεύθυνος για τον θάνατο του αγαπημένου τους προσώπου.
· Πόσο καιρό είστε ντετέκτιβ του Ανθρωποκτονιών; Τι έχει αλλάξει με το πέρασμα των χρόνων;
Ξεκίνησα να δουλεύω σαν ντετέκτιβ του Ανθρωποκτονιών το 1993 και η τεχνολογία είναι η μεγαλύτερη αλλαγή όλα αυτά τα χρόνια.
Όταν ξεκίνησα να δουλεύω υποθέσεις, δεν είχαμε υπολογιστές. Γράφαμε όλες τις αναφορές χειρόγραφα και μετά τις δαχτυλογραφούσαμε στη γραφομηχανή. Τώρα όλα γίνονται με τον υπολογιστή. Το 1993, είχαμε απλά τις ομάδες αίματος, τους οποίους χρησιμοποιούσαμε για να μας βοηθήσουν να ταυτοποιήσουμε ανθρώπους στη σκηνή ενός εγκλήματος.
Τώρα χρησιμοποιείται το DNA, το οποίο μπορεί να ταυτοποιήσει ένα άτομο μέσα στα δισεκατομμύρια ανθρώπους, τετράκις ή και περισσότερους, χρησιμοποιώντας το DNA του. Δεν υπήρχαν κοινωνικά μέσα δικτύωσης ή κάμερες παρακολούθησης.
Η τεχνολογία του σήμερα έχει βοηθήσει πάρα πού τους ντετέκτιβ να εντοπίσουν έμμεσες αποδείξεις στις υποθέσεις τους. Τώρα προωθούμε, επίσης, πληροφορίες στο Twitter.
Παρακαλώ έχετε στο νου σας ότι η πραγματική δουλειά των ντετέκτιβ δεν είναι αυτό που βλέπετε στην τηλεόραση, στις σειρές όπως Law and Order, CSI και Dexter.
Συνήθως, δεν λύνουμε μία υπόθεση μέσα σε μία ώρα και δεν βρίσκουμε αποδεικτικά στοιχεία παντού.
· Ποιες είναι οι πιο δύσκολες πτυχές της δουλειάς σας;
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών, ο 77ος τομέας έχει αναλάβει 549 φόνους και υπάρχουν περίπου 250 ανεξιχνίαστες υποθέσεις που ακόμα δεν έχουν επιλυθεί.
Οι ντετέκτιβ του Ανθρωποκτονιών τείνουν να είναι οι πιο αφοσιωμένοι αξιωματικοί σε οποιαδήποτε αστυνομική υπηρεσία και ποτέ δεν θέλουν να πάνε στο σπίτι τους, εάν δεν λύσουν πρώτα τις υποθέσεις τους.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να λύσουμε μία υπόθεση χωρίς τη βοήθεια των πολιτών και ότι δεν μπορούν να λυθούν όλες οι υποθέσεις ανθρωποκτονίας. Όμως, το ότι δεν έχει ακόμα επιλυθεί μία υπόθεση, δεν σημαίνει ότι δεν την δουλεύουμε.
Κάθε χρόνο, οι ντετέκτιβ επιλύουν περίπου το 60-70% των υποθέσεων, αλλά μόνο το 30-40% είναι από την τρέχουσα χρονιά. Οι υπόλοιπες υποθέσεις, οι οποίες κάνουν τη διαφορά, είναι όλες των προηγούμενων ετών.
· Πείτε μας για μια υπόθεση που είχε μεγάλο αντίκτυπο σε σας τα τελευταία χρόνια.
Όλες οι υποθέσεις στις οποίες δουλεύεις ή ανταποκρίνεσαι σε επηρεάζουν με τον έναν τρόπο ή τον άλλον τρόπο, αλλά το 2010 υπήρχαν δύο υποθέσεις που ξεχώρισαν.
Ήταν οι παράλογοι φόνοι του Aaron Shannon Jr και της Kashmier James. Ο Aaron ήταν ένα 5χρονο αγόρι, το οποίο πυροβολήθηκε θανάσιμα τη νύχτα του Hallowe'en στην πίσω αυλή του παππού του, ενώ φορούσε το αποκριάτικο κουστούμι του (μία στολή του Spiderman). Η Kashmier ήταν μία 25χρονη μητέρα, η οποία στεκόταν έξω από το αυτοκίνητό της τη βραδιά των Χριστουγέννων, με το τρίχρονο κοριτσάκι της να κάθεται μέσα στο αυτοκίνητο, όταν ο ύποπτος που στεκόταν στον δρόμο, την πυροβόλησε και τη σκότωσε. Και στις δύο αυτές υποθέσεις, κανένα από τα θύματα δεν είχε να κάνει με συμμορίες.
Ευτυχώς, οι ντετέκτιβ στους οποίους ανατέθηκαν οι και οι δύο αυτές υποθέσεις, συνέλαβαν τους ύποπτους που ήταν υπεύθυνοι για τους φόνους.
Και οι δύο υποθέσεις με επηρέασαν με δύο τρόπους.
Πρώτον, πρέπει να είμαι ευγνώμων για την κάθε στιγμή που περνώ με τους δικούς μου ανθρώπους, επειδή η ζωή μπορεί να τελειώσει τόσο σύντομα και τραγικά, ανεξαρτήτως πόσο χρονών είσαι ή τι μέρα είναι.
Δεύτερον, παρακολούθησα και τις δύο αυτές οικογένειες να χειρίζονται τις τραγωδίες τους με τόση αξιοπρέπεια, χάρη και δύναμη, που με εμπνέει κάθε μέρα για να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.
Τέλος, ένιωσα τεράστια υπερηφάνεια παρακολουθώντας τους ντετέκτιβ στους οποίους ανατέθηκαν οι υποθέσεις, καθώς και τους συναδέλφους τους, να δουλεύουν ασταμάτητα μαζί ως μια συνεκτική ομάδα για την επίλυση και των δύο αυτών υποθέσεων.
Πηγή ξενόγλωσσου κειμένου: the guardian
Επιμέλεια/Μετάφραση: Policenet