Oι δόκιμοι της Ελληνικής Αστυνομίας δεχόμαστε την ίδια καθημερινή απαξίωση και την οικονομική εξαθλίωση που στόχο έχουν να πλήξουν εμάς και τις οικογένειες μας στο βωμό της θεωρίας περί φθηνού προσωπικού μέσω του ρόλου της πρακτικής εκπαίδευσης.
Στις 29/05/2017 και μέρες πριν παρουσιαστούμε στις νέες μας υπηρεσιακής στέγες, ενημερωθήκαμε για την υπ’αριθμόν 1728/17/1076435 διαταγή της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης Ανθρώπινων Πόρων και πριν την έκδοση της σχετικής ερμηνευτικής εγκυκλίου των διατάξεων του ν.4472/2017, κατά την οποία οι σπουδαστές της Αστυνομικής Ακαδημίας παύουν να απασχολούνται και να αποζημιώνονται για την εργασία τους πέραν του πενθήμερου και κατά τις βραδινές βάρδιες.
Κάτι τέτοιο έχει άμεση συνέπεια στις μηνιαίες μας αποδοχές οι οποίες συνεχίζουν να μην ξεπερνούν το ποσό των 265 ευρώ. Μήνες αργότερα και αφού υποχρεωθήκαμε να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα μας με το προαναφερόμενο ποσό, το οποίο αποκλίνει αισθητά από το κοινωνικά κατώτατο όριο αποδοχών, ενημερωθήκαμε πως από 01/01/2017 θα έπρεπε να λαμβάνουμε ως μισθοδοσία 295 ευρώ. Το να λάβουμε αναδρομικά τα χρήματα αυτά, σίγουρα δεν υπερκαλύπτει το αίσθημα καταπάτησης αξιών, το οποίο πολλάκις λάβαμε.
Συνεχείς διαβεβαιώσεις από τη πολιτική και φυσική Ηγεσία του Σώματος, καθώς και από την Ομοσπονδία μας, είναι κινήσεις που μας δημιούργησαν, έστω και στιγμιαία το αίσθημα αποδοχής και κατανόησης το οποίο ουδεμία σχέση είχε με τη πραγματικότητα. Κάποιοι, δεν δίστασαν να αναζητήσουν το χαμένο έδαφος σε νέους συναδέλφους, διαβεβαιώνοντας τους πως η μη τροποποίηση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης που αποκαταστούσε την ξεκάθαρη αδικία εις βάρος των Δοκιμών Αστυφυλάκων, είναι η αφορμή για άμεσες κινητοποιήσεις και αντιδράσεις.
Η πολιτική καθώς και η φυσική Ηγεσία του Σώματος συνέχισε το αδιανόητο αυτό παιχνίδι, που κάποιοι άρχισαν στις πλάτες του νέου προσωπικού,οι οποίοι απασχολούνται κανονικά σε εντεταλμένες υπηρεσίες, δίνοντας μία βαρύτητα διαφορετική σε λόγια και αποφάσεις, πράξη η οποία δεν αρμόζει στις αρχές και στις αξίες τις οποίες αναζητήσαμε στην οικογένεια της Ελληνικής Αστυνομίας. Ήδη από πολύ νωρίς λοιπόν, λάβαμε διαβεβαιώσεις και μάλιστα από επίσημα πρόσωπα, οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, αν αναλογιστεί κανείς πως ακόμα και προς το τέλος της πρακτικής μας εκπαίδευσης, ύστερα από κρατήσεις πάσης φύσεως, λαμβάνουμε το ανεκδιήγητο πόσο των 235 ευρώ το οποίο δεν μπορεί να καλύψει ούτε την ανάγκη της σίτισης μας!!!
Οι τοποθετήσεις δεν ήταν φυσικά, μόνο οικονομικής φύσεως, αφού δεν σταμάτησαν να μας διαβεβαιώνουν πως βρίσκονται σε κινήσεις συνυπογραφής τροποποίησης της Κοινής Υπουργικής Απόφασης, σχεδίου με το οποίο τροποποιείται η υπ’αριθμόν 2/72000/0022 από 04/12/2001 απόφασης, ήτοι “Οδοιπορικά και λοιπά έξοδα….της Ελληνικής Αστυνομίας” και ειδικότερα ότι προβλέπεται στη ρύθμιση εικοστή (20) μέρες ως εκτός έδρας αποζημίωση (αντί των δέκα {10} ισχυουσών) για τις μετακινήσεις των Δοκιμών Αστυφυλάκων κατά τη πρακτική τους εκπαίδευση.
Δεν θα μπορούσε ούτε αυτή η δήλωση να λείπει, από το αρχείο των συναρμόδιων Υπουργείων, κίνηση ιδιαίτερα μη αποδεκτή, καθώς το αντίκτυπο της μη τήρησης αυτής, είναι καθημερινό και φυσικά όχι μόνο μέσω των οικονομικών αποδοχών μας και το επωμιζόμεθα με τις οικογένειες μας από κοινού! Φυσικά και υπό τέτοιες συνθήκες, φανήκαμε αντάξιοι των προσδοκιών και των υποχρεώσεων μας έναντι των Αστυνομικών Υπηρεσιών που απασχολούμαστε, ακόμα και αν κάτι τέτοιο, κατά τη διάρκεια της πρακτικής μας εκπαίδευσης, αντιτίθεται στην 8ωρη κάλυψη θέσεων, μόνιμου νόμιμα αποζημιωμένου προσωπικού!
Ακόμα και όταν μας κάλεσαν, να επωμιστουμε το κόστος της απόσπασης μας στα νησιά της Χώρας, προς τον προαναφερομενο στόχο, ουδεμία άποψη εκφεραμε και φυσικά, κανείς αντίλογος δεν είχε θέση στην εντολή αυτή. Δεν λησμονουμε φυσικά, πως κάτι τέτοιο αντιτίθεται και ηθικά και υπηρεσιακα, όπως αυτό προβλέπεται στο Π. Δ. 100/2003 και ειδικότερα στο άρθρο 25 “Έξοδα μετακίνησης” του Αστυνομικού Δικαίου. Δεν ξεχνάμε το εφάπαξ βοήθημα στη μισθοδοσία μας, κατά τον μήνα Αύγουστο του 2017, ήτοι 200 ευρώ, το οποίο πιστωθηκε ύστερα από επίσημη ενημέρωση των Υπηρεσιών μας, πως θα κρατηθεί από το μισθό μας ως νεοεξερχομενοι Αστυφυλακες. Κάτι τέτοιο, απέχει από το πρίσμα της πραγματικότητας, καθώς κατά τη μισθοδοσία του μήνα Απριλίου του 2018, αλλά και όπως ενημερωθηκαμε, για αρκετούς μήνες ακόμα, θα υποστούμε κρατήσεις για το ποσό αυτό.
Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στο γεγονός, πως σταματήσαμε να υπογράφουμε για την εκτός έδρας, αποζημίωση μας όπως πράτταμε κάθε μήνα, κίνηση η οποία εγκυμονεί κινδύνους που θα εκπλήξουν όλους εμάς! Καταγγέλλουμε αυτές και άλλες τόσες κινήσεις και δηλώσεις, οι οποίες άμεσο στόχο έχουν να πλήξουν την υπηρεσιακή και προσωπική μας ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Ζητάμε άμεση αποκατάσταση και υλοποίηση της τροποποίησης της Κοινής Υπουργικής Απόφασης, έτσι ώστε να μπορέσουμε, έστω και καθυστερημένα, να ανταπεξελθουμε στα βασικά μας έξοδα, όπως αυτό ελπίζουμε και για τους νεότερους συναδέλφους μας.
Ζητάμε άμεσα, κοινοποίηση και εκκαθάριση των υπομνημάτων μας, διότι η μη αποκάλυψη και υπογραφή αυτών, από τον Οκτώβρη του 2017, μας κάνει να αναρωτιομαστε και να ανησυχούμε, ποιους σκοπούς εξυπηρετεί και ποια αποτελέσματα θα έχει αυτή η θορυβώδης σιωπή!
Ζητάμε δωρεάν σίτιση στις λέσχες, για όλους τους Δόκιμους Αστυφύλακες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα, ακόμα και σίτισης, αφού οι αποδοχές τους είναι εξαιρετικά χαμηλότερες του επιδόματος ανεργίας(!), ακόμα και αν εργάζονται κανονικά για 40 ώρες την εβδομάδα, όσο δηλαδή ο μέσος υπάλληλος της Χώρας!!! Και αν όντως αδυνατούν, η Ηγεσία σε συνδυασμό με τους οικονομικούς πόρους της Χώρας, να μας αποζημιώσουν όπως μας αρμόζει, ζητάμε την άμεση απόσπαση μας στις Διευθύνσεις των πόλεων από τις οποίες προερχομαστε, μέχρι το πέρας της πρακτικής μας εκπαίδευσης, έτσι ώστε να καλύψουμε τουλάχιστον τις βασικές μας ανάγκες με τη βοήθεια των οικογενειών μας.
Οι Δόκιμοι Αστυφύλακες δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ επαίτες!!! Είναι η επόμενη γενιά του Σώματος, που έχει αναλάβει τα ηνία της προστασίας της Δημοκρατίας, των Νόμων και της προστασίας του Πολίτη! Δεν αρμόζει σε μια πολιτισμένη και Δημοκρατική Χώρα, ελλιπής αστυνόμευση και Αστυνομικοί υπάλληλοι να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας! Σεβόμαστε, μα κυρίως πρέπει, να κερδίσουμε τον ΣΕΒΑΣΜΟ, προς τον θεσμό που υπηρετούμε, σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται καθημερινά ηθικά, οικονομικά, πολιτικά καθώς και σε θέματα αξιών.
Είμαστε υποχρεωμένοι, να κρατήσουμε το αίσθημα ασφαλείας ζωντανό μέσα στη κοινωνία και προς αυτόν τον στόχο πορευόμαστε! Δεν ξεχνάμε φυσικά πως ήρθαμε από κάθε πόλη της Χώρας να υπηρετήσουμε τους Νόμους και να προστατεψουμε τα δικαιώματα του Πολίτη όσο καλύτερα και όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Για αυτόν τον λόγο λοιπόν δεν μπορεσαμε στιγμή να καταλάβουμε γιατί θα πρέπει να βρεθούμε αδύναμοι και αντιμέτωποι στη κάλυψη των βασικών μας αναγκών καθώς και ποιον σκοπό εξυπηρετεί τελικά ο περιορισμός των αποδοχών μας.
Ένας δόκιμος αστυφύλακας, υπάλληλος των 240 ευρώ….