Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US
Την Παρασκευή, ένας ομοσπονδιακός δικαστής αποφάνθηκε πως ο Ocean's 11-ικός τρόπος που το FBI χρησιμοποίησε για να «χτίσει» μια υπόθεση εναντίον ενός παράνομου κυκλώματος στοιχηματισμού, παραβίαζε τα δικαιώματα των κατηγορουμένων. Το σχέδιο ξεκινούσε με το FBI να «κόβει» την διαδικτυακή πρόσβαση στις βίλες του Caesars Palace (αξίας 25,000 δολαρίων ανά βραδιά) και εν συνεχεία να στέλνει πράκτορές του να προσποιηθούν τους τεχνικούς που θα έφτιαχναν το πρόβλημα, έτσι ώστε να μπορέσουν να ψάξουν τα δωμάτια.
Είμαι σίγουρος πως το FBI κάνει διάφορα παρόμοια πράγματα για να πιάσει τους εγκληματίες που βάζει στόχο, αλλά το συγκεκριμένο κόλπο με έκανε να αναρωτηθώ για το τι ακριβώς περιέχει η τέχνη της διερεύνησης και της παρακολούθησης. Για να μάθω περισσότερα, μίλησα με τον Rod Devine, έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ στην Pennsylvania και τον ιδιοκτήτη του εξαιρετικά ονομασμένου Devine Intervention Detective Services.
Αρχικά, τον ρώτησα την γνώμη του για την υπόθεση και αν θεωρούσε πως η απόφαση του δικαστή ήταν δίκαιη. «Από αυτά που μου είπες για την υπόθεση», μου είπε ο Devine, «μου φαίνεται ότι η απόφαση του δικαστή ήταν σωστή σύμφωνα με τον νόμο. Ως ιδιωτικός ντετέκτιβ, γνωρίζω πως υπάρχουν κάποιες παράμετροι και κάποιοι περιορισμοί, που δεν γίνεται να παραβιάζονται κατά την διάρκεια μιας έρευνας».
Ο Devine μου εξήγησε πως ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πραγματικά τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν οι ντετέκτιβ. «Με καλούν πολλές φορές για να κάνω πράγματα που ο κόσμος μπορεί να μην αντιλαμβάνεται επαρκώς. Ειδικά στην δουλειά μου, νομίζω πως ο κόσμος έχει παρεξηγήσει κάποια πράγματα, επειδή έχουν δει διάφορες τηλεοπτικές σειρές, ή έχουν διαβάσει κάποιο αστυνομικό μυθιστόρημα και θεωρούν ότι μπορούμε να παραβιάσουμε κλειδαριές και να μπούμε σε σπίτια ώστε να βρούμε τις πληροφορίες που θέλουμε».
Δηλαδή, μισό λεπτό. Οι ιδιωτικοί ντετέκτιβ ΔΕΝ κάνουν αυτά τα πράγματα; Εγώ υπέθεσα πως αυτή η δουλειά σημαίνει πως φοράς γκαμπαρντίνα, βαράς αλητήριους και ανοίγεις χρηματοκιβώτια. Ο Devine μου λέει πως κάτι τέτοιο «δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πρέπει να λειτουργούμε σύμφωνα με κάποια κριτήρια».
Δείτε το ντοκιμαντέρ του VICE για τον ντετέκτιβ από τον οποίο εμπνεύστηκαν την ιστορία της σειράς "True Detective"
Ίσως το είπα επειδή ήμουν λίγο ταραγμένος που μιλούσα σε έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ, αλλά ενημέρωσα τον Devine ότι ηχογραφούσα την συνομιλία μας, έτσι ώστε να μπορέσω μετά να γράψω το άρθρο. Μου είπε ότι έπρεπε να κάνει ακριβώς το ίδιο όταν δουλεύει. «Στην Pennsylvania, αν ήθελα να ηχογραφήσω την συνομιλία μας, θα έπρεπε να το γνωρίζεις κι εσύ. Στο New Jersey ισχύει το αντίθετο». Δεν είχα ιδέα ότι ίσχυαν τέτοιου είδους περιορισμοί. «Το να είσαι ιδιωτικός ντετέκτιβ σημαίνει πως πρέπει να ξέρεις ποιοι νόμοι ισχύουν στην πολιτεία μέσα στην οποία λειτουργείς», σχολιάζει ο Devine, «μιας και αυτό θα σε βοηθήσει να μην μπλέξεις σε μπελάδες τους πελάτες σου».
Αυτοί οι περιορισμοί, κάνουν τελικά ποιο δύσκολη την ζωή του Rod Devine; O ίδιος δεν το νομίζει, αν και μου είπε πως «θα ήταν δύσκολο αν δεν καταλάβαινες τους νόμους», κάτι που σύμφωνα με τον Devine συμβαίνει συχνά. «Με πήρε κάποιος το πρωί και μου είπε πως ήθελε να βάλει έναν GPS tracker στο αυτοκίνητο κάποιου, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να κάνω χωρίς την άδεια του ατόμου που έχει το αυτοκίνητο».
Παρά την φύση της εργασίας του όπως φαίνεται, ο Devine δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα που αφορούν την ιδιωτικότητα του ατόμου. «Η ιδιωτικότητα είναι πολύ σημαντική στις μέρες μας», σχολιάζει χαρακτηριστικά. «Το να είσαι ιδιωτικός ντετέκτιβ σημαίνει πως περνούν από τα χέρια σου αριθμοί κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και διάφορα ιδιωτικά έγγραφα». Αλλά μην ανησυχείτε μιας και τα χρησιμοποιεί κυρίως για «να εντοπίσω γονείς που έχουν παρατήσει τα παιδιά τους».
Πρέπει επίσης να υπολογίζει και ποιος είναι ο πιθανός πελάτης του, καθώς και το τι μπορεί να θέλει. «Πρέπει να σιγουρευτώ για την ποιότητα του πελάτη, γιατί υπάρχουν φορές που δέχομαι ιδιαίτερα ύποπτες κλήσεις από άτομα που με πλευρίζουν για τις υπηρεσίες μου». Για παράδειγμα, μπορεί να με πάρει κάποιος σύζυγος και να μου πει πως η γυναίκα του πήρε τα παιδιά και εξαφανίστηκε. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ο Devine πρέπει να κάνει έναν έλεγχο για να σιγουρευτεί ότι ο πιθανός πελάτης του λέει την αλήθεια και «ότι δεν είναι ας πούμε κάποιος ο οποίος ανάγκασε την γυναίκα του να φύγει λόγω κακοποίησης. Πρέπει να μελετήσεις καλά πριν αναλάβεις μια υπόθεση».
Με όλους αυτούς τους περιορισμούς και τις παραμέτρους που περιορίζουν αυτά που μπορεί να κάνει ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ λοιπόν, η πραγματικότητα μήπως είναι πιο βαρετή από τα αστυνομικά μυθιστορήματα στα οποία αναφερθήκαμε στην αρχή;
«Υπήρξε μια υπόθεση απάτης», μου απαντά ο Devine, «όπου προσπαθούσα να εντοπίσω ένα άτομο για να του παραδώσω μια κλήτευση, καθώς το άτομο είχε χρησιμοποιήσει επανειλημμένα το διαδίκτυο για να ξεγελάσει αγοραστές ακριβών αυτοκινήτων». Το εν λόγω άτομο είχε κερδίσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια από την απάτη του και ζούσε σε ένα κλασσικό κινηματογραφικό κρησφύγετο. «Ζούσε σε ένα σπίτι που ήταν σαν φρούριο και έπρεπε να «παίξω» τον αγοραστή από άλλη πολιτεία, ώστε να κανονίσω ένα ραντεβού μαζί του και να του παραδώσω την κλήτευση. Τον συνάντησα τελικά σε ένα υπόγειο γκαράζ, όπου ήρθε συνοδευόμενος από κάτι φουσκωτούς, οπότε όλο αυτό ήταν αρκετά κοντά σε αυτά που θα διάβαζες σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα».
Είμαι ένας άνθρωπος που απεχθάνεται οποιοδήποτε είδος αντιπαράθεσης, οπότε αυτό το σκηνικό μου ακούγεται εφιαλτικό. Αλλά η κουβέντα μου με τον Rod Devine μου έδωσε τις απαντήσεις σε δύο σημαντικά ερωτήματα. Υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας ώστε να μην μπορούν οι ιδιωτικοί ντετέκτιβ να κάνουν κατάχρηση εξουσίας; Ναι (σε κάποιες πολιτείες τουλάχιστον). Είναι έστω και με όλα αυτά κουλ το να είσαι ιδιωτικός ντετέκτιβ; Σίγουρα.
ΠΗΓΗ: vice.com