Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.
«Ψάχνεις την γιαγιά μου; Δεν είναι σπίτι, αλλά αν θες stuff, μπορώ να σου πουλήσω εγώ», λέει το αγόρι που ανοίγει την πόρτα του διαμερίσματος. Φεύγει για λίγο και επιστρέφει με ένα ξύλινο κουτί, το οποίο κουβαλάει με υπερηφάνεια, λες και είναι κάποιο καινούργιο παιχνίδι. Οι κινήσεις του μαρτυρούν πως ξέρει πως αυτό που κάνει δεν είναι σωστό. Το κουτί περιέχει μικρά πλαστικά σακουλάκια που φέρουν την λέξη "Cristal".
Είχαμε φτάσει στον τέταρτο όροφο μιας πολυκατοικίας στο κέντρο του Mexico City, όπου διαμένει η 60χρονη Dona Norma (το οποίο δεν είναι το πραγματικό της όνομα), μαζί με τρία απο τα εγγόνια της (ηλικίας έξι, τριών και ενός έτους). Η Dona Norma είναι έμπορος ναρκωτικών, αλλά όταν δεν είναι σπίτι, την δουλειά κανονίζουν τα παιδιά.
Για να φτάσουμε στο διαμέρισμα, περνάμε απο την κεντρική είσοδο και απο έναν στενό διάδρομο που οδηγεί σε μια σάπια τσιμεντένια σκάλα. Μερικά απο τα διαμερίσματα έχουν μεταλλικές μπάρες στην είσοδό τους, ενώ άλλα έχουν κουρτίνες αντί για πόρτες. Όλο το κτίριο βρωμάει κάτουρο.
Όταν φτάνεις στον τέταρτο όροφο, δεν ακούς σχεδόν τίποτα απο τους θορύβους του δρόμου που βρίσκονται απο κάτω σου. Είναι λες και είναι απλά ψίθυροι που ανακατεύονται με τις μουσικές που βγαίνουν απο τα διαμερίσματα. Χτυπάω την μεταλλική πόρτα. Μου ανοίγει ένα 6χρονο με ξυρισμένο κεφάλι, φορώντας ένα κοντομάνικο Angry Birds.
«Η γιαγιά μου πήγε μέχρι τα μαγαζιά, αλλά αν θες stuff, μπορώ να σου πουλήσω εγώ», μου λέει. Ένα ακόμα παιδί έρχεται στην πόρτα. Στο εσωτερικό του διαμερίσματος, μια μικρή τηλεόραση δείχνει καρτούν, ενώ ένας σωρός απο φρεσκοπλυμένα ρούχα βρίσκεται στο πάτωμα δίπλα σε έναν παλιό καναπέ, γεμίζοντας τον χώρο με μια υγρή μυρωδιά.
Ένα απο τα παιδιά μας προσέφερε crystal meth. Η φωτογραφία είναι του Emilio Espejel.
Τα παιδιά δεν φαίνονται να ξέρουν τι ακριβώς πουλάνε, αλλά τις τιμές τις ξέρουν πολύ καλά: 220 πέσος (12 ευρώ) για μισό γραμμάριο meth. Πουλάνε επίσης κοκαίνη, χόρτο και MDMA.
Τους λέμε πως θα περιμένουμε την γιαγιά. Καθόμαστε στα σκαλιά έξω απο το διαμέρισμα και είκοσι λεπτά αργότερα, καταφτάνει ο πατριός των παιδιών. Ο 22χρονος είναι ο τρίτος σύζυγος της κόρης της Dona Norma. Το νεαρό ζευγάρι ζει σε ένα μικρό δωμάτιο του διαμερίσματος. Εκείνος προσέχει τα παιδιά, αν και σπανίως είναι εκεί. Μας καλεί να περάσουμε μέσα.
Το διαμέρισμα είναι αρκετά μικρό και οι τοίχοι του είναι βαμμένοι μπλε. To ταβάνι είναι φαγωμένο απο την υγρασία και στάζει σε διάφορα σημεία του. Σε ένα δωμάτιο στα αριστερά μου, ένας πιτσιρικάς ενός έτους κάθεται σε ένα κρεβάτι που τρίζει και παρατηρεί προσεκτικά όσα συμβαίνουν.
Παίρνουμε μερικές φωτογραφίες και αμέσως οι κάμερές μας γίνονται το επίκεντρο της προσοχής. Τα παιδιά επιμένουν να τις δανειστούν ώστε να βγάλουν μερικές φωτογραφίες. Στην συνέχεια, μας οδηγούν στον επόμενο όροφο, σε μια εγκαταλειμμένη ταράτσα.
Τα παιδιά τρέχουν, σκαρφαλώνουν και παίζουν λες και είναι στην παιδική χαρά. Όταν είσαι παιδί, όλα είναι παιχνίδι. Όταν επιστρέφουμε κάτω, στο διαμέρισμα, η Dona Norma μας υποδέχεται με αδιαφορία, ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Μας εξηγεί λίγο την δουλειά της χωρίς να μπει σε ιδιαίτερη λεπτομέρεια.
Η ενός έτους εγγονός της Doña Norma. H φωτογραφία είναι του Emilio Espejel.
Εργάζεται ως επιστάτρια σε ένα νοσοκομείο του Mexico City, αλλά πουλάει ναρκωτικά εδώ και 15 χρόνια. «Πάντα τα οικονομικά προβλήματα σπρώχνουν τον κόσμο σε σκατένιες δουλειές σαν κι αυτή. Αν ζεις στην πόλη, το πιο εύκολο πράγματα να βρεις είναι τα ναρκωτικά».
Παραδέχεται πως ξέρει πως με το να πουλάει ναρκωτικά έχει πάρε-δώσε με «άρρωστους ανθρώπους» και πως λυπάται πολύ για τους χρήστες ναρκωτικών. «Είναι άνθρωποι που δεν αγαπάνε τους εαυτούς τους και αυτό τους κάνει διαβολικούς. Δεν μπορείς να αγαπήσεις κάποιον άλλον, αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου και τον Θεό», προσθέτει.
Τα παιδιά συνεχίζουν να παίζουν, ενώ η Dona Norma μας εξηγεί πως η δουλειά της γίνεται όλο και πιο δύσκολη, γιατί η προσφορά έχει αυξηθεί. «Το μόνο που ξέρουν να κάνουν αυτά τα παιδιά, είναι να κάνουν φιγούρα. Η δουλειά έχει χειροτερέψει εξαιτίας αυτών των μαλακισμένων. Απογειώνεται η μπίζνα ενός μαλάκα και εγώ πρέπει να βάλω την ζωή μου σε κίνδυνο κουβαλώντας όλες αυτές τις μαλακίες, ή συνεργαζόμενη με τέτοιους μαλάκες. Αυτή η δουλειά είναι πολύ επικίνδυνη. Αν με πιάσουν, κανείς δεν θα με σώσει και κανείς δεν θα φροντίσει τα παιδιά», μου λέει χωρίς να παίρνει τα μάτια της απο την τηλεόραση.
http://www.vice.com/