Το παρακάτω κείμενο αναρτήθηκε απο τον Χρήστο Κονταρίδη στο facebook
ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ......
Τις τελευταίες ημέρες ζούμε σε σουρεαλιστικό περιβάλλον, πολιτικό και κοινωνικό, από το οποίο δε γίνεται να εξαιρεθεί ούτε η Ελληνική Αστυνομία.
Κάποιοι άνθρωποι στη Κω έχουν αποφασίσει ότι δεν θα δημιουργηθούν hot spot στο νησί, γιατί είναι προφανώς καλύτερα να μπαίνουν αναξέλεγκτα και να μη καταγράφονται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες και να μην έχει και καμιά γνώση η Ελλάδα και η Ευρώπη για την πιθανή επικινδυνότητα των εισερχομένων.
Οι δε αρχές του νησιού έχουν αποφανθεί πως η κατάσταση θα είναι καλύτερη, εάν φύγουν οι άνδρες της ΥΑΤ από εκεί, κάνοντας εκκλήσεις στον Πρωθυπουργό να τους αποσύρει, λες και οι πολίτες είναι σε θέση να κρίνουν τα πάντα.
Από την άλλη στη Κω διεξάγεται το θέατρο του παραλόγου.
Ο στρατός δε βοηθά την Αστυνομία, η αστυνομική διοίκηση του νησιού είναι αδιάφορη, αν όχι εχθρικά κείμενη στους άνδρες που έχουν φθάσει από την Αθήνα, οι άνδρες αυτοί δε ξέρουν τι να κάνουν, στα επεισόδια δεν αναφέρεται πουθενά πως δύο αστυνομικοί έχουν σπάσει δάχτυλα, ο πρώτος, και κλείδα, ο δεύτερος, η ηγεσία πανταχού απούσα και όταν ρωτάς γιατί ρε παιδιά δεν "πατάει κάποιος πόδι", η απάντηση από το σύνολο των υπευθύνων είναι "τώρα έχουμε κρίσεις".
Το πρόβλημα δεν είναι η Κως, είναι η αδυναμία των αξιωματικών να αντιληφθούν πως το 85% θα φύγουν Διευθυντές και πως η δουλειά τους είναι να προστατεύουν πρώτα τη κοινωνία και έπειτα τους συναδέλφους, γιατί η σπασμένη κλείδα του αστυφύλακα δε θα αποκατασταθεί, εάν γίνουν κρίσεις.
Δε μπορεί οι κρίσεις να γίνονται Μάρτιο και από τον Αύγουστο να μη λειτουργεί τίποτα στην Αστυνομία γιατί τον επόμενο Μάρτιο θα ξαναγίνουν.
Η δε κατάντια είναι πως η συναδελφικότητα τείνει να εξαφανιστεί, και ο καθένας κοιτά όχι πως θα βγει η δουλειά για την οποία πληρώνεται (έστω και με λίγα χρήματα) αλλά πως θα φανούν καλύτεροι σε πολιτικούς και άλλους παράγοντες.
Από τη πολιτική και την οικονομική κρίση η Ελλάδα μπορει και να βγεί κάποια στιγμή, από την ηθική αμφιβάλλω.
Υ.Γ. Επειδή τον τελευταίο καιρό παρατηρώ μια πλειοδοσία αγάπης και υποστήριξης στην ΥΑΤ, εγώ θα πω πως λάθη γίνονται.
Εάν όμως, κάποιος (κυρίως συνάδελφός) πιστεύει πως θα τα κατάφερνε καλύτερα, καλό είναι να μπει καμιά μέρα σε μια κλούβα και να πάει να του την πέφτουν ο κάθε ένας που πιστεύει πως έχει δίκιο και εκδικείται τη Πολιτεία, και να μη σχολιάζει ανάμεσα σε καφέ και τσιγάρο.