Το κείμενο που ακολουθεί αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα athens.indymedia.org
Την Δευτέρα 18/4/2016 , από τις 00.30 ως τις 7- 8 το πρωί, Ειδικές Δυνάμεις της αστυνομίας μαζί με μεικτά κλιμάκια της Ασφάλειας και εισαγγελείς, πραγματοποίησαν εκτεταμένες έρευνες σε πτέρυγες των φυλακών Κορυδαλλού. Πολυπληθείς ομάδες των ΕΚΑΜ εισέβαλλαν στα κελιά, έδεσαν πισθάγκωνα τους κρατούμενους και τους εξανάγκασαν να κοιτάνε στον τοίχο όση ώρα διήρκησε η έρευνα. Οποιοσδήποτε αντιστεκόταν σε αυτό το βασανιστήριο υπέστη ξυλοδαρμό.
Οι κατασταλτικές δυνάμεις δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό, πρόεβησαν σε καταστροφές των προσωπικών αντικειμένων των εγκλείστων( πράγματα και συσκευές διαλύθηκαν, πετούσαν τα ρούχα των κρατουμένων στα σκουπίδια, κατέστρεψαν αντικείμενα τους και έριξαν φαγητά και άλλα είδη στο πάτωμα).
Μετά το πέρας της έρευνας, έγιναν βίαιες μεταγωγές πολλών κρατουμένων. Μεταξύ αυτών μετήχθησαν ο Πάνος Μιχαλάκογλου στην Νιγρίτα Σερρών, ο Παναγιώτης Ασπιώτης, στις φυλακές του Ναυπλίου παρόλο που αυτή η συνθήκη δυσχεραίνει την δυνατότητα να βλέπει το νεογέννητο παιδί του. Ο Αντώνης Σταμπούλος στις φυλακές Λάρισας, γεγονός που παρακάμπτει το δικαίωμα του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού είχε πετύχει την εισαγωγή του μέσω κατατακτήριων εξετάσεων στην Πάντειο Σχολή και η φυλακή της Λάρισας δεν πληρεί τις προϋποθέσεις για να συνεχίσει την φοίτησή του. Όλοι οι κρατούμενοι που μετήχθησαν είναι αποδέκτες της εκδικητικότητας του κράτους αφού συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις για μια πιο αξιοπρεπή επιβίωση- και όχι μονο- στα «σωφρονιστικά» κολαστήρια ( ζεστό νερό, θέρμανση τον χειμώνα, σωστή λειτουργία της ηλεκτροδότησης έτσι ώστε να μην διακόπτεται το ρεύμα, καλύτερες συνθήκες υγιεινής, χορήγηση αδειών κ.α.) .
Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν αυξηθεί τα κρούσματα και οι καταγγελίες για βασανισμούς κρατουμένων. Σε αντίθεση με τις διατάξεις του σωφρονιστικού κώδικα και τα νέα σχέδια νόμου που αφορούν τις φυλακές παρατηρείται ολοένα και περισσότερο ο περιορισμός των δικαιωμάτων των φυλακισμένων αλλά και των δυνατοτήτων που υποτίθεται ότι έχουν από τον σωφρονιστικό κώδικα όσο και από τον εκάστοτε εσωτερικό κανονισμό της φυλακής( προαυλισμός, επισκεπτήρια, επιτρεπόμενα είδη, πρόσβαση σε βιβλιοθήκες, σωματική άσκηση, άδειες, υφ όρων απόλυση κτλ).
Σε αναντιστοιχία λοιπόν με τις διακηρύξεις της κυβέρνησης για τα ζητήματα που άπτονται των καταστημάτων κράτησης περί αποσυμφόρησης των φυλακών, την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και το καθεστώς χορήγησης αδειών παρατηρούμε την σκλήρυνση του νομικού πλαισίου και την αυξημένη παρεμβατικότητα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Εάν κάποιοι βιαστούν να μιλήσουν για αυθαίρετη παρέμβαση των δυνάμεων καταστολής στα κέντρα κράτησης και θύλακες του βαθέως κράτους , οι οποίοι λειτουργούν σχετικά «αυτόνομα» και έξω από τα συνταγματικά όρια μέσα στις φυλακές , θα πρέπει να αναλογιστεί κατά πόσο αυτή η παρεμβατικότητα αποτελεί το μέρος ενός ευρύτερου και καλοσχεδιασμένου ξεκάθαρα κυβερνητικού συντονισμού προκειμένου να κάμψει την μαχητικότητα και τις κινητοποιήσεις των αγωνιζόμενων φυλακισμένων. Πρέπει να αναλογιστεί την αλληλοτροφοδότηση του Υπουργείου Προ. Πο και του υπουργείου Δικαιοσύνης σ αυτήν την επιχειρούμενη καταστολή στις δομές των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, σ΄ αυτήν την περίπτωση, των κρατουμένων. Δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση παλαιότερες αλλά και οι πρόσφατες επεμβάσεις των αστυνομικών δυνάμεων εναντίον των φυλακισμένων αγωνιστών , να μην αποτελούν κομμάτι και μάλιστα οργανικό, της συνολικής επίθεσης που παρατηρείται στα φτωχά λαϊκά στρώματα και στην εργατική τάξη.
Αυτή μέθοδος δεν είναι νέα. Δεν είναι άλλη από την πρακτική του καπιταλισμού που προκειμένου να συντηρηθεί και να ορθοποδήσει προχωρά στην μετατόπιση των βαρών του στους φτωχούς και τους εκμεταλλευόμενους. Αυτή η πρακτική του καπιταλισμού λειτουργεί ως τρομοκράτης που επιβάλλεται με τακτικές οικονομικής και κοινωνικής εξόντωσης στη βάση του δοκιμαζόμενου λαού κομμάτι του οποίου και ίσως από τα πλέον καταπιεσμένα, αποτελούν και οι φυλακισμένοι.
Εύλογα λοιπόν μπορεί να συμπεράνει κανείς πως το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης επιχειρεί το καλύτερο δυνατόν, προκειμένου να κάμψει τις ευρύτερες κοινωνικές αντιστάσεις και να απορροφήσει επ΄ απειλούμενους ταξικούς κραδασμούς που οργάνωση των καταπιεσμένων μπορεί να επιφέρει.
Δεν θα μπορούσε να λείπει η οξεία καταστολή στο σύνολο των φυλακισμένων, ειδικότερα από την στιγμή που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια από την μεριά τους, η δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου αντίστασης απέναντι στον πειθαρχικό ολοκληρωτισμό. Μιλάμε για τον ίδιο ολοκληρωτισμό που εισβάλλει όλο και βαθύτερα στην καθημερινότητα των καταπιεσμένων. Έτσι λοιπόν οι φυλακές , ως μια συμπυκνωμένη απεικόνιση της «ελεύθερης» καθημερινότητας και τα όσα συντελούνται εκεί , σε βάρος των φυλακισμένων, στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα για την επίθεση που προετοιμάζει και διαρκώς αναβαθμίζει η εκμεταλλεύτρια τάξη σε βάρος των καταπιεσμένων.
Οι εκφραστές της τάξης αυτής δεν είναι αόρατοι, έχουν όνομα και επίθετο. Ένας από αυτούς είναι και ο Ευτύχης Φυτράκης. Στο παρελθόν, έχει εργαστεί στο Συνήγορο του Πολίτη και έχει διατελέσει ειδικός επιστήμονας στον Κύκλο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ο Ε. Φυτράκης αφού κατάφερε να ανελιχθεί στα ανώτερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποκόμισε την θέση που αξίωνε, αυτή του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Εν έτει 2016 θα μείνει στην ιστορία, σαν το μακρύ χέρι της Αντιτρομοκρατικής.
Είναι αυτός πια, που βρίσκεται στο στόχαστρο των αγωνιζόμενων σαν εκείνος
που χρησιμοποίησε όλα τα μέσα καταστολής με σκοπό να αποδυναμώσει
τις κοινότητες αγώνα που αναπτύσσονται στις φυλακές. Δεν θα το καταφέρει.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΠΑΝΤΟΥ
ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ
ΩΣ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Αλληλέγγυοι/αλληλέγγυες