Με κείμενο τους στην ιστοσελίδα athens.indymedia.org , αντιεξουσιαστές ανέλαβαν την ευθύνη για την χθεσινή επίθεση κατά αστυνομικών.
[custom:google-ads]
Δείτε τι γράφουν:
Το απόγευμα της 4ης Δεκέμβρη επιτεθήκαμε στο πόστο των μπάτσων στη Βουλγαροκτόνου, που αποτελεί τσεκ ποϊντ ελέγχου μέσα στα Εξάρχεια. Ορμήσαμε με παλούκια και αναμένα μπουκάλια στους μπάτσους που όταν μας είδαν πανικοβλήθηκαν και τρέξαν να φύγουν φωνάζοντας για βοήθεια. Φυτέψαμε τον φόβο στις καρδιές τους και τα παλούκια μας στα κεφάλια τους, τουλάχιστον δύο μπάτσοι τυλίχτηκαν στις φλόγες και τουλάχιστον ένα μπατσικό τζιπ κάηκε. Τους κυνηγήσαμε και τους κάναμε να μην ξεχάσουν ποτέ αυτή τη νύχτα. Επίσης τους πήραμε κάποια από τα εργαλεία τους (γκλομπ, ασπίδες, κράνη). Φεύγοντας, είδαμε ένα δρόμο αλλαγμένο, από ένα νεκρικό σημείο κατειλημμένο από τον μπατσικό έλεγχο, μεταμορφώθηκε σε ένα τόπο νίκης. Και αυτοί ματώνουν, και μπορούμε να τους κάνουμε να ματώσουν.
Την ίδια νύχτα, το κράτος και τα φερέφωνά του βγάλαν την είδηση μιας συνηθισμένης επίθεσης, ήπιας, χωρίς τραυματισμούς ή φθορές. Κρύψανε τη δράση μας, αντί να τη χρησιμοποιήσουν για την προπαγάνδα της καταστολής τους, επειδή η δράση μας ήταν μια επιτυχία κι ένα παράδειγμα. Όταν τους χτυπάμε και νικάμε, προσπαθούν με κάθε τρόπο να το κρύψουν, σαν κάτι αδύνατο, να κρύψουν το ότι και αυτοί είναι τρωτοί. Επιπλέον αποσιώπησαν τη δράση μας γιατί σήμερα είναι η στιγμή της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη και θέλουν έτσι να ρίξουν το ηθικό μας και να μας απομονώσουν. Αφού δεν μπορούν να αλλάξουν τη πραγματικότητα της νίκης μας, πορσπαθούν να αλλάξουν τον απόηχο της πραγματικότητας. Ίσως πιστέυουν ότι με τη σιωπή μπορούν να αποφύγουν την πτώση του κόσμου τους, αλλά αυτό είναι απλά η έκφραση της κατάρρευσής τους. Είμαστε εδώ για να χαράξουμε τις ταφόπλακές τους.
Η κυβέρνηση μας κατηγορεί ότι είμαστε "υπόκοσμος". Αυτό αποτελεί κομμάτι της τακτικής του Σύριζα, που συνεχώς εγκληματοποιεί την εξέγερση σε μια απόπειρα να απομονώσει και να δαιμονοποιήσει την άμεση δράση ενάντια στον κρατικό και οικονομικό πόλεμο. Αυτή η τακτική εμφανίζεται και εντός του κινήματος, από αυτούς που συνεργάζονται με το κράτος, αποκλείουν και απομονώνουν την συγκρουσιακή δράση και μας αποκαλούν ιδιοτελείς χουλιγκάνους. Οι ρουφιάνοι του κινήματος που επιχειρούν να μας αποξενώσουν από τα πάθη μας, τις επιθυμίες μας και την επαναστατική στρατηγική μας, αυτοί έχουν ανοίξει την πίσω πόρτα για την καταστολή.
[custom:google-ads]
10 χρόνια μετά τη δολοφονία του συντρόφου μας και την εξέγερση που ακολούθησε, συνεχίζουμε να πολεμάμε με την εκδίκηση και την αγάπη στο αίμα μας, γιατί ο αγώνας μας δημιουργεί καθώς καταστρέφει. Το 2008, η χτεσινή επίθεση και ότι έχει μεσολαβήσει δεν είναι αρκετά. Σε αυτές τιος στιγμές ρήξης, κερδίζουμε την έκσταση της συλλογικής μας δύναμης, την δύναμη να αλλάξουμε τους δρόμους, τις ζωές μας, τον κόσμο. Η μόνη μας μετάνοια, ότι δεν κάναμε αρκετά. Είναι τέτοιες οι στιγμές που αλλάζουν τον κόσμο: η οργανωτική προετοιμασία, όταν η ιδέες μας έρρεαν, και η φαντασία, μέχρι τις στιγμές λίγο πριν, γεμάτες αγωνία, ενθουσιασμό και βαρεμάρα, στην ηρεμία και την ομορφιά του παρόντος της δράσης, στον αναστοχασμό και τον ορμαματισμό μετά, όπου νιώθουμε ότι το επόμενο βήμα πρέπει να είναι τα πάντα. Πρέπει να συνεχίσουμε μέχρι να φτάσουμε την αναρχία.
Είμαστε παντού, όπου υπάρχει αγώνας ενάντια στην εξουσία, είμαστε ο καρπός μέσα στο φλεγόμενο δάσος. Στις καρδιές μας ζουν οι εξεγέρσεις που ακολούθησαν την εξέγερση της δολοφονίας του Αλέξη, οι οποίες εξαπλώθηκαν στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Αυτές οι εξεγέρσεις καθυποτάχθηκαν από δικτατορίες, θεοκρατικούς μηχανισμούς και την στρατιωτική ισχύ του κεφαλαίου, αλλά ακόμη νοιώθουμε τον παλμό τους κάθε φορά που εξεγειρόμαστε. Στις καρδιές μας είναι αυτοί που αγωνίζονται στις ΗΠΑ, μέσα και έξω από το μαζικό σύστημα αιχμαλωσίας. Στις καρδιές μας είναι όσοι πολεμούν τον φασισμό σε όλο τον πλανήτη (ΗΠΑ, Ευρώπη, Βραζιλία ...). Στις καρδιές μας είναι οι μετανάστες και οι αλληλέγγυοι που καταστρέφουν τις εθνικές οριογραμμές, με τις οποίες αποπειράται να χωρίσουν τον αγώνα μας στην Ελλάδα και παντού. Στις καρδιές μας είναι οι αναρχικοί που αγωνίζονται ενάντια στο κράτος στη Ρωσία, όπως ο Mikhail Zhlobitsky που έβαλε βόμβα στα γραφεία της FSB στο Archangelsk στις 31 Οκτώβρη. Στις καρδιές μας είναι όσοι χτίζουν και υπερασπίζονται τους ελεύθερους χώρους στη Γαλλία. Στις καρδιές μας είναι η αλγερινή που δολοφονήθηκε στο Παρίσι από δακρυγόνο. Στις καρδιές μας είναι οι αγώνες των αυτόχθονων στη Λατινική Αμερική και οι δολοφονημένοι σύντροφοι εκεί. Ο Αλέξης ζει σε όλους αυτούς τους αγώνες, όσο αγωνιζόμαστε δεν θα πεθάνει ποτέ. Ταπεινά, προσθέτουμε μια ακόμη επίθεση στη λίστα.
[custom:google-ads]
Θάνατο στα αφεντικά, θάνατο στους μπάτσους, θάνατο στο κεφάλαιο.
Η αναρχία ζει
-Κάποιοι συμμετέχοντες στη επίθεση