Επιμέλεια: ΠΑΚΟΣ Δημοσθένης, ΚΟΣΜΙΔΗΣ Θεμιστοκλής, ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ Αναστάσιος, ΓΡΕΝΤΖΕΛΟΣ Γεώργιος, ΚΑΛΛΑΝΤΖΗΣ Γεώργιος, ΣΦΥΡΛΑΣ Απόστολος, ΚΟΥΛΟΥΜΠΑΣ Γεώργιος, ΑΝΤΩΝΙΟΥ Ηλίας, ΧΙΟΝΙΔΗΣ Χρήστος, ΓΑΡΔΙΚΗΣ Δημήτριος, ΓΕΩΡΓΟΣ Κωνσταντίνος
Καλό φθινόπωρο σε όλους. Θα μπούμε κατευθείαν στα βαθειά χωρίς αναδρομή του καλοκαιριού. Υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν αλλιώς η Υπηρεσία θα οδηγηθεί στην «κατάρρευση» ως το επόμενο καλοκαίρι και ως εκ τούτου δεν υπάρχει λόγος αναδρομής.
Αν δεν ενισχυθούμε με νέους Αστυφύλακες τελειώσαμε, έτσι απλά.
Μια ζωή τα ΜΑΤ στηριζόταν σε αυτό το πράγμα.
Στην ανανέωση με νέους συναδέλφους από τις σχολές, ώστε να φύγουν άνθρωποι οι οποίοι δούλεψαν για χρόνια και είχαν πλέον κουραστεί.
Σε λίγες μέρες βγαίνουν οι νέοι Αστυφύλακες. Με βάση τα τωρινά δεδομένα δε θα έρθει ουδείς στην ΔΑΕ. Γιατί τόση ιδεοληψία απέναντι μας; Ποιοι επιμένουν σε αυτή την επιλογή; Έχουν άραγε όλοι αυτοί που έχουν πάρει αυτές τις αποφάσεις επαφή με την πραγματικότητα; Τα ΜΑΤ δεν είναι μια απλή Υπηρεσία. Δεν είναι μια Τροχαία ή ένα Αστυνομικό Τμήμα. Ο σεβασμός μας προς τις ανωτέρω Υπηρεσίες είναι απεριόριστος αλλά εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Σε κάθε περίοδο μεταθέσεων οι αιτήσεις προς τη ΔΑΕ είναι πέντε με δέκα , για να φύγουν από τη ΔΑΕ είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιες.
Για τις υπόλοιπες Υπηρεσίες της ΓΑΔΑ πάλι υπάρχουν επιθυμίες. Μόνο για τα ΜΑΤ και το Μεταγωγών δεν υπάρχουν. Η ενίσχυση με τους νεοεξερχόμενους είναι μονόδρομος, πάντα ήταν δεν υπάρχει άλλη λύση.
Λύση τώρα ή στο τέλος θα μείνουν μόνα τα λεωφορεία από ότι φαίνεται. Και δύο ακόμα θέματα που είναι όμως σε συνάρτηση με το παραπάνω εξίσου σοβαρά. Καθαρές εντολές εδώ και τώρα. Όχι άλλο κάρβουνο, όχι άλλη ασάφεια. Αυτό που ζούμε δυόμισι χρόνια είναι απίστευτο. Κάποια στιγμή η τύχη θα σταματήσει και θα πάθουμε ζημιά.
Δεν πρόκειται κανείς Αστυνομικός που έχει κάποια χρόνια στο Σώμα να έρθει εδώ να υπηρετήσει. Η φύση της Υπηρεσίας είναι πολύ δύσκολη, ήταν, είναι και θα είναι. Επειδή σαράντα χρόνια τώρα στο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον της Ελλάδας οι εκάστοτε κυβερνώντες και επικεφαλής της Αστυνομίας δεν μπορούν να κάνουν ούτε βάφτιση χωρίς να στείλουν μία διμοιρία. Τώρα όμως φτάσαμε στον πάτο. Όποιος πρόλαβε έφυγε, όσοι έμειναν τιμωρούνται με το να μην μπορούν μετά από αρκετά χρόνια δουλειάς να φύγουν. Ταυτόχρονα οι απαιτήσεις παραμένουν ίδιες και οι εργασιακές συνθήκες χειρότερες.
Όποιος νομίζει ότι με επτά- οκτώ Αστυφύλακες θα γίνει η δουλειά που έκαναν οι είκοσι – είκοσι πέντε απλά μας εκθέτει σε κίνδυνο.
Μετά από κάθε επιχείρηση όποιος προλαβαίνει κάνει μια μήνυση και καταλήγουν κατηγορούμενοι εκείνοι που επιχειρούν εκτελώντας εντολές. Υπάρχει λογική σε αυτό; Όποιος έχει έστω και την ελάχιστη επαφή με την αστυνομική πραγματικότητα καταλαβαίνει.
Τέλος, πρέπει να υπάρξει θεσμική θωράκιση στο πως θα κάνουμε τη δουλειά μας. Στη θεωρία υπάρχει στην πράξη όμως τίποτα.
Το άρθρο αυτό μέσα από τις σελίδες της «Σύγχρονης Αστυνομίας» αποτελεί ταυτόχρονα και μια ανοιχτή επιστολή προς όλους τους αρμόδιους. Αφουγκραστείτε τα θέματα που θέσαμε, αξιολογήστε τα και δώστε λύσεις.
Αλλιώς δεν υπάρχει μέλλον
** Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος μηνών Απριλίου - Μαΐου 2017 της εφημερίδας "Σύγχρονη Αστυνομία"