Δεν επιθυμώ πλέον την επιστροφή μου, ακόμη κι αν δικαστικά δικαιωθώ!
Για πολλούς, είναι ίσως ο πιο μάχιμος Αστυνομικός που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια, από το Αστυνομικό Μέγαρο Χανίων. Η αποστρατεία του τον Απρίλιο του 2014, είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων, με το σύνολο των τοπικών φορέων και αρχών τότε , να ζητούν με επιστολές τους, την άμεση επιστροφή του Αρτέμη Κουτσαυτάκη στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ. Τρία σχεδόν χρόνια μετά, ο πρώην Αστυνομικός Διευθυντής του νομού, θυμάται τα γεγονότα εκείνης της περιόδου και μιλά ευθέως για το άκρος αμφιλεγόμενο σύστημα των κρίσεων στην ΕΛ.ΑΣ. Στην «παρέα» των Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, που… φαγώθηκαν εν μια νυκτί, περιλαμβάνεται πλέον κι ένας συμμαθητής του κ. Κουτσαυτάκη, ο απερχόμενος Διευθυντής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Μανόλης Σφακιανάκης για τον οποίον ο ίδιος δηλώνει πως «για κάποιους είχε αποκτήσει πολλή δύναμη, κι έπρεπε να τελειώσει».
Τώρα που η «σκόνη έχει πέσει», τι γεύση σας έχει αφήσει η απομάκρυνση σας από την Αστυνομία;
Μάλλον θα πρέπει να ξεκινήσω με κάτι βασικό, κανένας σε κανένα αξίωμα, σε καμιά υπηρεσία, σε καμιά θέση, δεν είναι μόνιμος ή αναντικατάστατος. Υπήρχαν και υπάρχουν καλύτεροι από εμένα συνάδελφοι και εύχομαι να τους βοηθήσει ο Θεός και η τύχη, να μη βρουν «εμπόδια» στο δρόμο τους και να προχωρήσουν στην ανώτατη κλίμακα της ιεραρχίας. Ασφαλώς η απομάκρυνση μου από την Αστυνομία, με τον τρόπο τον οποίο έγινε και όπως έγινε, μου άφησε μια πικρία και απογοήτευση, αλλά όπως γνωρίζετε, τίποτα δεν είναι μόνιμο, όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Και η ζωή συνεχίζεται…
«ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΕΝΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΛΙΑ ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΟΥ ΕΝΙΩΣΑ ΟΡΓΗ, ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ»
«ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙΣ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ, ΜΑ ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ»
Η αποστρατεία σας, στάθηκε η αφορμή για να γίνετε αποδέκτης μιας αγάπης-αναγνώρισης προς το πρόσωπό σας, την οποίαν σπάνια συναντά κάποιος στο πρόσωπο ενός αστυνομικού ή…μπάτσου όπως συνηθίζουν να σας αποκαλούν. Πόσο εύκολο ήταν να διαχειριστείτε από τη μια, την πίκρα που λογικά σας προκάλεσε ο τρόπος με τον οποίον απομακρυνθήκατε από την ενεργώ δράση και από την άλλη, τη χαρά, από τις εκδηλώσεις αγάπης των οποίων γίνατε αποδέκτης;
Όπως γνωρίζετε προέρχομαι από μια φτωχή αγροτική οικογένεια. Τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια τα έζησα στην Αθήνα, μόνος μου, με τις ανάλογες στερήσεις, αφού η οικογένεια μου παρέμεινε εδώ. Όμως το ότι στερήθηκα πολλά και βασικά πράγματα, μου έδωσε τουλάχιστον τη δύναμη να σπουδάσω και να επιλέξω το επάγγελμα του αξιωματικού της ΕΛ.ΑΣ. Τελειώνοντας τη Σχολή Αξιωματικών, ως Διευθυντής πλέον, πέρασα από τις περισσότερες υπηρεσίες του νομού μας και τα τελευταία δώδεκα χρόνια, πριν γίνω Αστυνομικός Διευθυντής του νομού, διατέλεσα Διευθυντής των πιο μάχιμων υπηρεσιών (πέντε χρόνια στην τέως ΕΙΔ.ΑΣ.Υ.Δ.Ε. και επτά χρόνια στην Ασφάλεια). Αυτή η υπηρεσιακή μου πορεία, μου έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσω πολύ κόσμο, να διαχειριστώ μικρά και μεγάλα προβλήματα και κυρίως θεωρώ, ότι τουλάχιστον εσκεμμένα, δεν αδίκησα κανέναν. Ίσως να έκανα κάποια λάθη, όπως κάνουν όλοι, όμως από τα λάθη μαθαίνουμε και γινόμαστε πιο σωστοί άνθρωποι και πιο καλοί αξιωματικοί. Πάντοτε είχα ως αρχή, σ αυτές τις μάχιμες και ευαίσθητες υπηρεσίες, να αναλαμβάνω τις ευθύνες για τις παραλείψεις, όχι μόνο τις δικές μου, αλλά και του προσωπικού που διοικούσα. Αγωνίσθηκα με πείσμα ενάντια στη διακίνηση-εμπορία ναρκωτικών ουσιών.
Όμως είχα εξαιρετικούς συνεργάτες και πετύχαμε σπουδαία αποτελέσματα στην εξάρθρωση εγκληματικών οργανώσεων, εμπόρων ναρκωτικών, συμμοριών που διέπρατταν ληστείες, κλοπές, σωματεμπορίες-μαστροπείες, κλοπές πολεμικού υλικού, εμπρησμούς κλπ. Είναι λογικό λοιπόν, οι μεν πολίτες, στη μικρή κοινωνία που ζούμε, να αναγνωρίζουν την προσφορά μου, οι δε πρώην υφιστάμενοι μου να εκτιμούν ότι ήμουν πάντα δίπλα τους, γιατί και αυτοί έδιναν το δικό τους αγώνα. Φυσικά μετά την ανέντιμη και δόλια αποστρατεία μου ένιωσα οργή, θλίψη και αγανάκτηση και δε σας κρύβω ότι πολλές φορές σκεφτόμουν πόσο λάθος έκανα που όλα αυτά χρόνια δούλευα ασταμάτητα, αλλά από την άλλη η αναγνώριση της προσφοράς μου, από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης και των δημοσιογράφων του νομού μας (που με συνόδευαν στο ταξίδι των αλλεπάλληλων επιτυχιών μας), μου έδινε δύναμη να ξεχνώ τον τρόπο με τον οποίο μου «φέρθηκε» η υπηρεσία. Δεν πειράζει λοιπόν, άλλωστε ο σωστός άνθρωπος πρέπει να λειτουργεί ως εξής: «όταν δίνεις να ξεχνάς, μα όταν παίρνεις να θυμάσαι».
Θα αλλάζατε κάτι από τον τρόπο με τον οποίον αντιδράσατε την πρώτη περίοδο της απομάκρυνσής σας; Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θεώρησαν πως βγάλατε μια δικαιολογημένη ναι μεν πικρία, η οποία ωστόσο εκφράστηκε από πλευρά σας κάποιες φορές, με μάλλον έντονο τρόπο…
Φυσικά και δε θα άλλαζα τίποτα απ’ όσα και τότε είχα αναφέρει. Με αποστράτευσαν εντελώς ανέντιμα, χωρίς να κρίνομαι για προαγωγή. Οι κρίσεις έφτασαν και σταμάτησαν στο ν-ο 27, στη συνέχεια παρέλειψαν τριάντα άτομα για να φτάσουν σε μένα που ήμουν στο τέλος στο ν-ο 57 για να με αποστρατεύσουν. Παραβίασαν ένα σωρό διατάξεις του Π.Δ., αφού δεν έβρισκαν λόγο να με «κόψουν», πάγια απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας και μνημόνευσαν έκθεση ικανότητας που υπήρχε πριν την εφαρμογή του νόμου. Δεν είχα καμιά ποινή, είχα βαθμολογηθεί όλα τα χρόνια εξαίρετος και είχα (120) περίπου ηθικές αμοιβές. Το 2011 είχα επιλεγεί, από το βιογραφικό μου και μόνο και εκπροσώπησα την ΕΛ.ΑΣ στη διεθνή συνάντηση αρχηγών της Αστυνομίας απ ΄ όλο τον κόσμο, που έγινε στο Σικάγο των Η.Π.Α. Η υπόθεση της μεθόδευσης για την αποστρατεία μου δεν είναι νομίζω τυχαίο ότι δημοσιεύτηκε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης των Αθηνών με πανελλαδική εμβέλεια, σε δικό μας τοπικό επίπεδο, αλλά έφτασε και στη Βουλή των Ελλήνων με σχετική ερώτηση που κατατέθηκε. Δεν ήμουν υπερβολικός, απλά δικαιοσύνη και «κράτος δικαίου» ζητούσα..
«Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΠΟ ΠΕΡΥΣΙ ΠΟΥ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΜΑΝΟΛΗ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕ, ΕΙΧΕ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΨΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥ. ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕ Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ Ή ΘΕΩΡΗΣΑΝ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΟΛΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ…ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ
ΓΙΑΤΙ «ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ» ΤΟΝ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ
Πρόσφατα το ΚΥΣΕΑ, αποφάσισε την απομάκρυνση ίσως του πιο αναγνωρίσιμου Έλληνα Αστυνομικού, του συντοπίτη μας κ. Μανόλη Σφακιανάκη. Σχολιάζοντας την εξέλιξη αυτή, σε ανάρτηση σας στον προσωπικό σας λογαριασμό στο facebook, κάνατε λόγο για » δυο ειδών κρίσεις, αυτές του Αρχηγείου και για εκείνες της κοινωνίας». Βρίσκετε κοινά σημεία στη δική σας αποστρατεία και σε αυτήν του μέχρι πρότινος διοικητού της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος;
Με το Μανόλη το Σφακιανάκη, πέρα από φίλοι και συντοπίτες, ήμασταν συμμαθητές και στις δυο Σχολές. Τον εκτιμώ ιδιαίτερα σαν άνθρωπο και σαν αξιωματικό, όπως πιστεύω και η πλειοψηφία της κοινής γνώμης στην πατρίδα μας, παρά τις άναρθρες κραυγές, που μάλλον κάποιοι από φθόνο, έβγαλαν ή βγάζουν. Ο Μανόλης πήρε μια μικρή νεοϊδρυθείσα υπηρεσία, την οργάνωσε, τη στελέχωσε, την έκανε μεγάλη και δυνατή, με εκλεκτό επιστημονικό προσωπικό, πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει τα μέγιστα στην ελληνική κοινωνία. Η αποστρατεία του Μανόλη έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τη δική μου περίπτωση. Όπως βέβαια γνωρίζετε όσο ανεβαίνουν οι βαθμοί η πυραμίδα στενεύει. Όμως θεωρώ, ότι η πολιτεία από πέρυσι που τον μετακίνησε και με τον τρόπο που το έκανε είχε προδιαγράψει και το τέλος της καριέρας του. Ίσως κάποιους ενόχλησε η προβολή του μέσω του τύπου ή θεώρησαν ότι είχε αποκτήσει πολλή δύναμη και έπρεπε να “τελειώσει”… . Φυσικά οι κρίσεις του Αρχηγείου είναι για καθένα μας μια φορά, αλλά της κοινωνίας κάθε μέρα. Είμαι βέβαιος ότι ο Μανόλης δε χάνεται, αλλά θα συνεχίσει από άλλο μετερίζι την προσφορά του στην κοινωνία.
Εκτιμάτε πως οι κρίσεις , όσο πιο ψηλά ανεβαίνουν τα επίπεδα των Αξιωματικών στα σώματα ασφαλείας, γίνονται με πολιτικά και όχι με υπηρεσιακά- ποιοτικά «χαρακτηριστικά»;
Εκτιμώ αυτό που όλοι γνωρίζουν. Νομίζω ότι ελάχιστα λαμβάνονται υπόψη το βιογραφικό και οι φάκελοι του κάθε αξιωματικού. Οφείλω όμως να ξεκαθαρίσω ότι αυτή τη στιγμή στην ιεραρχία της Ελληνικής Αστυνομίας υπάρχουν ικανότατοι-εξαιρετικοί αξιωματικοί, όπως φυσικά και στην ηγεσία του νησιού μας.
Η…ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Άλλαξε κάτι ή όχι σήμερα, στην εποχή της πρώτης Αριστερής διακυβέρνησης» από την αντίστοιχη που στην εξουσία, ήταν τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία 30 χρόνια τη χώρα;
Δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι στην αστυνομία γιατί δεν ασχολούμαι. Όμως αν με ρωτάτε για την πατρίδα μας, οφείλω να σας πω ότι όχι μόνο αυτά τα δυο χρόνια, αλλά από το 2010 έως και σήμερα, η κάθε μέρα που περνά είναι χειρότερη της προηγούμενης. Τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα, εμείς φτωχότεροι, οι φόροι μεγαλύτεροι, πολλές οικογένειες δυσκολεύονται να επιβιώσουν, δεν μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους και αν σπουδάσουν φεύγουν στο εξωτερικό. Είναι πολύ ανησυχητικό που σε έξι χρόνια εγκατέλειψαν τη Χώρα περίπου (500.000) νέοι άνθρωποι.
Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σας ως αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.;
Νομίζω ότι η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας μου ήταν, όταν μετά από (7) χρόνια που παρέμεινα ως Διευθυντής στην Ασφάλεια Χανίων, το 2013 μου ανατέθηκε η θέση του Αστυνομικού Διευθυντή στον τόπο μας. Λυπάμαι βέβαια που «φρόντισαν» κάποιοι να μη με αφήσουν να συνεχίσω την καριέρα μου, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που μπορώ να τους κρίνω, αλλά ο θεός.
Πως είναι σήμερα η ζωή του Αρτέμη Κουτσαυτάκη;
Η ζωή δεν τελειώνει με το τέλος της καριέρας μας. Είναι όμορφη, αρκεί να σε ικανοποιούν τα πιο απλά πράγματα, γιατί η ζωή είναι στιγμές… Έχω καλούς φίλους, αληθινούς ανθρώπους κοντά μου και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γι αυτό. Αγαπώ τον τόπο μου και ασχολούμαι, αναδεικνύω διάφορα προβλήματα για τα οποία μπορούν να δοθούν λύσεις από τους τοπικούς φορείς. Επιπλέον είμαι αντιπρόεδρος στο Σωματείο «Περιβαλλοντική Φιλοζωική Δράση», με έδρα το Δήμο Πλατανιά και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη που συγκροτούμε το Δ.Σ. και αρκετούς εθελοντές, ασχολούμαστε με την προστασία του περιβάλλοντος και των αδέσποτων ζώων συντροφιάς. Πάντα αγαπούσα τα ζώα, αλλά το έναυσμα για να ασχοληθώ πιο ενεργά μου το έδωσε η αληθινή ιστορία του «Χάτσικο», του πιο πιστού σκύλου στον κόσμο, που επί δέκα χρόνια στο ίδιο σημείο περίμενε να εμφανιστεί το νεκρό αφεντικό του, μέχρι που πέθανε περιμένοντας… Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η ζωή ενός σκύλου έγινε «το Ιαπωνικό σύμβολο πίστης και παντοτινής φιλίας».
«Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ»
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: ΕΧΩ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΕΛ.ΑΣ.
Πόσο σας προβληματίζει η αύξηση της εγκληματικότητας που παρατηρείτε και πάλι σε ολόκληρη τη χώρα;
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει αύξηση της εγκληματικότητας στη Χώρα μας. Είναι λογικό αυτό διότι μετά το 1990 έχουμε μια μαζική εισροή οικονομικών μεταναστών στη Ελλάδα, που εκτός απ ’ότι βοήθησαν σημαντικά στην ανάπτυξη της οικονομίας μας και κυρίως της αγροτικής, ορισμένοι από αυτούς, διαπράττουν σοβαρά αδικήματα, κυρίως σε σχέση με διακίνηση ναρκωτικών, ληστειών, κλοπών κλπ. Οφείλω βέβαια να επισημάνω ότι πολλοί δράστες είναι Έλληνες και όχι αλλοδαποί, που οδηγούνται σ’ αυτά τα αδικήματα ίσως λόγω της οικονομικής κρίσης, ίσως του εύκολου τρόπο απόκτησης, με παράνομο τρόπο, του χρήματος κ.α. Έχω εμπιστοσύνη στην ΕΛ.ΑΣ., με υψηλά ποσοστά εξιχνίασης σοβαρών αδικημάτων, παρά τις σημαντικές ελλείψεις προσωπικού, οικονομικών πόρων και υλικοτεχνικής υποδομής. Η Αστυνομία μας παραμένει ως μια από τις καλύτερες στον κόσμο γιατί διαθέτει προσωπικό που λειτουργεί με μυαλό και φιλότιμο.
Και κάτι άκρος προσωπικό: Για ποιο λόγο θα θέλατε να επιστρέψετε στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ. και για ποιον (ή ποιους) κάτι τέτοιο δεν θα θέλατε να συμβεί;
Δεν επιθυμώ πλέον την επιστροφή μου στην ΕΛ.ΑΣ, ακόμη και δικαστικά να δικαιωθώ, που αυτό είναι σίγουρο, είναι τόσο μακρύς ο χρόνος που δεν αξίζει να ασχοληθώ. Υπάρχουν άλλα ενδιαφέροντα και νέες εμπειρίες. Ότι είχα να προσφέρω, το έκανα όσο μπορούσα καλύτερα. Άξιοι συνάδελφοι θα συνεχίσουν να προσφέρουν αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος και αυτό που η συνείδηση τους επιβάλλει. “Η καθαρή συνείδηση είναι σαν το καθαρό χρυσάφι: όσο πιο καθαρή, τόσο πιο υψηλή η τιμή πώλησης.”ΑρόνΒιγκούσιν, 1936-, Σύγχρονος Ρώσος γνωμικογράφος