Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο VICE Germany.
Ας το παραδεχθούμε - δεν υπάρχει καμία αστυνομική σειρά χωρίς τουλάχιστον ένα πτώμα. Έτσι ακριβώς είναι. Πτώματα και παθολογοανατόμοι είναι για τις αστυνομικές σειρές ότι και τα πατατάκια για την μπύρα. Όντας πολύ μπερδεμένος, ήθελα να μάθω εάν η δουλειά του παθολογοανατόμου ήταν τόσο φρικιαστική όσο την έκανε να δείχνει το CSI, οπότε τηλεφώνησα στην δρ Eva Schemer.
Η Eva είναι η προϊσταμένη γιατρός και διευθύντρια του Ινστιτούτου Ιατροδικαστικής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Εκτός του ότι έχει έναν ανεξήγητα μεγάλο τίτλο εργασίας, είναι μάλλον μια θαρραλέα γυναίκα αφού κάνει δουλειά την οποία η πλειοψηφία των ανθρώπων που διαβάζουν αυτό το θέμα δεν θα τολμούσε ούτε να διανοηθεί.
Έχει να κάνει κάθε μέρα με πτώματα. Όλα τα είδη πτωμάτων επίσης, ακρωτηριασμένα πτώματα, απανθρακωμένα πτώματα, διαμελισμένα πτώματα. Βασικά όλα τα πτώματα. Η Eva καθημερινά ψάχνει να βρει και να καταλάβει πως οι άνθρωποι βρήκαν το τέλος τους.
VICE: Δρ. Schemer, γενικά τι είδους πτώματα φτάνουν στο ανατομικό τραπέζι σας;
Δρ Eva Schemer: Οποιονδήποτε υποθέτουμε ότι δεν πέθανε από φυσικά αίτια. Ανθρώπους που πεθαίνουν απροσδόκητα ή ξαφνικά. Ή ανθρώπους που βρήκαν βίαιο θάνατο, είτε από δυστύχημα είτε από γεγονός όπου εμπλέκεται τρίτος άνθρωπος. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συνέβη.
Και πώς το βρίσκει κανείς αυτό;
Πρέπει να ερευνήσει το πτώμα από την κορυφή έως τα νύχια. Ψάχνουμε για ίχνη τραυματισμών και εξετάζουμε τα ρούχα τους. Θέτουμε ερωτήματα όπως «τα σκισίματα στο ύφασμα αντιστοιχούν σωστά στα τραύματα από τους πυροβολισμούς;». Μόλις έχουμε τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, ο εισαγγελέας αποφασίζει εάν χρειάζεται να ανοίξουμε το πτώμα και να το εξετάσουμε από μέσα πια. Αυτό είναι που αποκαλούμε αυτοψία.
Δεν είναι σκληρό να έρχεστε αντιμέτωπη κάθε μέρα με πτώματα;
Οι παραμορφωμένοι άνθρωποι είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Αντιδρούμε διαφορετικά με τους νεκρούς γιατί δεν τους γνωρίζουμε. Αλλά πώς το εννοείτε το «σκλήρο»; Σκεφτείτε έναν χειρουργό που πρέπει να σώσει μια ζωή - και αυτό σκληρό είναι. Η σκληρότητα είναι υποκειμενικός όρος. Οι επαγγελματικές μας ρουτίνες μας επιτρέπουν να κρατήσουμε μια συγκεκριμένη απόσταση από ορισμένα πράγματα και μας επιτρέπουν να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας. Αλλά φυσικά, μερικές φορές μπορεί να είναι δυσάρεστο.
Μπορείτε να δώσετε ένα παράδειγμα κάποιας στιγμής που δεν ήταν ευχάριστη;
Έγινε ένας φόνος πριν από κάποιο διάστημα. Το σώμα ήταν εντελώς κομματιασμένο, βυθισμένο σε μπετόν και μετά πεταμένο σε ένα ποτάμι. Δεν μπορούσαμε να βρούμε όλα τα κομμάτια του σώματος, αλλά λύσαμε την υπόθεση.
Ακούγεται σαν ταινία τρόμου.
Αυτές οι ακραίες περιπτώσεις είναι αρκετά ασυνήθιστες. Σε αντίθεση με τις υποθέσεις φόνου στις ταινίες, στην πραγματική ζωή, οι δολοφόνοι έχουν συνήθως λιγότερη φαντασία. Οι περισσότεροι από αυτούς απλά βλέπουν κόκκινο και χτυπάνε το θύμα στο κεφάλι με ότι μπορούν να βρουν. Ή βγάζουν μαχαίρι ή όπλο ή κάτι τέτοιο. Οι προσχεδιασμένοι φόνοι όπως αυτοί που βλέπετε στις ταινίες είναι στην πραγματικότητα αρκετά σπάνιοι.
Βλέπετε σειρές όπως το CSI; Είναι ρεαλιστικές;
Ναι, είναι. Μου αρέσει να παρακολουθώ τέτοιες σειρές. Μεμονωμένες σκηνές από το CSI μπορούν να είναι πραγματικά πολύ ρεαλιστικές. Αυτού του είδους οι παραγωγές συνήθως βάζουν πολλή προσπάθεια για να κάνουν τα πράγματα να φαίνονται όσο πιο αληθινά γίνεται. Αυτό που δεν είναι ρεαλιστικό είναι ότι λύνουν την υπόθεση σε 45 λεπτά.
Στο είδος της δουλειάς που κάνετε, πρέπει να αντιμετωπίζετε πολλούς ψεύτες.
Ναι, οι άνθρωποι λένε ψέματα πολύ. Μερικές φορές αφήνουν εκτός της διήγησής τους γεγονότα επειδή πιστεύουν ότι δεν είναι σημαντικά. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να θυμηθούν κάποια πράγματα. Υπάρχουν επίσης υποθέσεις όπου οι άνθρωποι δεν λένε ηθελημένα την αλήθεια γιατί δεν θέλουν να ενοχοποιήσουν τους εαυτούς τους. Υπάρχουν επίσης ψεύτες που συνειδητά έχουν στόχο να πληγώσουν κάποιον.
Κάθε υπόθεση είναι αρκετά διαφορετική. Είναι δουλειά μας να αποκρυπτογραφήσουμε την αλήθεια. Θα πρέπει να προστεθεί ότι πρακτικά καθένας είναι ικανός για φόνο. Το εάν κάποιος τον διαπράξει ή όχι έχει να κάνει με το πόσο έλεγχο έχει ο άνθρωπος στη ζωή του αλλά και πόσο ικανός είναι να διαχειριστεί τα συναισθήματά του.
Νιώθω ότι συχνά στην τηλεόραση, αυτός που πρέπει να αναγνωρίσει το πτώμα είναι κάποιος συγγενής.
Η αστυνομία ασχολείται με αυτή τη διαδικασία αλλά όχι εμείς. Πολύ συχνά γινονται εσφαλμένες ταυτοποιήσεις. Ένας νεκρός δεν έχει καμία έκφραση στο πρόσωπο και μοιάζει πολύ διαφορετικός από ένα άτομο που κοιμάται. Μερικές φορές, ακόμα και οι στενοί συγγενείς δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τους αγαπημένους τους. Μπορεί να βρίσκονται σε κατάσταση σοκ εάν κάποιος πέθανε ξαφνικά ή είναι θύμα εγκλήματος. Ή απλά αρνούνται να πιστέψουν ότι η αδερφή τους κείτεται στο τραπέζι μπροστά τους. Συνήθως, προτιμάμε να χρησιμοποιήσουμε οδοντιατρικά αρχεία ή DNA για να κάνουμε την ταυτοποίηση.
Διαβάστε ακόμα: Σκότωσα έναν άνθρωπο και ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου
Τι γίνεται εάν το σώμα είναι καμένο;
Αυτό περιπλέκει τα πράγματα. Σε αυτές τις υποθέσεις στηριζόμαστε κατά κύριο λόγο στα δόντια ή το DNA. Αλλά η ανάλυση του γενετικού υλικού έχει αποτέλεσμα μόνο εάν υπάρχει ιστός που δεν έχει καεί. Τις περισσότερες φορές ένα άτομο δεν είναι εντελώς καμένο, παρά μόνο εν μέρει. Οπότε συνήθως υπάρχει ένα κομμάτι ιστού που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε.
Έχετε να προετοιμάσετε το πτώμα για την ταφή μετά την αυτοψία;
Ναι το κάνουμε κι αυτό. Οι επαγγελματίες μας προετοιμάζουν το σώμα όσο περισσότερο μπορούν. Ακόμα και όταν υπάρχουν τραύματα στο κεφάλι, είναι σε θέση να το προετοιμάσουν το σώμα για την αγρυπνία, έτσι ώστε οι συγγενείς να είναι σε θέση να πουν το αντίο. Αμέσως μετά την εξέταση, όταν ο εισαγγελέας επιτρέψει να φύγει το σώμα, ο νεκρός μεταφέρεται στο κοιμητήριο. Οι συγγενείς συνήθως βλέπουν το σώμα για πρώτη φορά σε ένα συγκεκριμένο χώρο στο κοιμητήριο.
Όπως είπα, ο τρόπος που βλέπεις τους ανθρώπους οι οποίοι ταυτοποιούν τη σορό στις ταινίες δεν είναι ότι ακριβώς συμβαίνει στη ζωή. Όταν συμβαίνει, προφανώς προσπαθούμε να προετοιμάσουμε τους συγγενείς για αυτό που πρόκειται να δουν. Και πάντα είμαστε προετοιμασμένοι για τους ανθρώπους που μπορεί να λιποθυμήσουν στη θέα ενός πτώματος.
vice.com