Το SVD Dragunov (ρωσικά: Снайперская Винтовка системы Драгунова образца 1963 года Snayperskaya Vintovka sistem'y Dragunova obraz'tsa 1963 goda (SVD-63) είναι ημι-αυτόματο τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή, μοντέλο του 1963, σε διαμέτρημα 7.62mm και αναπτύχθηκε στη Σοβιετική Ένωση.
Το Dragunov είχε σχεδιαστεί αρχικά ως ένα όπλο υποστήριξης διμοιρίας, σύμφωνα με τα σοβιετικά στρατιωτικά δόγματα. Για αυτό το λόγο, αρχικά είχε ονομαστεί Самозарядная Винтовка системы Драгунова образца 1963 года δηλαδή "Αυτογεμές τουφέκι, Σύστημα Dragunov, Μοντέλο της Χρονιάς 1963".
Είχε επιλεγεί ως ο νικητής ενός διαγωνισμού που περιλάμβανε τρία ανταγωνιστικά σχέδια: από τον Σεργκέει Σιμόνωφ, Αλεξάντρ Κονσταντίνωφ και Γεβκένυ Ντραγκούνωφ. Ακολούθησαν εκτεταμένες δοκιμές πεδίου από τους τρεις τύπους τυφεκίων που διεξάγονταν σε ένα ευρύ φάσμα περιβαλλοντικών συνθηκών, πράγμα που οδήγησε το SVD του Ντραγκούνωφ να γίνει αποδεκτό και να ενταχθεί σε υπηρεσία το 1963. Μια αρχική παρτίδα προ-παραγωγής που αποτελούνταν από 200 τουφέκια συγκεντρώθηκαν για σκοπούς αξιολόγησης και από το 1964 η μαζική παραγωγή του πραγματοποιήθηκε από την Izhmash.
Από τότε, το SVD έχει γίνει το πρότυπο όπλο υποστήριξης διμοιρίας από διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Άδεια για παραγωγή του όπλου δόθηκε και στην Κίνα (Τύπος 79 και Τύπος 85) και το Ιράν (ως ακριβούς αντίγραφου του κινεζικού Τύπου 79).
Το SVD είναι ένα ημι-αυτόματο τουφέκι αερίων με σύστημα αερίου-εμβόλου μικρής διαδρομής. Το κλείστρο της κάνης είναι κλειδωμένο μέσα από ένα περιστρεφόμενο κοχλία (αριστερή περιστροφή) και χρησιμοποιεί χειροκίνητο ρυθμιστή αερίου δύο θέσεων με τρεις προεξοχές ρύθμισης αερίων στην προέκταση της κάννης.
Μετά το άδειασμα του γεμιστήρα, το κλείστρο παραμένει ανοιχτό και συγκρατείται σε ένα αναστολέα που απελευθερώνεται τραβώντας τη λαβή όπλισης προς τα πίσω. Το όπλο έχει έναν μηχανισμό επικρουστήρα και ένα χειροκίνητο επιλογέα βολής δυο θέσεων (fire - safe). Ο επικρουστήρας του είναι «ελεύθερης διακύμανσης» και, ως εκ τούτου, κάποια μαλακά καψύλια πυρομαχικών δεν δημιουργούν το φαινόμενο "slam fire" (πρόωρη εκπυρσοκρότηση). Έτσι, τα στρατιωτικού τύπου πυρομαχικά μπορούν και "κάθονται" σωστά εντός θαλάμης και συνιστώνται για το SVD και τις παραλλαγές του. Ο υποδοχέας του γεμιστήρα του όπλου είναι σχεδιασμένος για να παράσχει πρόσθετη ακρίβεια και αντοχή σε στρέψη. Ο υποδοχέας του SVD φέρει μια σειρά από ομοιότητες ως προς την λειτουργία του με αυτές του AK-47, όπως το μεγάλο κάλυμμα για τη σκόνη, το προσοφθάλμιο σκόπευσης και ο επιλογέας ασφάλειας - βολής, αλλά αυτές οι ομοιότητες είναι κυρίως διακοσμητικού χαρακτήρα.
Τροφοδοσία πυρομαχικών Κάνη
Το όπλο τροφοδοτείται από ένα καμπύλο γεμιστήρα με χωρητικότητα 10-στρογγυλών καλύκων και είναι διπλής στοίβαξης.
Σκοπευτικά
Το όπλο διαθέτει μηχανικά ρυθμιζόμενο σκοπευτικό σιδήρου με ένα συρόμενο προσοφθάλμιο πίσω (η εστίαση μπορεί να ρυθμιστεί σε ένα μέγιστο εύρος των 1.200 m (1.312 yd)). Τα σιδερένια σκοπευτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ή χωρίς την διόπτρα στη θέση της. Αυτό είναι δυνατό, επειδή το πλαϊνό κούμπωμα δεν εμποδίζει την ορατότητα μεταξύ του εμπρός και πίσω σκοπευτικού.
Το SVD κατασκευάζεται με μια ταχέως-αποσπώμενη διόπτρα, την PSO-1. Η PSO-1 έχει συνολικό μήκος 375 mm, κάλυμμα του φακού και σκίαστρο για τον ήλιο, ενώ έχει 4x μεγέθυνση και 6° οπτικό πεδίο. Τοποθετείται στον πλαϊνό υποδοχέα ο οποίος δεν εμποδίζει την θέα της γραμμής προσοφθάλμιου-ακίδας. Η διόπτρα PSO-1 περιλαμβάνει μια ποικιλία χαρακτηριστικών, σε φωτιζόμενο πλέγμα, όπως τα ρυθμιζόμενα καθ' ύψος (BDC) και το αποστασιόμετρο που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέχρι και σε 1.000 m (1.094 yd), ένα "εισαγωγικό" (σταυρόνημα) που επιτρέπει την στόχευση σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, καθώς και μια οθόνη υπερύθρων που χρησιμοποιείται ως παθητικό σύστημα ανίχνευσης. Η τρέχουσα έκδοση της διόπτρας είναι η PSO-1M2. Αυτή η τηλεσκοπική διόπτρα είναι διαφορετική από την αρχική PSO-1 μόνο στο ότι στερείται τον πλέον παρωχημένο υπέρυθρο ανιχνευτή. Η διόπτρα PSO-1 επιτρέπει την θέαση στόχων που βρίσκονται σε ακτίνα άνω των 1.300 m (1.422 yd). Οι αποτελεσματικές ακτίνες δράσης σε καταστάσεις μάχης κυμαίνονται μεταξύ 600 έως 1.300 m (656 yd έως 1.422 yd), ανάλογα με τη φύση του στόχου (σημείο ή περιοχή-στόχου) την ποιότητα των πυρομαχικών και την ικανότητα του σκοπευτή.
Αρκετά άλλα μοντέλα διόπτρων της σειράς PSO είναι διαθέσιμα με διαφορετικά επίπεδα μεγέθυνσης και εναλλακτικών σταυρονημάτων. Τα τουφέκια SVDN έρχονται εφοδιασμένα με νυκτερινή όραση, όπως το NSP-3, NSP, PG-1, NSP ή τα πολωνικά (παθητικού τύπου) PCS-6.
Κοντάκιο
SVD με ξύλινα μέρη, χειροφυλακτήρα / κοντάκιο με ενσωματωμένη πιστολοειδή λαβή που χρησιμοποιήθηκε πριν από την αλλαγή σε μαύρα πολυμερή.
Το SVD έχει δύο κομμάτια ξύλινα, χειροφυλακτήρα και κοντάκιο, εφοδιασμένο με ένα αποσπώμενο μαξιλαράκι για το μάγουλο. Το τελευταίο αφαιρείται όταν χρησιμοποιείται όταν γινεται σκόπευση με τα σιδερένια σκοπευτικά. Νεότερα μοντέλα παραγωγής διαθέτουν συνθετικά μέρη από ένα μαύρο πολυμερές, το κάλυμμα του χειροφυλακτήρα και το κοντάκι, ενώ έχουν λίγο-πολύ την ίδια εμφάνιση, ενώ η οπή του αντίχειρα είναι διαφορετικού σχήματος.
Παρελκόμενα
Μια σειρά από παρελκόμενα (αξεσουάρ) παρέχονται με το τουφέκι, συμπεριλαμβανομένης μιας λεπίδας τύπου ξιφολόγχης (με κούμπωμα όπως των ΑΚΜ ή AK-74), τεσσάρων εφεδρικών γεμιστήρων, νάϊλον ή δερμάτινο αορτήρα, θήκη γεμιστήρα, σετ καθαρισμού, ένα εξάρτημα συντήρησης για την τηλεσκοπική διόπτρα και μία θήκη βαλιτσάκι κρύου καιρού με χειρολαβή. Ο δίποδας είναι αυτόνομος [σε αντίθεση με σταθερό μήκος που υπάρχει σε πολλά τουφέκια και SMG] και μπορεί να διπλωθεί και να στοιβάζεται προς τα εμπρός αναιρώντας την ανάγκη να αφαιρεθεί ο δίποδας πριν τοποθετηθεί το τουφέκι στον στην θήκη μεταφοράς. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα δύο σκέλη κρατούνται κοντά μαζί με ένα "J" σχήματος σφιγκτήρα που συνδέονται με το ένα πόδι και αιωρείται πάνω από το άλλο πόδι. Οι συνήθεις Σοβιετικοί / Ρωσικοί δίποδες SVD έχουν πολύ υψηλή τιμή, όταν (σπάνια) εμφανίζονται στην αγορά.
Παραλλαγές
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μια συμπαγής παραλλαγή του SVD είχε σχεδιαστεί για τις αερομεταφερόμενες μονάδες πεζικού η οποία και εισήχθη σε αυτές, γνωστή ως SVDS (ρωσικά: снайперская винтовка Драгунова складная, συντομία για Snayperskaya Vintovka Dragunova Skladnaya, "SVD ελεύθερου σκοπευτή με πτυσσόμενο κοντάκι") και το οποίο διαθέτει ένα σωληνοειδές μεταλλικό κοντάκι που διπλώνει προς την δεξιά πλευρά του γεμιστήρα (εφοδιασμένο με ένα συνθετικό μαξιλάρι ώμου και ένα σταθερό μαξιλαράκι για το μάγουλο) και μια πιστολοειδή λαβή από πολυμερές. Στην κάνη δόθηκε επίσης ένα βαρύτερο προφίλ, ο υποδοχέας του γεμιστήρα ενισχύθηκε, το θάλαμος αερίων βελτιώθηκε, ενώ προστέθηκε κωνικός φλογοκρύπτης.
Το SVDS έρχεται επίσης και σε μια ικανή παραλλαγή νυκτός ως SVDSN. Το 1994, η ρωσική εταιρεία TsKIB SOO (σήμερα, ένα τμήμα της KBP του γραφείου σχεδίασης) ανέπτυξε το τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή SVU (Snayperskaya Vintovka Ukorochennaya) το οποίο προσφέρεται σε ειδικές μονάδες του ρωσικού Υπουργείου Εσωτερικών (MVD).
Το SVU, σε σύγκριση με το SVD, έχει ένα σημαντικά μικρότερο συνολικό μήκος λόγω της διάταξης bullpup και κοντή κάννη τριπλού διαφράγματος, με μια περίπου 40% αποτελεσματικότητα μείωσης της ανάκρουσης. Το όπλο ήταν εξοπλισμένο με πτυσσόμενα μεταλλικά σκοπευτικά (κλισιοσκόπιο ανοίγματος γα γεμιστήρα τύπου Drum) και την τηλεσκοπική διόπτρα PSO-1.).
Μία παραλλαγή του SVU, σχεδιασμένη με επιλογέα πυρός, χρησιμοποιεί γεμιστήρα 20 φυσιγγίων και ονομάζεται SVU-Α (Α - Avtomaticheskaya)
Η SVDK είναι μια ρωσική παραλλαγή του SVD με θαλάμη για φυσίγγιο 7N33 9,3 × 64 χιλιοστών. Η SVDK είναι μηχανικά προσαρμοσμένη για χρήση μεγαλύτερων διαμετρημάτων από το φυσίγγιο 9.3x64mm Brenneke.
Το 1998, η Πολωνία υιοθέτησε μια εκσυγχρονισμένη παραλλαγή του SVD, την SWD-M, η οποία χρησιμοποιεί μία πιο βαριά κάνη, δίποδα (τοποθετημένο στο αντιβράχιο) και τηλεσκοπική διόπτρα LD-6 (6x42).
Μια άλλη παραλλαγή του SVD είναι η ιρακινή Al -Kadesih. Το τυφέκιο Al-Kadesih 7,62 × 54mmR δεν πρέπει να συγχέεται με το ιρακινό Tabuk 7,62 × 39mm τυφέκιο ελεύθερων σκοπευτών. Το Al-Kadesih ενώ στιλιστικά παρόμοιο με το SVD είναι ένα είδος υβρίδιου μεταξύ του SVD και του Ρουμάνικου PSL και έχει κάποιες βασικές διαφορές με το SVD που εμποδίζουν την εναλλαξιμότητα εξαρτημάτων με το SVD. Το ΑΙ-Kadesih έχει μία μοναδικής μεταλλικής έλασης υποδοχέα γεμιστήρα η οποίος είναι μεγαλύτερος από εκείνον του SVD, αν και το συνολικό μήκος του όπλου είναι παρόμοιο με εκείνο του SVD. Δέχεται την σοβιετικής εποχής διόπτρα PSO-1. Περαιτέρω, η κάνη είναι ηλομένη, αντί να βιδώνεται στον κορμό, αν και είναι του ιδίου μήκους όπως εκείνη του SVD. Το μπροστινό μέρος έχει τέσσερις επιμήκεις σχισμές σε κάθε πλευρά αντί των έξι σύντομων. Ένα άλλο εύκολα ορατό χαρακτηριστικό του Al-Kadesih είναι ότι ο γεμιστήρας έχει ένα διακοσμητικό μοτίβο ανάγλυφο που δείχνει ένα τυποποιημένο φοίνικα.
Εμπορικές παραλλαγές
Το SVD αποτέλεσε επίσης βάση για πολλά κυνηγετικά τουφέκια. Το 1962, το κρατικό οπλοστάσιο στο Izhevsk ανέπτυξε το τυφέκιο Medved (αρκούδα), αρχικά με θαλάμη για φυσίγγιο 9×53mm και αργότερα για 7.62×51mm NATO για εξαγωγές. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η Izhevsk εισήγαγε το Tigr (Tiger) κατασκευασμένο για κυνήγι με σταθερό κοντάκιο το οποίο διέθετε οπή για τον αντίχειρα, χωρίς μαξιλαράκι για το μάγουλο. Είχαν αρχικά παραχθεί ξεχωριστά, αλλά από το 1992 έχουν βγει διαδοχικά σε παρτίδες. Σήμερα, είναι διαθέσιμες με κοντή (520 mm) και πλήρους μήκους (620 mm) κάνες, με διαφορετικά κοντάκια (συμπεριλαμβανομένου του αναδιπλωμένου κοντακίου του SVDS) και σε θαλάμη 7.62x54mmR, .308 Winchester, .30-06 Springfield ή 9.3x64mm Brenneke.
Ανάπτυξη
Το SVD είναι ένα πρωτότυπου σχεδιασμού τουφέκι για διάφορους λόγους. Πρώτον, δεν προορίζονταν για τους άρτια εκπαιδευμένους και εξειδικευμένους ελεύθερους σκοπευτές(snipers), αλλά για ειδικούς σκοπευτές (designated marksmen). Μετά την εισαγωγή του SVD στο σοβιετικό στρατό, ορίστηκε ως τυφέκιο ειδικού σκοπευτή στο βασικό μηχανοκίνητο πεζικό σε επίπεδο διμοιρίας. Οι ειδικοί σκοπευτές συχνά επιλέγονταν από το προσωπικό που είχε καλές επιδόσεις στην σκοποβολή ενώ ήταν και μέλη της DOSAAF(ДОСААФ - Εθελοντές συνεργασίας για το Ναυτικό, το Στρατό και την Αεροπορία). Τέτοιοι σκοπευτές εκτιμήθηκαν να έχουν μια ικανότητα άνω του 50% ώστε να χτυπούν έναν σταθερό στόχο μεγέθους ανθρώπου στα 800 m (875 m), και μια πιθανότητα 80% να χτυπήσουν έναν σταθερό στόχο ανθρώπινου μεγέθους στα 500 m (547 m). Για αποστάσεις που δεν υπερβαίνουν τα 200 m (219 m) , η πιθανότητα αυτή εκτιμάται ότι θα είναι πολύ πάνω από 90%. Για να επιτευχθεί αυτό το επίπεδο της ακρίβειας ο ελεύθερος σκοπευτής δεν θα μπορούσε να εμπλακεί με περισσότερους από δύο τέτοιους στόχους ανά λεπτό. Αργότερα, σε κάθε διμοιρία των στρατευμάτων του Συμφώνου της Βαρσοβίας, υπήρχε τουλάχιστον ένας σκοπευτής με ένα SVD. Μόνο στο οπλοστάσιο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, υπήρχαν σχεδόν 2.000 SVD, ενώ σε πολλές δυτικές δυνάμεις δεν υπήρχε έστω και ένα τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή, εκτός από τις ειδικές μονάδες των δυνάμεων του ΝΑΤΟ (για παράδειγμα, στον ιταλικό στρατό μέχρι τη δεκαετία του 1990), αλλά στους σχηματισμούς στρατευμάτων των χωρών τουΣυμφώνου της Βαρσοβίας, η ύπαρξη σκοπευτή με SVD ήταν διαδεδομένη μεταξύ των τακτικών μονάδων. Για να εκπληρώσει αυτό το ρόλο, το όπλο ήταν σχετικά ελαφρύ για ένα τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή, αλλά και ισορροπημένο, πράγμα που το κατέστησε ευκολότερο για χρήση σε μια δυναμική μάχη. Είναι, επίσης, ένα ημι-αυτόματο τουφέκι, με σπάνιο χαρακτηριστικό την ακρίβεια στα τουφέκια τους είδους, της δεκαετίας του 1960 (εκτός των προσαρμοσμένων πυρομαχικών, όπως το M1 Garand), για να καταστεί δυνατή η ταχεία πολλαπλή βολή και η ταχύτερη προσβολή πολλών στόχων. Όπως συμβαίνει με όλα τα τουφέκια ακρίβειας, ο χρήστης πρέπει να φροντίσει να μην υπερθερμανθεί η κάνη και να περιορίσει τη χρήση του ταχέως πυρ. Για την αποτελεσματική χρήση πυρομαχικών API, είχε ελαφρώς μειωθεί ο ρυθμός περιστροφής, μία άλλη ασυνήθιστη προτεραιότητα για ένα αμιγώς τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή. Έχει μία, σχετικά, ελαφριά κάνη και η ακρίβεια του είναι καλή, αλλά δεν είναι εξαιρετική. Το τουφέκι έχει υποδοχή για ξιφολόγχη όπως και ένα τουφέκι εφόδου. Η τυπική ξιφολόγχη ΑΚΜ μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί για να κόψει ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Τέλος, το SVD έμελε να γίνει ένα σχετικά φθηνής μαζικής παραγωγής όπλο.
Αυτά τα χαρακτηριστικά, αν ασυνήθιστα χαρακτηριστικά, οδηγήθηκαν από την τακτική χρήσης στο δόγμα του ειδικού σκοπευτή SVD, το οποίο ήταν: στην πρώτη γραμμή στόχευσης των στόχων ευκαιρίας υψηλής αξίας και την παροχή αναστάτωσης στον εχθρό από μεγάλη απόσταση στο πεδίο της μάχης, ακόμα και με ξαφνική μάχη εκ του συστάδην(CQB). Ένας σχετικά μικρός αριθμός από σκοπευτές με SVD θα μπορούσαν να βοηθήσουν τα συμβατικά στρατεύματα στην καταπολέμηση ή την παρενόχληση πολύτιμων στόχων όπως: το βασικό προσωπικό του εχθρού, αξιωματικών, υπαξιωματικών, χειριστών ασυρμάτων, εκτεθειμένων διοικητών τεθωρακισμένων, ειδικών και ελεύθερων σκοπευτών, πολυβολητών, αντιαρματικών ομάδων, κ.λπ.
.jpg/800px-Interpolitex_2013_(536-15).jpg)
www.pronews.gr