O Πρόεδρος του Σ.Ε.Φ.Ε.Α.Α. κ. Βασίλης Ντούμας ανήρτησε στο Facebook το κείμενο που ακολουθεί:
Στις 27 Δεκεμβρίου του 537 ο Ιουστινιανός βλέποντας την υπεροχή της Αγίας Σοφίας έναντι του Ναού του Σολομώντα αναφωνεί :
«Δόξα των Θεώ το καταξιωσάντι με τελέσαι τοιούτον έργον. Νενίκηκά σε Σολομών», από τότε και για χίλια και παραπάνω έτη (537- 1453) η Αγία Σοφία θα αποτελέσει το σημείο αναφοράς της παγκόσμιας Ορθοδοξίας και την ψυχή του όπου γης Ελληνισμού. Το καλωσόρισμα της Προποντίδας, η αποτύπωση της αυτοκρατορικής ισχύος, η ψυχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, θα αποτελέσουν έκτοτε το υπερώο που ο λαός, θα αποθεώσει τους Αυτοκράτορες του, θα γιορτάσει τους θριάμβους του και θα θρηνήσει τις συμφορές του.
Αγία Σοφία, η κολυμβήθρα του γένους των Ρώσων.
Οι Ρώσοι είναι ο πρώτος λαός που συνδέει την ιστορία του με την Αγία Σοφία. Οι Ρώσοι ουσιαστικά οφείλουν στην Αγία Σοφία ,το ότι απέκτησαν Θεό, θρησκεία, ιδεολογία ανακαλύπτοντας τον συνδετικό κρίκο που τους ενέπνευσε, ώστε από ασύντακτες ειδωλολατρικές ορδές να καταξιωθούν σε ιστορικά βιώσιμο γένος, ουσιαστικά για αυτούς η Αγία Σοφία αποτέλεσε την "νοητή τους κολυμβήθρα" .
Συγκεκριμένα, στα τέλη του 10ου αιώνα, οι εθνικές ομάδες που ζούσαν βόρεια της Μαύρης Θάλασσας, συντεταγμένες πίσω από την ηγεμονική πυγμή του πρίγκιπα Βλαδίμηρου του Κιέβου, προσέτρεξαν «προς αναζήτηση της αληθούς πίστεως». Οι 987 ειδωλολάτρες απεσταλμένοι του Ρώσου ηγεμόνα παραστάμενοι στο πλάι του Εφέσιου κίονα μαγεύτηκαν από την περίλαμπρη μεγαλοσύνη του ναού, τις σεβάσμιες σειρές ιερέων με τα υπέροχα άμφια, την ουράνια ψαλμωδία της χορωδίας, τα σύννεφα από λιβάνι που απλώνονταν στο χώρο και ανέβαιναν ψηλά, την ευσεβή σιωπή χιλιάδων πιστών που προσεύχονταν με κατάνυξη, όλο το μυστήριο μιας άγνωστης ιεροτελεστίας που προκαλούσε δέος, με αποτέλεσμα να μεταφέρουν στον ηγεμόνα τους ότι « ο ναός αυτός τους φάνηκε η ίδια η κατοικία του Υψίστου, εκεί που αποκάλυπτε άμεσα τη μεταμορφωμένη δόξα Του στα μάτια των θνητών». Ο Βλαδίμηρος βαφτίστηκε χριστιανός και προέτρεψε τον λαό του να πράξει το ίδιο, που βαφτίστηκε ομαδικά στον Δνείπερο ποταμό.
Ο νέος Βλαδίμηρος, ο Βλαδίμηρος Πούτιν, έμελλε να συναντηθεί κι εκείνος στο σταυροδρόμι της ιστορίας με την σύληση του Χριστιανικού Οικουμενικού μνημείου από τον ψευδοπορθητή Ερντογάν, που υλοποιεί το όραμα της πιο ακραίας συντηρητικής και εθνικιστικής παράδοσης της Τουρκίας, αυτό που οραματίστηκαν ο Μεντερές αρχικά και μετά οι εκφραστές του πολιτικού Ισλάμ και ιδεολογικοί μέντορες του Ερντογάν, δηλαδή ο Τ.Οζάλ και ο Ν. Ερμπακάν.
Η Τράπεζα του Λατινικού αναθέματος.
Στην Αγία Σοφία τον Ιούλιο του 1054 το ενιαίο ιμάτιο. της μέχρι τότε αδιαίρετης χριστιανικής Εκκλησίας κομματιάστηκε. Εκεί ο καρδινάλιος Ουμβέρτος και δύο ακόμα Λατίνοι επίσκοποι, αντιπρόσωποι του πάπα, προχώρησαν με σταθερό βήμα ως την Αγία Τράπεζα, και απόθεσαν πάνω της τον παπικό αφορισμό της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας και το ανάθεμα απέναντι στις επτά θανάσιμες αιρέσεις των Ελλήνων. Μετά «αναχώρησαν τινάζοντας τη σκόνη από τα πόδια τους και φωνάζοντας: “Ας δει και ας κρίνει ο Θεός”». Το σχίσμα των δύο εκκλησιών ήταν γεγονός .
Όπως ο καθεδρικός ναός του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, έτσι κι η ιστορία της Αγίας Σοφίας μας πάει πίσω, σε μια αδιάρρηκτη αλυσίδα, μέχρι τον ίδιο τον Κωνσταντίνο. Είναι ταιριαστή σύμπτωση που αυτοί οι ναοί – ο ένας το μεγαλύτερο ιερό του δυτικού καθολικισμού κι ο άλλος της ανατολικής ορθοδοξίας – χτίστηκαν για πρώτη φορά και οι δύο από τον πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα.
Ο Πάπας σήμερα δηλώνει "πολύ πονεμένος" αντιδρώντας στην προσπάθεια της τουρκικής αιχμαλωσίας μιας αδούλωτης πνευματικής και θρησκευτικής ευωδίας προσβάλλοντας συγχρόνως βάναυσα το θρησκευτικό συναίσθημα εκατομμυρίων ορθοδόξων χριστιανών, αλλά βάζει και σφραγίδα στο οριστικό διαζύγιο του σύγχρονου τουρκικού κράτους, με τον κοσμικό, δυτικό του χαρακτήρα.
Μακρά και ταραγμένα τα χρονικά της Ανατολικής Αυτοκρατορίας. Καμία άλλη εκκλησία σε καμία χώρα σ’ ολόκληρο τον κόσμο, κανένα άλλο οικοδόμημα που υψώθηκε ποτέ από την τέχνη των ανθρώπων δεν αποτέλεσε τόσο σημαντικό και ουσιαστικό κομμάτι στη ζωή ενός έθνους.
Η κατοικία του τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα.
Το σημερινό θλιβερό γεγονός του "εξισλαμισμού" της Αγίας Σοφίας έρχεται να αναμετρηθεί με τη αξημέρωτη νύχτα τις 28ης Μαΐου του 1453 της άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Ο τελευταίος Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ήρθε στην Αγία Σοφία λίγο πριν τα μεσάνυχτα και μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων. Οι στρατιώτες του μέσα στις βαριές τους πανοπλίες αντικατέστησαν τους βαρύς πένθιμους ψίθυρους με μια "εκκωφαντική" σιωπή. Ήταν η στιγμή που ο "Άγγελος" σήκωσε στα φτερά του τον Αυτοκράτορα για να τον κρύψει μαρμαρωμένο, στη βαθειά πίστη των Χριστιανών και των Ελλήνων, ώστε με χρόνια και καιρούς να αποκαλυφθεί και να σηκώσει το σπαθί που θα σπάσει τα δεσμά της σκλαβιάς και θα επιστρέψει τα ιερά και τα όσια στους.
Ο Σουλτάνος ....
Ο σημερινός "ιμιτασιόν" πορθητής Νταγίπ Ερντογάν προετοιμάζεται για την προσευχή του στην Αγία Σοφία, στη Σοφία του Θεού που δεν κατάφεραν να την αλλάξουν οι αιώνες ισλαμικής σκλαβιάς. Υψώνοντας όμως το κεφάλι του ώστε με το βλέμμα του να συναντήσει τον Αλλάχ θα πέσει πάνω στην ψηφιδωτή μορφή ενός τεράστιου Χριστού. Θα ξεχωρίσει τα μαλλιά, το μέτωπο, τα πράα μάτια του Σωτήρα και το αχνό περίγραμμα της μορφής του. Θα διακρίνει το δεξί του χέρι να είναι ακόμη απλωμένο σε μια ανείπωτη ευλογία και με την κίνηση του, θα νιώσει πως ο Χριστός στέκει ακόμα ακοίμητος φρουρός.
Όταν ο γιαλαντζή σουλτάνος θα γονατίσει να συμπροσευχηθεί μαζί με τους ομόδοξους του, πρώην νομάδες Ουγούζους κατοίκους της σημερινής Μογγολίας, θα ζαλιστεί από το πάνθεον των αγίων, από τον χορό των αγγέλων και την Παναγία, την Πλατυτέρα των ουρανών. Θα ζαλιστεί από τη χριστιανική μαγεία της βυζαντινής τέχνης και χριστιανικής αγιογραφίας που μάταια προσπάθησαν να επικαλύψουν με ισλαμικά σύμβολα που φαντάζουν σαν μια πινελιά παραφωνίας στην αρμονία της θείας έμπνευσης.
Όταν ο ματαιόδοξος σουλτάνος θα πέσει με τα μούτρα να ακουμπήσει με το μέτωπο στις πλάκες του υπόλευκου μαρμάρου του δαπέδου της Αγίας Σοφίας, θα αφουγκραστεί τις προφητείες των Μαρτύρων που έχουν ταφεί και αναπαύονται εκεί, ίσως όμως ακούσει και την υπόκωφη βροντερή φωνή του τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα που θα τον σκιάξει, θυμίζοντάς του την επιστροφή του στο θρόνο της Βασιλεύουσας .
Ο περήφανος αιχμάλωτος στέκεται με υπομονή σιωπηλός αναμένοντας την μεγάλη ώρα που:
«άγγελος εξ ουρανού καταβήσεται διά νεύσεως Θεού, έχων εν τη χερί αυτού σκήπτρον και ξίφος του Αγιωτάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου, και τον ειρηνικόν στέψει βασιλέα»
ΝΤΟΥΜΑΣ Ν. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ