Φέτος, κλείνει 30 χρόνια στην υποκριτική. Και έχει υπηρετήσει τα πάντα: από κλασικό θέατρο, underground παραστάσεις, τηλεοπτικές σειρές μέχρι διαφημιστικά. Ο Γεράσιμος Γεννατάς πιστεύει πως παίζει όπως ζει, δηλαδή τίμια. Τα υπόλοιπα, θα φανούν στο χειροκρότημα, όπως λέει σε συνέντευξή του στο People.
Σκέφτηκες κάποια στιγμή να τα εγκαταλείψεις όλα;
Το θέμα δεν είναι τι σκέφτεσαι εσύ, αλλά τι σκέφτεται η δουλειά για σένα. Δηλαδή μπορεί εσύ να λες «άντε μωρέ, θα σταματήσω» αλλά έρχεται το θέατρο και λέει «νομίζεις ότι μπορείς;». Πιστεύω δεν με άφησε το θέατρο να το εγκαταλείψω. Κάποια στιγμή «φλέρταρα» με την ιδέα να φύγω ακόμη και από την Αθήνα γιατί δεν την αντέχω αυτή την απάνθρωπη πόλη. Τελικά, δεν τα κατάφερα.
Γιατί δεν το επιχειρείς τώρα;
Τώρα, έχω μεγαλώσει πάρα πολύ για να το κάνω, ωστόσο, προσπαθώ να φεύγω «ερασιτεχνικά» από την Αθήνα. Δυστυχώς, ζούμε σε μια εποχή που είναι όλα δύσκολα. Βέβαια, οι εποχές δεν γίνονται από μόνες τους, εμείς τις φτιάχνουμε.
Παραμένεις από τους καλλιτέχνες που λένε ανοιχτά τη γνώμη τους. Έχεις παρεξηγηθεί γι΄ αυτό;
Μυριάδες φορές! Δεν είναι το θέμα της παρεξήγησης μόνο, είναι ότι έχει και κάποιο κόστος αυτό.
Εκεί ήθελα να καταλήξω. Έχεις χάσει δουλειές λόγω των απόψεών σου;
Πάρα πολλές, πολλές, δεκάδες δουλειές! Έχω τη ρετσινιά του «ο Γεννατάς λέει τη γνώμη του». Είναι μια καλή ρετσινιά αυτή, έχει μέσα της μια εκτίμηση, τώρα το αν δεν είναι ανταποδοτική ή δεν βοηθάει στην καριέρα, είναι άλλο «καπέλο». Πάντως, νομίζω ότι η άποψη των συναδέλφων προς το πρόσωπό μου δεν είναι κακή. Μπορεί να μην με πάρουν σε μια δουλειά ξέρω όμως, ότι με εκτιμούν. Οτιδήποτε λέω, είναι με αγάπη και σεβασμό. Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν ούτε αναφέρομαι στους ανθρώπους, γιατί τους ανθρώπους τους εκτιμώ και δεν είμαι εγώ καλύτερος από κάποιον άλλον για να τον κρίνω. Αναφέρομαι στο δημόσιο αποτύπωμά τους, με το οποίο μπορεί να διαφωνώ. Στα πάντα, υπάρχει ένα δημόσιο αποτύπωμα.
(διακόπτει ευγενικά ο σερβιτόρος του καφέ που καθόμαστε, με τον Γεράσιμο Γεννατά να λέει: «μην το συζητάτε. Ο εργαζόμενος έχει πάντα δίκιο»)
Ο εργαζόμενος έχει πάντα δίκιο;
Ναι, ο εργαζόμενος έχει πάντα δίκιο. Γιατί εργάζεται! Αυτός ο άνθρωπος τώρα, θέλει να κάνει μια δουλειά, να κατεβάσει την ομπρέλα, οπότε εγώ πρέπει να τον βοηθήσω σε αυτή τη δουλειά και όχι να είμαι αραχτός και να λέω «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Αλίμονο, αν είχε ο πελάτης πάντα δίκιο!» Αυτή η κοινωνία πάει κατά διαόλου και η ανθρώπινη ζωή έχει ολοένα και μικρότερη αξία.
Έχεις φανταστεί τη ζωή σου σε είκοσι χρόνια;
Κάτσε να υπάρχω, είναι μία πολύ αισιόδοξη πρόβλεψη αυτή. Θα ΄θελα πάντως, να είμαι πιο ήσυχος για να μπορώ να είμαι πιο χαρούμενος.
Έχεις κάποια άλλη πηγή εσόδων πέρα από τη δουλειά σου;
Τίποτα απολύτως. Είχα φτιάξει ένα οινοποιείο στην Αχαία για να μπορέσω να φύγω από την Αθήνα αλλά δεν ήμουν αυτή η εφεύρευση της πολιτικής κατάστασης της Μεταπολίτευσης, δεν υπήρξα λαμόγιο, να φάω τις επιδοτήσεις. Και αυτή τη στιγμή, δεν μπορώ να ζήσω. Δεν υπάρχει ούτε κέρμα. Με ό,τι βγάζω προσπαθώ να πληρώσω τους λογαριασμούς. Πήγα να πάρω τηλεοπτικά δικαιώματα εξαμήνου και μου ΄δωσαν 140 ευρώ, μεικτά. Για το μέσο που λέγεται «τηλεόραση» και δουλεύει όλη μέρα με διαφημίσεις, έτσι; Αυτό το Μέσο που δεν εκτιμώ καθόλου. Τι συζητάμε τώρα;
Θα αναρωτηθεί κάποιος αφού δεν την εκτιμάς καθόλου, γιατί συνεχίζεις να δουλεύεις στην τηλεόραση;
Γιατί προσπαθώ να επιβιώσω, προσπαθώ να δουλέψω, και προσπαθώ να συνεχίσω να κάνω αυτή τη δουλειά όσο πιο αξιοπρεπώς μπορώ.
Φαντάζομαι πλέον, η πρώτη ερώτηση που κάνεις πριν κλείσεις μια δουλειά, είναι «θα πληρωθώ;»
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Πού είναι το κράτος, πού είναι εκείνοι οι θεσμοί που σε προστατεύουν; Δεν υπάρχουν. Και αναρωτιέσαι: «τι ήρθαμε εδώ πέρα, ρε παιδιά; Είμαστε μόνο για να πληρώνουμε; Αυτή είναι η ζωή των ανθρώπων;».
Πηγή PEOPLE