1. Διαβάζουμε στα Μ.Μ.Ε: …«Είναι δικαίωμα του πολίτη να ζητά από αστυνομικό με πολιτικά την ταυτότητά του», δήλωσε η Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, για να «δικαιολογήσει» την ενέργεια της «συλλογικότητας», να ελέγξουν ταυτότητες αστυνομικών-πολιτών. Από την άλλη μεριά πληροφορούμεθα, ότι παρουσιάζονται καθημερινά αδικαιολόγητα κρούσματα αυτοδικίας, άρνησης ελέγχου και επιθέσεων κατά αστυνομικών, που εκτελούν τα καθήκοντά τους.
[custom:google-ads]
2. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Δεοντολογίας (άρθρο 2 περ. β΄ του π.δ.254/2004) ο αστυνομικός ... «όταν επεμβαίνει υποχρεούται να δηλώνει την ιδιότητα, την ταυτότητα και την Υπηρεσία του». Είναι προφανές, ότι αυτό είναι πλέον επιβεβλημένο, όταν ο αστυνομικός ενεργεί με πολιτικά. Σε κάθε περίπτωση αναφέρεται (αφού επεμβαίνει) στον αστυνομικό που βρίσκεται σε διατεταγμένη (αφορά και την «πλασματική-διαρκή») υπηρεσία και ασκεί δημόσια εξουσία, ως κρατικό όργανο. Η υποχρέωση αυτή βαρύνει τον αστυνομικό και δεν δίνει δικαίωμα ελέγχου σε κάθε περίπτωση στον πολίτη-ιδιώτη. Ως ελεγχόμενος ο τελευταίος δικαιούται απλώς να αρνηθεί τον έλεγχο, αν δεν του γνωστοποιηθεί η ιδιότητα-ταυτότητα του αστυνομικού, χωρίς να υπέχει ευθύνη.
3. Η ανωτέρω δήλωση ήταν τουλάχιστον άστοχη και ατυχής. Δεν έκαναν έλεγχο οι αστυνομικοί με πολιτικά για να τους ζητήσουν ταυτότητα. Ήταν διερχόμενοι πολίτες. Έγινε αλλαγή ρόλων. Δημιούργησε σύγχυση, ότι ο ιδιώτης δικαιούται να κάνει έλεγχο ταυτότητας σε κάθε περίπτωση. Στην ουσία του προσέδωσε ιδιότητες δημοσίου οργάνου. Ότι μπορεί να ασκήσει αστυνομικές αρμοδιότητες και δημόσια εξουσία. Ότι μπορεί να επεξεργαστεί προσωπικά δεδομένα χωρίς τη συναίνεση του υποκειμένου. Και είδαμε ιδιώτες-«συλλογικότητες» να κάνουν έλεγχο περαστικών στην Καλλιθέα.
4. Στην ουσία, η εν λόγω δήλωση της Υφυπουργού, «ενεθάρρυνε» τα αναφερόμενα φαινόμενα αυτοδικίας, απείθειας και επιθέσεων σε βάρος αστυνομικών, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να θεωρηθεί ως «ηθικός αυτουργός» των τελευταίων πράξεων.
