Ο αστυνομικός, παρά τις αυταπάτες και τον εφησυχασμό, που προσπάθησαν να του δημιουργήσουν η σημερινή όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, διαπιστώνει καθημερινά ότι το βιοτικό και κοινωνικό του επίπεδο καταρρακώνεται. Επιβάλλεται, λοιπόν, να αγωνίζεται για την ικανοποίηση των αναγκών του, να διεκδικεί ένα μισθολόγιο που να ανταποκρίνεται στο σημερινό κόστος ζωής του ίδιου και της οικογένειάς του. Δεν πρέπει να συμβιβάζεται με την ιδέα του περιορισμού των ασφαλιστικών δικαιωμάτων του. Προτεραιότητα για τον αστυνομικό είναι και η πάλη για βελτίωση των δικαιωμάτων του που αφορούν το χρόνο απασχόλησης, την υγιεινή και ασφάλεια, τον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιακών κανονισμών. Επίσης, απαιτείται να ενδυναμώσει τον αγώνα του για να αυξηθούν οι κρατικές δαπάνες για ένα σύστημα αποκλειστικά δωρεάν δημόσιας Υγείας, για καθολική δωρεάν δημόσια Προσχολική Αγωγή και Παιδεία, για αφορολόγητο όριο που δεν θα γδέρνει τους εργαζόμενους και κατάργηση των χαρατσιών, για απαγόρευση των πλειστηριασμών και κατασχέσεων λαϊκών κατοικιών, δηλαδή για σοβαρά ζητήματα που σχετίζονται με τις βασικές ανάγκες κάθε εργαζόμενου.
Αναπόσπαστα, ο αγώνας αυτός περιλαμβάνει την εναντίωσή του να χρησιμοποιείται ως όργανο καταστολής των κινητοποιήσεων των εργαζομένων καθώς και την καθολική άρνησή του για οποιαδήποτε συνάφεια με τους φασίστες, όπως η εγκληματική Χρυσή Αυγή, που έχουν στόχο να στρέφουν τους αστυνομικούς με μίσος και καταστολή ενάντια στο λαό.
Ο αγώνας του αστυνομικού ενάντια στον πόλεμο είναι στις μέρες μας επίσης αναγκαίος. Η επικίνδυνη όξυνση της κατάστασης ιδιαίτερα στα ανατολικά σύνορά μας και η κλιμάκωση των ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δεν επιτρέπουν κανέναν εφησυχασμό. Επιβάλλεται να υψώσει και τη δική του φωνή, για να απεμπλακούν οι Ενοπλες Δυνάμεις μας από τις επιχειρήσεις εκτός των συνόρων, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, να κλείσουν όλες οι βάσεις στη χώρα μας, να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Ομως, για να έχει προοπτική ο αγώνας, χρειάζεται να αναπτυχθεί μαζί με τους λαϊκούς αγώνες, αφού τα περισσότερα προβλήματα είναι κοινά με όσα πλήττουν τα φτωχά και μικρομεσαία στρώματα του λαού μας. Ο αστυνομικός προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από λαϊκές οικογένειες και το συμφέρον του είναι στο πλάι του λαού που αγωνίζεται για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών και την αποκάλυψη των κινδύνων και των συνεπειών από τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς. Η λύση των προβλημάτων για τα οποία πρέπει να αγωνίζεται είναι στενά δεμένη με την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων.
Ο αστυνομικός έχει κάθε δικαίωμα να συμμετέχει ενεργά στις συνδικαλιστικές του ενώσεις, για να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του και να αγωνίζεται για την επίλυση των προβλημάτων του. Η ηγεσία των αστυνομικών ενώσεων, όμως, δεν τους κατηύθυνε σε κοινούς αγώνες με το λαό και έμεινε καθηλωμένη σε χρόνιες αγκυλώσεις και εξαρτήσεις. Συμβιβάστηκε με την κυβερνητική καταστολή ενάντια στους λαϊκούς αγώνες και η στάση της υπήρξε επιθετική ενάντια στο λαό. Ενδεικτικά, η ΠΟΑΣΥ, που επιχείρησε να νομιμοποιήσει στη συνείδηση του λαού τη γενίκευση της αστυνομικής βίας και καταστολής, με την εκδήλωση που σχεδίασε για τα Εξάρχεια. Ακόμη πιο επιθετικές ενάντια στον «εχθρό λαό» ήταν οι ανακοινώσεις της ΕΑΥ Αθήνας, που ζητούσαν αναβάθμιση της στελέχωσης των δυνάμεων καταστολής για να αντιμετωπίσουν τους «μαινόμενους διαδηλωτές», δηλαδή όσους αγωνίζονταν ενάντια στους πλειστηριασμούς και στη φαλκίδευση του δικαιώματος απεργίας.
Επιβάλλεται, λοιπόν, ο αστυνομικός να αγωνιστεί σήμερα για να αναδειχτούν μέσα από τις ενώσεις του νέα πρόσωπα και διεκδικητικές προτάσεις, που θα ανατρέψουν τις συντεχνιακές λογικές και τις αντιλαϊκές θέσεις και θα βοηθήσουν το συνδικαλιστικό κίνημα των αστυνομικών να αποκτήσει πιο μαχητικά και διεκδικητικά χαρακτηριστικά για κοινό βηματισμό με τους εργαζόμενους και όχι ενάντια στο λαό με καταστολή.
Υποστράτηγος της ΕΛ.ΑΣ. ε.α.