Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Εικόνα
13:59 | 27/02/2016
Για το ζήτημα των αδειών από τις φυλακές και της απόρριψής τους γράφει ο Βασίλης Τζωρτζάτος
 
Κύριε υπουργέ 
 
Στις 31.12.2015 η εφημερίδα «Έθνος» δημοσίευσε επιστολή μου διαμαρτυρίας για την απόρριψη απ’ την επόπτη εισαγγελέα της αίτησης για άδεια κι ενώ είχα πλειοψηφία 2 προς 1 στο συμβούλιο υπέρ μου. Παρότι είχα πάρει ήδη πέντε άδειες το 2012 και το 2013. Σας στέλνω σήμερα την απόφαση του συμβουλίου που έλαβα στις 12 Ιανουαρίου, ενώ έχει ημερομηνία 31 Δεκεμβρίου, που επιβεβαιώνει την άποψή μου ότι είναι αυθαίρετη και μη αιτιολογημένη. 
 
Όσα αρνητικά γράφονται για μένα στο τέλος της σελίδας 4 είναι αυθαίρετα και βρίσκονται σε αντίθεση με το γράμμα και το πνεύμα του άρθρου 55 παρ. 1 του Σωφρονιστικού Κώδικα που ορίζει τις προϋποθέσεις για τις άδειες. Είναι κακόβουλα αφού αντιφάσκουν με όσα αναφέρονται ήδη στην παρ. 2 της σελίδας 2 ότι εκπληρώνονται οι ουσιαστικές προϋποθέσεις. Τέλος ο συλλογισμός της ότι χρειάζονται 13 χρόνια έκτισης ποινής κι όχι 8 είναι έωλος γιατί σύμφωνα με το άρθρο 94 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα η συνολική ποινή με τις συντρέχουσες δεν μπορεί να ξεπερνάει τα 25 χρόνια και δεν μπορεί να είναι 40 όπως ισχυρίζεται. Άρα οφείλει ο κρατούμενος να εκτίσει πέντε χρόνια και όχι οχτώ και δεν υπάρχει άνιση μεταχείριση.
 
Η τροπολογία του άρθρου 20 παρ. 3 του νόμου 3772, δίνοντας δικαίωμα βέτο στον εισαγγελέα, στην ουσία κατάργησε το συμβούλιο αφού υποβίβασε τα άλλα δύο μέλη του σε διακοσμητικά, μετατρέποντάς το σε ενός ανδρός αρχή. 
 
Έτσι λειτουργεί αποτρεπτικά προς την παραχώρηση άδειας ενώ απονομιμοποιεί στη συνείδηση των κρατουμένων τις αποφάσεις που λαμβάνονται με τη μειοψηφία του εισαγγελέα. Κι αυτό δεν θεραπεύεται με την προσφυγή στο συμβούλιο του Πειραιά αφού τα μέλη του είναι υποδεέστερα ιεραρχικά και οι πιθανότητες δικαίωσης του κρατουμένου είναι απειροελάχιστες. 
 
Τέλος η προχειρότητα της τροπολογίας φαίνεται κι απ’ το γεγονός της άνισης και άδικης μεταχείρισης των κρατουμένων. Ένας κρατούμενος του οποίου η αίτηση απορρίπτεται με μειοψηφία 2 προς 1 ή και 3 προς 0, βρίσκεται σε καλύτερη θέση απ’ αυτόν του οποίου η αίτηση γίνεται δεκτή με πλειοψηφία 2 προς 1. Ο πρώτος θα ξανακάνει αίτηση σε δύο μήνες, ενώ για τον δεύτερο θα συνεδριάσει το συμβούλιο μετά από 3,5 με 4 μήνες συν 2 μήνες μετά την απόφαση, σύνολο 6 μήνες! 
 
Το χειρότερο όμως είναι οι αιματηρές συνέπειες της τροπολογίας στο ζήτημα της ασφάλειας. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ασφάλεια μέσα στη φυλακή κρέμεται από μια κλωστή. Όταν λοιπόν σε κάποιους κρατούμενους που δικαιούνται την άδεια, απορρίπτουν τις επανειλημμένες αιτήσεις τους με τη μειοψηφία του εισαγγελέα, αυτοί καταφεύγουν σε απονενοημένες πράξεις βίας λόγω απόγνωσης. Γιατί είναι πεισμένοι ότι τους κοροϊδεύουν κι ότι δεν πρόκειται να πάρουν άδεια ποτέ. 
 
Τέτοιες ενέργειες έχουν γίνει δεκάδες τα τελευταία χρόνια. Θα αναφέρω τις δύο σημαντικότερες. Η δολοφονία φύλακα από κρατούμενο αλλοδαπό πριν από δύο χρόνια και η συνακόλουθη θανάτωσή του από ξυλοδαρμό. Αν είχε δοθεί άδεια στον κρατούμενο, όπως το δικαιούταν, δεν θα είχε επιτεθεί στον φύλακα. Τα ίδια ισχύουν και για την ένοπλη επίθεση και αιματηρή δραπέτευση που έγινε στις φυλακές Τρικάλων με τρεις νεκρούς, εκ των οποίων και η άτυχη κοπέλα στον Ισθμό. Κανένας κρατούμενος δεν θα συμμετείχε ποτέ σε μια τόσο επικίνδυνη ενέργεια με τραγικές συνέπειες για τον ίδιο, αν είχε κάποια πιθανότητα να πάρει άδεια. 
 
Η τροπολογία που ψηφίστηκε ασυλλόγιστα αποδεικνύεται αιμοδιψής. Οδηγεί τον κρατούμενο στα άκρα, αντί να κάνει το αντίθετο, να καταπολεμάει το έγκλημα. Και δεδομένου ότι υπάρχουν σήμερα πολλοί ισοβίτες – και όχι μόνο – που δικαιούνται την άδεια, η οποία λογικά θα τους κοπεί με το παραπάνω σκεπτικό της κ. εισαγγελέα, είναι μεγάλος ο κίνδυνος επανάληψης ανάλογων αιματηρών επεισοδίων μέσα στη φυλακή. 
 
Στη συζήτηση που έγινε στην επιτροπή της Βουλής το 2013 για την αναμόρφωση του Σωφρονιστικού Κώδικα ο τότε βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, καθηγητής κ. Πανούσης είχε προτείνει να είναι το συμβούλιο πενταμελές, με την προσθήκη δύο επιστημόνων και με κατάργηση του βέτο του εισαγγελέα. Κι απ’ ό,τι θυμάμαι απ’ την τηλεοπτική μετάδοση δεν υπήρχαν ουσιαστικές αντιρρήσεις. Γιατί λοιπόν δεν προχώρησαν σ’ αυτήν την αλλαγή;
 
Όσον αναφορά την απόφαση της 18.11.2015 της ΚΕΜ με την οποία απορρίπτεται η αίτησή μου για μεταγωγή μου στην ΚΑΥΦ, σύμφωνα με ορισμένους νομικούς, είναι και αυτή προβληματική. Γιατί, σύμφωνα με τον νόμο, δικαιούμαι τη μεταγωγή αν έχω πάρει μία άδεια, και εγώ έχω πάρει πέντε. Αν αυτές διακόπηκαν το 2014 και το 2015, αυτό δεν έγινε με δική μου υπαιτιότητα. Στις αρχές του περασμένου αιώνα ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Νικόλαος Δημητρακόπουλος διακρίθηκε όχι μόνο για τις γνώσεις του, αλλά και για την άγρυπνη παρακολούθηση της τήρησης του νόμου και της κατάστασης στις φυλακές.
 
Επισκεπτόταν μόνος του, χωρίς συνοδεία, αιφνιδιαστικά τις φυλακές. Όχι όπως στις σημερινές προγραμματισμένες επισκέψεις για το θεαθήναι, όπου οι επίσημοι συναντάνε κάποιους κρατούμενους που επιλέγει η ηγεσία της φυλακής. Αλλά άνοιγε ζωντανό διάλογο με τους κρατούμενους, ακόμη και με τους πιο σκληρούς εγκληματίες.
 
Συζητούσε λεπτομερώς τα προβλήματά τους, ζητούσε τη γνώμη τους μη διστάζοντας να υιοθετήσει τις λύσεις που του πρότειναν, όπως το ’κανε με μια πρόταση του λήσταρχου Πανόπουλου. Και όταν στη συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο περί φυλακών κάποιος βουλευτής έφερε αντίρρηση, του απάντησε: «Κύριε βουλευτά Αττικής, το υπό συζήτηση νομοσχέδιο δεν εχαλκεύθη εις τους προθαλάμους του υπουργείου της Δικαιοσύνης, αλλά εγράφη κατόπιν μεγάλης και αυστηράς μελέτης εις το εργαστήριόν μας».
 
Με σεβασμό 
Βασίλειος Τζωρτζάτος
16 Ιανουαρίου 2016 
Φυλακές Κορυδαλλού,  Πτέρυγα Ε’
 
Σημείωση (όχι προς τον κ. υπουργό):
 
Προχθές, 19 Φεβρουαρίου 2016, τελείως τυχαία, έπεσε στα χέρια μου, μέσα στην πτέρυγα Ε’, ημερήσια εφημερίδα της αριστεράτζας. Σ’ αυτήν υπήρχε κείμενο που υπέγραφαν κάποιες επιτροπές, μεταξύ των οποίων και μία για τη χορήγηση αδειών, που αναφέρονταν σ’ αυτό το ζήτημα. Με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι, ενώ αναφέρονταν στην περίπτωση ενός κρατουμένου που του αρνήθηκαν την άδεια, δεν έλεγαν λέξη για μένα. 
 
Όσα περιγράφουν γι’ αυτόν, έγιναν και σε μένα, και μάλιστα χειρότερα. Γιατί εγώ είχα πλειοψηφία 2 προς 1 και μου έκοψε την άδεια η εισαγγελέας με το βέτο της, ενώ αυτός είχε μειοψηφία 2 προς 1. Μάλιστα, τα είχα καταγγείλει με επιστολή μου που δημοσιεύτηκε στο «Έθνος» την 31 Δεκεμβρίου 2015 και άρα το γνώριζαν. Μήπως δεν με ανέφεραν γιατί δεν ανήκω σ’ αυτούς που αυτοαποκαλούνται «κίνημα»; Μόνο ο Στάλιν έσβηνε φωτογραφίες και ιστορικά γεγονότα. Δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται τέτοιες μέθοδοι από αντιεξουσιαστές, αναρχικούς και από απλούς αριστερούς. Μήπως έχουμε να κάνουμε με τον συμφιλιωμένο σταλινοαναρχισμό;
 
 
 
 
http://www.topontiki.gr
Policenet.gr © | 2024 Όροι Χρήσης.
developed by Pixelthis