Μετά την πρώτη επίθεση των Γερμανών στο πλαίσιο της επιχείρησης "Μαρίτα", δηλαδή την γερμανική εισβολή στο ελληνικό έδαφος, οι ηρωϊκές ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις αντιμετώπισαν τις εχθρικές δυνάμεις αναδεικνύοντας την ανδρεία, την θυσία και την πίστη στο καθήκον και την πατρίδα τους.
[custom:google-ads]
Σε αυτόν τον άνισο αγώνα, οι ελληνικές δυνάμεις είχαν προς υποστήριξη της πολεμικής προσπάθειάς τους την λεγόμενη "Γραμμή Μεταξά" αποτελούμενη από σειρά οχυρών, που στάθηκε "αγκάθι" στην επίθεση των Ναζί, οι οποίοι ωστόσο κατάφεραν να την "ξεπεράσουν" σαν σήμερα στις 8 Απριλίου του 1941.
Ειδικότερα, οι Γερμανοί διέθεσαν για την επίθεση κατά της χώρας μας 680.000 στρατιώτες, 1.200 τανκς και 700 αεροπλάνα, έναντι μόλις 70.000 Ελλήνων στρατιωτών, με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, που επάνδρωναν τα οχυρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, τη θρυλική «Γραμμή Μεταξά».
Η προβλεπόμενη δύναμη των 21 οχυρών, όπως επίσης η ποσότητα πυρομαχικών, τροφίμων κ.α., ήταν μειωμένα κατά 1/3 λόγω των αναγκών του συνεχιζόμενου πολέμου στην Αλβανία.
Κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες, οι λιγοστοί Έλληνες υπερασπιστές κατάφεραν να αμυνθούν σθεναρά στις αλλεπάλληλες επιθέσεις των υπέρτερων γερμανικών δυνάμεων. Κάποια καταλήφθηκαν μετά από άνισο αγώνα, ακόμη και σώμα με σώμα, και άλλα κατάφεραν να αποκρούσουν με επιτυχία τις επιθέσεις, προκαλώντας σοβαρές απώλειες στους εισβολείς.
Ο αγώνας κάμφθηκε μόνο όταν οι τεθωρακισμένες γερμανικές μεραρχίες, μετά την αστραπιαία κατάρρευση του νότιου Γιουγκοσλαβικού μετώπου, εισέβαλαν στα Σκόπια και από την κοιλάδα του Αξιού πέρασαν τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα στις 8/4/1941, παρακάμπτοντας ουσιαστικά τη «Γραμμή Μεταξά». Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας τα γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στη Θεσσαλονίκη και κατέλαβαν την πόλη.
[custom:google-ads]
Η περίφημη "Γραμμή Μεταξά"
Η Γραμμή Μεταξά ήταν μια σειρά οχυρωμάτων που κατασκευάστηκε κατά μήκος των Ελληνο-Βουλγαρικών συνόρων, με σκοπό να προστατέψει τη χώρα από Βουλγαρική εισβολή, μετά τον επανεξοπλισμό της Βουλγαρίας.
Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Ιωάννη Μεταξά. Ήταν κατασκευασμένη από τσιμέντο και ατσάλι και αποτελούνταν από στοές, χαρακώματα, παρατηρητήρια, πυροβολεία και οχυρά πολυβόλων. Για τον φωτισμό διέθετε λάμπες λαδιού, ενώ ο εξαερισμός επιτυγχάνονταν με φυσικά και τεχνητά μέσα.
Αποτελούνταν από 21 οχυρά, το μεγαλύτερο των οποίων ήταν το φρούριο Ρούπελ που κάλυπτε τα 6χλμ της γραμμής. Η κατασκευή του διήρκεσε 4 χρόνια και το κόστος της εκείνη την εποχή, έφτασε τα 100 εκατομμύρια δραχμές
Αρκετά χρόνια πριν το ξεκίνημα του πολέμου, το ήδη υπάρχον οχυρό Ρούπελ θεωρήθηκε εξαιρετικά αδύναμο για τη προστασία των συνόρων στη κεντρική Μακεδονία. Γι αυτό, αποφασίστηκε η κατασκευή επιπλέον οχυρωματικών έργων, όχι μόνο για τη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά κατά μήκος ολόκληρης της βόρειας συνοριακής γραμμής της χώρας.
Η κατασκευή ξεκίνησε το 1936 στη Κερκίνη. Η αρχική πρόθεση ήταν η γραμμή οχύρωσης να έφτανε μέχρι το Ορμένιο, στο βορειοανατολικότερο σημείο της Ελλάδας, ωστόσο, η έναρξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, διέκοψε τη συνέχιση του έργου.
Εκείνη τη στιγμή, είχε μήκος 155 χιλιόμετρα και έφτανε μέχρι την Κομοτηνή. Από εκεί, επεκτείνονταν προς τα δυτικά, ακολουθώντας τα βουλγαρικά σύνορα, μέχρι και το όρος Μπέλες κοντά στα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας
Κατά την έναρξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, υπερασπιζόταν από τις στρατιωτικές μονάδες της Ανατολικής Μακεδονίας, που περιλάμβαναν την 7η, 14η και 18η Μεραρχίες Πεζικού υπό τις διαταγές του Αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Μπακόπουλου.
Οι οχυρώσεις είχαν σχεδιαστεί για να διαθέτουν φρουρά 200.000 στρατιωτών, αλλά ο πραγματικός αριθμός ήταν περίπου 70.000. Ως αποτέλεσμα, η άμυνα της γραμμής είχε διαμοιραστεί
Αν και αναπόφευκτα η γραμμή διασπάστηκε από τους Γερμανούς κατά τη Μάχη της Γραμμής Μεταξά, αποδείχθηκε πολύ ισχυρότερη από ότι ήταν αναμενόμενο, προκαλώντας σοβαρές ζημιές στη γερμανική δύναμη. Η κατασκευή ήταν τόσο καλή, που τμήματά της διασώζονται μέχρι σήμερα. Κάποια από αυτά είναι ακόμα ενεργά και κάποια είναι ανοιχτά στο κοινό.
Δείτε βίντεο:
onalert.gr με πληροφορίες από: enikos / ww2