H Anita Estrada έκανε την πρώτη της απόπειρα αυτοκτονίας το 2005 όταν ήταν 24 ετών, τρία χρόνια αργότερα έκανε τη δεύτερη.
«Η κατάθλιψη έγινε αρκετά πιο εμφανής όταν μπήκα στην δεύτερη δεκαετία της ζωής μου. Διαγνώσθηκα με κατάθλιψη-μαζί με άγχος-και όταν έκανα την πρώτη μου απόπειρα αυτοκτονίας, άλλαξαν τη διάγνωση σε διπολική διαταραχή. Αυτό που δεν θέλω να πω σε εκείνους που αγαπώ, είναι ότι δεν θα το ξανακάνω, γιατί δεν ξέρω αν θα το ξανακάνω. Δε μπορώ να προβλέψω το μέλλον. Δε γνωρίζω αν θα χειροτερέψει η κατάστασή μου, αν θα ‘δουλέψουν’ τα φάρμακα».
Dese Rae L. Stage, είναι μια αυτοδίδακτη φωτογράφος η οποία δημιούργησε το πρότζεκτ Live Through This καταγράφοντας τις ιστορίες ανθρώπων που επέζησαν από μια απόπειρα αυτοκτονίας.
Melody Moezzi
«Μετά την απόπειρα, θυμάμαι να είμαι ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι δίπλα σε έναν άντρα που πέθανε και άκουγα όλο το βράδυ τους ρόγχους πριν ξεψυχήσει. Είπα ‘εντάξει, θέλω να ζήσω’. Και το ξεπέρασα. Κατέληξα για λίγο, σε μια ψυχιατρική πτέρυγα στο νοσοκομείο Yale New Haven. Πήρα εξιτήριο και ξεκίνησα να ασχολούμαι με την τέχνη και το ντιζάιν. Η ζωή μου κυλούσε. Αλλά επίσης συνειδητοποίησα ότι ήμουν ένα άτομο που έζησε μια περίοδο κατάθλιψης, και σοβαρής κατάθλιψης, με αϋπνίες… Θυμάμαι που διάβασα Σύλβια Πλαθ εκείνη την εποχή γιατί της έμοιαζα».
Keris Myrick
«Ο πρώτος θεραπευτής μου –ο οποίος ήταν πολύ υποστηρικτικός-, έλεγε ‘έχω ελπίδα για σένα’. Ήταν κάτι σαν ‘εντάξει, ωραία. Κάντο. Δε ξέρω τι διάολο εννοείς. Κράτα την ελπίδα για μένα όσο εγώ θα θέλω να με σκοτώσω. Πέρνα καλά με αυτή την ελπίδα. Εγώ θα είμαι νεκρή. Όλα καλά, όλα καλά’».
Marie Lindsey
«Μετά την απόπειρα, ήξερα τι ένιωθα αλλά δεν ήθελα να νιώθω έτσι πια. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος με τους γιατρούς και ένιωθα ότι δεν χειρίζονταν την περίπτωσή μου καλά. Ένιωθα ότι με εξαπατούσαν… Έπεσα σε λήθαργο για λίγο καιρό και αυτό με έκανε παχιά. Πέρασα πολλά σκαμπανεβάσματα όταν βγήκα από το νοσοκομείο. Οι άνθρωποι μου έλεγαν κατάμουτρα ‘δεν πιστεύουμε ότι βιάστηκες. Δε σε πιστεύουμε. Η απόπειρα αυτοκτονίας σου δεν ήταν πραγματική».
Natasha Winn
Μια μέρα, ξύπνησε και αποφάσισε να είναι κακός σε μένα. Απλά αποφάσισε ‘θα είμαι κακός με τη Natasha — ό,τι και να κάνει και ό,τι και να πει. Ξέσπασα σε κλάματα και του είπα ότι τα έκανε όλα χειρότερα, ότι θα αυτοκτονούσα και αυτός ήταν του στυλ ‘εντάνει, εντάξει’…Ένιωθα άχρηστη και ότι δε μου άξιζε να ζω… Δε ξέρω. Απλά πίστευα ότι ήμουν ένα απαίσιο άτομο…».