Προσάναμμα στις ελπίδες για ουσιαστική τιμωρία των υπευθύνων της Εθνικής τραγωδίας στο Μάτι, η… εν δυνάμει παραπομπή τους για πλημμέλημα. Γιατί όλοι οι κατηγορούμενοι θα πέσουν στα... μαλακά;
Γράφει η Μαίρη Ζαρκάδα
Τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή του ο εισαγγελέας για να συντάξει την πρότασή του για παραπομπή ή μη, οποίων και για ποιό αδίκημα, ήταν νομικά –δεσμευτικά, μονόδρομος, προς την κατεύθυνση του πλημμελήματος. Ένας μονόδρομος, που χαράχτηκε ουσιαστικά από την πρώτη ώρα της αποφράδας μέρας, 23 Ιουλίου 2018, όταν οι υπεύθυνοι δημόσιοι και κρατικοί λειτουργοί, «παρακολουθούσαν ( τη φωτιά) ωσάν τον Ξέρξη, όταν παρακολουθούσε τη ναυμαχία της Σαλαμίνας από το χρυσό του θρόνο, στο όρος Αιγάλεω!».
Με τη χαρακτηριστική αυτή φράση, του ανακριτή της υπόθεσης κ. Μαρνέρη, απεικονίζεται με ξεκάθαρο τρόπο, η φαυλότητα, η αμέλεια, οι παραλείψεις που χαρακτήρισαν τις πράξεις ή την απραξία των αρμοδίων για έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της φωτιάς και η δυσχέρεια ή αδυναμία να ιχνηλατήσεις διάπραξη κακουργήματος, γεγονός που δεν άφησε περιθώρια να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος.
Οι οικογένειες των θυμάτων από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι ακόμα αναζητούν τη δικαίωση.InTime
Το σπασμένο τηλέφωνο, η μετακύλιση ευθυνών από τον ένα στον άλλο, το μπέρδεμα μεταξύ δημάρχων, περιφερειαρχών, πυροσβεστικής, αστυνομίας ένα κουβάρι όλα, και παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο κομμάτι των συνομιλιών εκείνες τις επίμαχες ώρες έχει καταγραφεί και συμπεριληφθεί στη δικογραφία, δεν μπορείς - τουλάχιστον μέχρι στιγμής - να αποδείξεις ότι οι υπεύθυνοι έπραξαν με ενδεχόμενο δόλο.
Ο εν λόγω ανακριτής, επιχείρησε δυο φορές να αναβαθμίσει την αρχική δίωξη από πλημμέλημα σε κακούργημα, υποστηρίζοντας ότι υπήρξε ενδεχόμενος δόλος.
Η επόμενη ημέρα της καταστροφής του 2018 στο ΜάτιInTime
Όμως, για να είμαστε δίκαιοι, έγκριτοι και κυρίως αδέκαστοι, νομικοί και δικαστικοί κύκλοι, υποστηρίζουν ότι αυτό δεν μπορεί να τεκμηριωθεί. Και εξηγούμαι με απλά λόγια γιατί: Ενδεχόμενος δόλος, σημαίνει ότι εκτιμώ από τις ενέργειές μου η ακόμη και τις παραλείψεις μου, μπορεί να επέλθει ο θάνατος δεκάδων ανθρώπων, αλλά εγώ το αποδέχομαι και συνεχίζω να ενεργώ ή να μην ενεργώ και ας έχω εκατόμβη θυμάτων! Σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών μπορείς να καταλογίσεις αδράνεια, αμέλεια, ανικανότητα κ.ο.κ. αλλά δεν μπορείς να στοιχειοθετήσεις δόλο, ότι δηλ. σκοπίμως οι αρμόδιοι άφησαν να χαθούν ανθρώπινες ζωές.
Παρά ταύτα, η εισαγγελική πρόταση προς το Δικαστικό Συμβούλιο για παραπομπή 27 προσώπων σε δίκη για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια κατά συρροή και … κάθε άλλο παρά «καταπέλτης και κάθε άλλο βαρύγδουπο επίθετο, μπορεί να χαρακτηριστεί και τούτο διότι ,ακόμη και αν παραπεμφθούν και δικαστούν με αυτό το κατηγορητήριο, η δικαίωση των συγγενών των θυμάτων θα παραμένει ζητούμενο και η ικανοποίηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος ανικανοποίητη.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΝΕΣ ΧΑΔΙ!
Οι ποινές που προβλέπονται γι αυτά τα αδικήματα δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα 8 χρόνια. Στην συγκεκριμένη υπόθεση δεν μπορούν να εφαρμοστούν οι νέοι ποινικοί κώδικες, σύμφωνα με τους οποίους μπορεί να πας στη φυλακή ακόμη και για αδίκημα σε βαθμό πλημμελήματος. Τα αδικήματα διαπράχθηκαν πριν την ψήφισή τους και συνεπώς οι εν δυνάμει κατηγορούμενοι θα δικαστούν με τον παλαιό Ποινικό Κώδικα που ήταν και πιο ευνοϊκός. Αυτό το σενάριο, της ατιμωρησίας ουσιαστικά, γίνεται ακόμη χειρότερο, αν συνυπολογίζει κανείς ότι στην καταδίκη και στην επιμέτρηση της ποινής θα παίξει σημαντικό ρόλο η επιμέτρηση των ελαφρυντικών. Σε αυτή την περίπτωση, μπορούν να κάνουν χρήση των διατάξεων των νέων Ποινικών Κωδίκων που είναι πιο ευνοϊκοί .
Τι σημαίνει αυτό; Αν για παράδειγμα τους αναγνωριστεί ένα ελαφρυντικό, η ποινή μειώνεται κατά δυο έτη, δεύτερο ελαφρυντικό, άλλο 1-2 έτη μείωση της ποινής και πάει λέγοντας.
Η μεγάλη χρονικά διάρκεια της ανάκρισης, ( τρία χρόνια), αν και σύμφωνα με τον κώδικα δεν πρέπει να ξεπερνάει το ένα έτος, αλλά λόγω της πολυπλοκότητας της καθυστέρησε πολύ, δίνει δυστυχώς, ένα ακόμη πλεονέκτημα στους εν δυνάμει κατηγορούμενους. Μέχρι να φτάσει στο ακροατήριο η υπόθεση, στην καλύτερη των περιπτώσεων μετά από ένα χρόνο και αν, γιατί πρέπει να αποφασίσει το δικαστικό συμβούλιο με βούλευμα, να οριστεί δικάσιμος, να υπολογίσουμε και καμιά αναβολή, θα έχει συμπληρωθεί τουλάχιστον μια 5ετία από τη διάπραξη του αδικήματος. Οι κατηγορούμενοι, λοιπόν, βάση του νέου Κώδικα μπορούν να ζητήσουν να τους αναγνωριστεί το ελαφρυντικό «της μη εύλογης διάρκειας της δίκης», δηλαδή δεν δικάστηκαν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και όλα αυτά τα χρόνια παραμένουν υπόδικοι, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια εικόνας τους και την κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή. Άρα και άλλη μείωση της ποινής…
Η ανάλωση πολύ χρόνου στην ανάκριση, αναγκάζει τώρα τους δικαστές που θα χειριστούν από εδώ και στο εξής την υπόθεση, να τρέξουν και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα, έτσι ώστε η δίκη να έχει διεξαχθεί εντός της πενταετίας ή τουλάχιστον να έχουν επιδοθεί τα κλητήρια θεσπίσματα, γιατί αλλιώς τα αδικήματα παραγράφονται.
Και τότε δεν θα μιλάμε απλά για ατιμωρησία, αλλά για απόλυτη ΑΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ!