Οι συνήγοροι υπεράσπισης ισχυρίζονται ότι ο Σαββίδης δεν συμμετείχε στις ανθρωποκτονίες δύο αστυνομικών καθώς και στις απόπειρες ανθρωποκτονίας κατά έξι ακόμη αστυνομικών υπαλλήλων, της ομάδας ΔΙΑΣ της αστυνομίας (από συγκεκριμένους δράστες, οι οποίοι εντοπίστηκαν και διώχθηκαν), όπως εσφαλμένα περιέλαβε η μη επιβεβαιωμένη από τις αποδείξεις κατηγορία για τον κατηγορούμενο, την οποία αναιτιολόγητα δέχθηκε το δευτεροβάθμιο Εφετείο με την καταδικαστική απόφασή του. Σχετικά περιέλαβε το σκεπτικό τής καταδικαστικής απόφασης ότι «ο κατηγορούμενος Ιωάννης Σαββίδης ισχυρίζεται ότι δεν ήταν παρών στο σημείο, κατά τον χρόνο των πυροβολισμών, κατά των Αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ, την 01.03.2011, στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη Ρέντη και δεν συμμετείχε στις ανθρωποκτονίες και στους τραυματισμούς τους (όπως επιβεβαιώθηκε με την επί μέρους παραδοχή της απόφασης, στη σελ. 484η, έ.α). Κατά την προκείμενη δικαστική παραδοχή ο Ιωάννης Σαββίδης “φέρεται -πράγματι- να βρίσκεται στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη Ρέντη” και όχι στον τόπο των ανθρωποκτονιών και των λοιπών έκνομων πράξεων της κατηγορίας κατά τον κρίσιμο χρό-νο της κατηγορίας”. Τον παραπάνω ισχυρισμό του τον στήριξε στο γεγονός ότι, όταν η Αστυνομία προέβη σε άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών συνδέσεων, που ενεργοποιήθηκαν τις συγκεκριμένες χρονικές στιγμές στα σημεία της ληστείας και της συμπλοκής των δραστών αυτής με τους Αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, από τις 18:50 έως τις 19:29, την 01.03.2011, αυτός, με τη μία από τις δύο τηλεφωνικές συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας, που είχε στην κατοχή του επικοινώνησε είκοσι δύο φορές με τις τηλεφωνικές συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας, που είχαν στην κατοχή τους ο κατηγορούμενος Ανδρέας Ποφίδης και ο Βιτάλι Τερσενίδης, που βρίσκονταν εντός του κλεμμένου ΙΧΕ αυτοκινήτου, πριν, κατά τον χρόνο και μετά, που έλαβε χώρα, η συμπλοκή με τους Αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ και επομένως δεν βρισκόταν στο ως άνω ΙΧΕ, που ήταν οι δύο άλλοι συγκατηγορούμενοί του, αφού δεν χρειαζόταν να συνομιλούν μεταξύ τους με τα κινητά τους τηλέφωνα, αν όλοι μαζί βρίσκονταν στο ίδιο αυτοκίνητο…». “Το συγκεκριμένο βάσιμο άλλοθι δεν ανατράπηκε από τις λοιπές παραδοχές της καταδικαστικής απόφασης όπως προκύπτει από το σκεπτικό της” σημειώνουν οι συνήγοροι υπεράσπισης τους. Για να προσθέσουν: “Αποδείχθηκε, δηλαδή, και δεν διαψεύστηκε το γεγονός ότι ο Ιωάννης Σαββίδης μετέσχε μόνο στην πράξη της 01.03.2011, που συνέβη, προγενέστερα, περί την 18:37 ώρα σε περίπτερο, που βρίσκεται στη Λεωφόρο Δημοκρατίας, αριθ. 337, στις Αχαρνές Αττικής, και δεν αναμείχθηκε στις λοιπές πράξεις της κατηγορίας για τις οποίες καταδικάστηκε, οι οποίες διαπράχθηκαν περί την 19:09 ώρα κατά την ίδια ημεροχρονολογία της 01.03. 2011, στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη Ρέντη.Συνεπώς, κατά τις αντικειμενικές διαπιστώσεις από τις ελεγχθείσες αποδείξεις και κατά τα συλλεγέντα στοιχεία, βεβαιώθηκε με πληρότητα και σαφήνεια η αθωότητα του Ιωάννη Σαββίδη για τις μεταγενέστερες πράξεις της κατηγορίας, για τις οποίες εσφαλμένα καταδικάστηκε, με μονομερή κρίση. Για τον λόγο αυτό, επιδιώκει την ανατροπή της γι’ αυτόν άδικης καταδικαστικής απόφασης, ώστε ν’ απαλλαγεί από πράξεις που δεν διέπραξε”.
Σύμφωνα με το άλλοθι του Ιωάννη Σαββίδη, αυτό στηρίχθηκε κυρίως στις αντικειμενικές διαπιστώσεις της αστυνομικής προανάκρισης και, ειδικότερα, στο γεγονός ότι ο αναιρεσείων μεταξύ 18:59 και 19:12 ώρα της 01.03.2011, ως ο βεβαιωμένος χρήστης της τηλεφωνικής σύνδεσης 6980….. βρισκόταν στην περιοχή Ρέντη και επικοινωνούσε ο ίδιος με τον χρήστη της υπό τον αριθμό 6980…. σύνδεσης, συνδρομητής της οποίας ήταν, κατά τον κρίσιμο χρόνο της κατηγορίας, η σύζυγός του Ελένη Γρηγοριάδου. “Για τον λόγο αυτό, αποκλείστηκε απόλυτα η συμμετοχή του Ιωάννη Σαββίδη στην τέλεση των ανθρωποκτονιών και των αποπειρών ανθρωποκτονιών κατά συναυτουργία και κατά συρροή, όπως, αντιθέτως, δέχτηκε η καταδικαστική απόφαση” επισημαίνουν οι δυο δικηγόρι. Ακόμη, όπως αναφέρουν, έγινε λανθασμένα δεκτό εναντίον του ότι στον τόπο της συμπλοκής και της θανάτωσης δύο αστυνομικών, χρησιμοποιήθηκαν δύο Καλάσνικωφ, ενώ, σύμφωνα με τις αντικειμενικές αποδείξεις από την αστυνομική προανάκριση και την τακτική ανάκριση βεβαιώθηκε η ύπαρξη και η χρησιμοποίηση ενός όπλου τέτοιου τύπου και κατασκευής, το δε ανυπόστατο δεύτερο όπλο εμφανίσθηκε στο προσκήνιο (χωρίς να προσκομιστεί επειδή δεν υπήρξε ποτέ στον κόσμο της πραγματικότητας), σε αντίθεση με τις αποδείξεις, ώστε, με την αναφορά αυτού του στοιχείου να ενοχοποιηθεί, χωρίς στοιχεία, και να καταδικαστεί εσφαλμένα, δηλαδή χωρίς και ως προς το ουσιώδες αυτό στοιχείο να δικαιολογηθεί η άδικη καταδίκη του στις συγκεκριμένες εξοντωτικές ποινές.Δείτε τα σχετικά ντοκουμέντα της δικογραφίας: