Η χρονική σύμπτωση πολλών εκλογικών αναμετρήσεων στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη έχει καταγραφεί πολλές φορές στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν. Τότε, σε παλιότερες ευτυχισμένες στιγμές για να ανασύρουμε ένα δημοσιογραφικό κλισέ, το ζητούμενο ήταν αν θα υπάρξει ντόμινο κυριαρχίας της Κεντροαριστεράς -Σοσιαλδημοκρατίας ή αν θα υπάρξει μια γενικευμένη στροφή προς τη Δεξιά-Κεντροδεξιά.
Σήμερα στην εκκίνηση ενός δωδεκάμηνου εκλογικού θρίλερ που αρχίζει αύριο με το δημοψήφισμα στην Ουγγαρία και τερματίζεται σε ένα χρόνο με τις εκλογές στη Γερμανία το ζητούμενο είναι πρώτον, η επιβίωση της πολιτικής σταθερότητας στις χώρες-μέλη και δεύτερον, αν αθροιστικά τα αποτελέσματα θα επιτρέψουν μια επανεκκίνηση της Ε.Ε. ? Ευρωζώνης, έστω και στη βάση ενός ελάχιστου κοινού παρονομαστή.
Από τους ψηφοφόρους της Ουγγαρίας που θα πουν επί της ουσίας ότι δεν θέλουν πρόσφυγες και πολύ περισσότερο μετανάστες, μέχρι την Αυστρία που στις αρχές Δεκεμβρίου θα εκλέξει από ό,τι φαίνεται αντισυστημικό Πρόεδρο, καταγράφεται μια ατμόσφαιρα τέλους εποχής.
Το γεγονός ότι παντού καταγράφονται τάσεις αντισυστημικής ψήφου αυξάνει τον κίνδυνο του ντόμινο, καθώς αν όλοι ψηφίζουν για να αποδοκιμάσουν τα κόμματα εξουσίας, τότε δεν υπάρχει ο φόβος της απομόνωσης, η απαξίωση μιας εθνικής περιχαράκωσης έξω από μια κυρίαρχη πολιτική ορθότητα και κανονικότητα.
Ενα είναι βέβαιο όλοι στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες, στη Ρώμη, στη Μαδρίτη γνωρίζουν ότι έχει αρχίσει η διολίσθηση σε μια γενικευμένη πολιτική αποσταθεροποίηση, χωρίς κανείς να τολμά να πει το αυτονόητο, ότι χωρίς να αλλάξει η πολιτική της Γερμανίας στη διαχείριση της Κρίσης της Ευρωζώνης, η σύγκρουση του Τιτανικού με το παγόβουνο είναι δεδομένη.
Ακόμη ως υπόθεση εργασίας η διόρθωση γραμμής πλεύσης στην οποία θα προχωρούσε μια κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων - Αριστεράς στη Γερμανία θέτει το ερώτημα αν θα υπάρχουν οι προϋποθέσεις μιας νέας συναίνεσης στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε.
Ιταλική Ανταρσία
Ο Ρέντζι κάνει ό,τι μπορεί για να αποφύγει την επερχόμενη, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, ήττα στο Δημοψήφισμα, το οποίο μετέθεσε από τον Οκτώβριο στις αρχές Δεκεμβρίου για την μεταρρύθμιση της Γερουσίας, με περιορισμό των αρμοδιοτήτων και του αριθμού των μελών της. Πέραν των συμβολικών κινήσεων της άρνησης κοινής συνέντευξης Τύπου στην Μπρατισλάβα στο πλευρό των Μέρκελ ? Ολάντ, αλλά και της άρνησής του να παρευρεθεί στη συνάντηση των «11» στη Βιέννη για το Προσφυγικό, ο Ρέτζι συνεχίζει στη γραμμή που χάραξε το καλοκαίρι στην ανακεφαλαίωση των προβληματικών ιταλικών τραπεζών: Ετοίμασε σχέδιο Προϋπολογισμού για το 2017 σαφώς παραβατικό των πλαφόν του Συμφώνου Σταθερότητας, που μειώνει την πρόβλεψη ανάπτυξης και αυξάνει το δημοσιονομικό έλλειμμα, με τη βοήθεια ρήτρας εκτάκτων αναγκών που αφαιρεί τις δαπάνες του κράτους για τους πρόσφυγες και τους σεισμοπαθείς.
Ο Ρέντζι δεν είναι διατεθειμένος να αυτοκτονήσει πολιτικά, καθώς ήδη έχει δεσμευθεί ότι θα παραιτηθεί σε περίπτωση ήττας στο Δημοψήφισμα, μια εξέλιξη που είναι πιθανόν να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές με πιθανό νικητή ένα ετερόκλητο μέτωπο του αντισυστημικού Μπέπε Γκρίλο και του Κινήματος των Πέντε Αστέρων. Με τη ρατσιστική ξενόφοβη Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι και τη Φόρτσα Ιτάλια με ή χωρίς τον Μπερλουσκόνι, με κοινό παρονομαστή ότι κανείς από τους τρεις δεν αποκλείει επιστροφή στη λιρέτα.
Με άλλα λόγια, ο εκλογικός ορίζοντας στην Ιταλία που είναι ο Φεβρουάριος του 2018, οπότε και λήγει η πενταετής θητεία της Βουλής, είναι πιθανόν να γίνει ο Ιανουάριος ή ο Φεβρουάριος του 2017 και να πυροδοτήσει εξελίξεις που δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστες ούτε τις εκλογές της άνοιξης στη Γαλλία, ούτε του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία.
Βαρομετρικό χαμηλό στη Γαλλία
Στη Γαλλία όλα είναι επί του παρόντος στον αέρα, εν όψει της διπλής εκλογικής αναμέτρησης της άνοιξης του 2017, προεδρική εκλογή και αμέσως μετά βουλευτικές εκλογές. Στο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικάνων, της Δεξιάς δηλαδή, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η μονομαχία Σαρκοζί - Ζιπέ για το χρίσμα, με τον πρώτο να επιφυλάσσει εκπλήξεις, καθώς το τελευταίο δεκαήμερο έχει δηλώσει ότι δεν αποκλείει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Γαλλίας στην Ε.Ε. ? Ευρωζώνη, καθώς και μια Νέα Συνθήκη για την Ε.Ε. που θα επέτρεπε στη Βρετανία να παρακάμψει το Brexit!
Άγνωστο παραμένει αν και κατά πόσον ο Ολάντ θα θέσει υποψηφιότητα, αν και η απουσία υποψηφίου από την Αριστερά στο δεύτερο γύρο έχει αποκλεισθεί με τη Λεπέν στο δεύτερο και μάλιστα με ποσοστά που κινούνται μεταξύ 30% και 40%, ανάλογα με το αν ο αντίπαλος θα είναι ο Ζιπέ ή ο Σαρκοζί.
Σε αντίθεση με τον Ρέντζι, οι Ολάντ-Βαλς καταθέτουν σύννομο με το Σύμφωνο Σταθερότητας Προϋπολογισμό με έλλειμμα 2,7%, έναν στόχο που θεωρείται ανέφικτος, με τους Σαρκοζί - Ζιπέ να ξεχειλώνουν τις δαπάνες για προφανείς προεκλογικές σκοπιμότητες και να επισύρουν αυστηρή προειδοποίηση του κεντρικού τραπεζίτη της χώρας.
Ολάντ, Σαρκοζί και Ζιπέ επικεντρώνονται στην πάταξη της τρομοκρατίας και της παραβατικότητας και αφήνουν τη Λεπέν μόνη να απορροφά τη δυσαρέσκεια από την πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας, καθώς η επικεφαλής του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου έχει δεσμευθεί για δημοψήφισμα αποχώρησης της Γαλλίας από την Ε.Ε., με τον Σαρκοζί καθυστερημένα να μην το αποκλείει.
Σε κάθε περίπτωση, οι επιδόσεις της Λεπέν και του Εθνικού Μετώπου δύσκολα θα επιτρέψουν στον όποιο διάδοχο του Ολάντ να μη διαφοροποιηθεί από τη γερμανική Ευρώπη, στην οποία υπετάγη ο Σαρκοζί τον Ιούνιο του 2010, με τον Ολάντ να μην μπορεί για μια ολόκληρη πενταετία να επιβάλει αναδιαπραγμάτευση της διμερούς ισορροπίας Βερολίνου - Παρισιού στην Ε.Ε. -Ευρωζώνη.
Η Ισπανία σε διακεκαυμένη ζώνη
Η πιο όμως ενδιαφέρουσα εκλογική αναμέτρηση δεν αποκλείεται γίνει στα τέλη Δεκεμβρίου στην Ισπανία, αν μέχρι τις 31 Οκτωβρίου δεν έχει προκύψει κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τον Ραχόι, είτε με κυβέρνηση συνασπισμού, είτε με μονοκομματική κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος με διευρυμένη κοινοβουλευτική στήριξη, είτε με κυβέρνηση μειοψηφίας που είναι εφικτή λύση μόνον αν το Σοσιαλιστικό Κόμμα επιλέξει την αποχή από την ψηφοφορία εμπιστοσύνης για τη νέα κυβέρνηση. Ο Σάντσεθ διστάζει μεταξύ του κόστους που θα έχει μια στήριξη του Ραχόι και της ανάληψης της ευθύνης για ένα αδιέξοδο (φωτό επάνω), που θα οδηγήσει τη χώρα στην τρίτη μέσα σε ένα χρόνο εκλογική αναμέτρηση.
Στην πρώτη περίπτωση της αποχής που θα στηρίξει κυβέρνηση μειοψηφίας του Ραχόι, είναι προεξοφλημένη η φθορά των Σοσιαλιστών προς όφελος των Podemos, που στην πράξη θα είναι το δεύτερο κόμμα και η ουσιαστική αξιωματική αντιπολίτευση.
Στη δεύτερη περίπτωση της τρίτης προσφυγής στις κάλπες είναι πιθανή αλλά όχι εξασφαλισμένη η δεύτερη θέση, αλλά τα δύσκολα θα αρχίσουν την επόμενη μέρα των εκλογών, καθώς η μόνη επιλογή θα είναι η συνεργασία Σάντσεθ ? Ιγκλέσιας, δύσκολη στη διαμόρφωση προγραμματικής συμφωνίας και νομοτελειακά σε δυναμική σύγκρουσης με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Το δίλημμα Σάντσεθ έχει προκαλέσει ομαδικές παραιτήσεις της πλειοψηφίας των μελών της ηγεσίας, σε μια προσπάθεια εξαναγκασμού του σε παραίτηση, με πρωτοστατούντα τον πρώην πρωθυπουργό και ιστορικό ηγέτη του κόμματος τον Φελίπε Γκονζάλες. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην Ισπανία δεν αποκλείεται να διασπασθεί λόγω της ταλάντευσης ανάμεσα στον Ραχόι και τον Ιγκλέσιας, μια εξέλιξη που θα επιφέρει καίριο πλήγμα στον ιστορικό δικομματικό χαρακτήρα της πολιτικής σκηνής και θα ακυρώσει την όντως εντυπωσιακή ικανότητα του Ραχόι να περιορίζει τις ζημιές μιας σκληρής κυβερνητικής διαχείρισης, καθώς το Λαϊκό Κόμμα κρατά σταθερά την πρώτη θέση σε εκλογές και δημοσκοπήσεις. Success Story πριν από ένα χρόνο των Μέρκελ - Σόιμπλε, η Ισπανία του Ραχόι μοιάζει με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί και να κάνει ακόμη πιο σκοτεινό τον ορίζοντα της Ε.Ε. - Ευρωζώνης.
Ε.Ε.
Τα ραντεβού με την ιστορία
Του Γιώργου Παυλόπουλου
23/10: Οι Ισπανοί Σοσιαλιστές εκλέγουν νέα ηγεσία, εν μέσω συνεχούς υποχώρησης των ποσοστών τους, αποφασίζοντας παράλληλα εάν θα στηρίξουν κυβέρνηση Λαϊκού Κόμματος και Μαριάνο Ραχόι ή θα οδηγήσουν τη χώρα σε νέες εκλογές, τις τρίτες κατά σειρά, ως το τέλος του έτους.
20, 27/11: Η γαλλική Δεξιά (Ρεπουμπλικάνοι) εκλέγει τον υποψήφιό της για τις προεδρικές εκλογές, με τα αδιαφιλονίκητα φαβορί να είναι (για την ώρα τουλάχιστον) ο Νικολά Σαρκοζί και ο Αλέν Ζιπέ. Οι Σοσιαλιστές θα ακολουθήσουν με τη δική τους εσωκομματική διαδικασία στις 22 Ιανουαρίου, με τον Φρανσουά Ολάντ να μην έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά του και την «αριστερή πτέρυγα» να διεκδικεί ρεβάνς.
4/12: Επανάληψη του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία, όπου υπάρχει σοβαρή πιθανότητα εκλογής του ακροδεξιού Νόρμπερτ Χόφερ. Την ίδια ημέρα, διεξάγεται το δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση στην Ιταλία, με τον πρωθυπουργό και ηγέτη των Δημοκρατικών, Ματέο Ρέντσι, να έχει δεσμευτεί πως θα παραιτηθεί εάν ηττηθεί, οδηγώντας επίσης τη χώρα του σε εκλογές.
12/2/2017: Εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας στη Γερμανία από την Μπούντεσταγκ, κατά τη διάρκεια της οποίας τα κόμματα αναμένεται να ανοίξουν κάποια από τα χαρτιά τους.
15/3: Βουλευτικές εκλογές στην Ολλανδία, όπου το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας του Γκέερτ Βίλντερς φέρεται να διεκδικεί πολύ υψηλό ποσοστό ή ακόμη και την πρωτιά.
25/3: Συμπληρώνονται 60 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης, η οποία αποτέλεσε την ιδρυτική πράξη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ). Οι εορτασμοί, ωστόσο, συμπίπτουν με τη βαθύτερη κρίση στην ιστορία της Ε.Ε., καθώς εκτός από τις παράλληλες κρίσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη, είναι σε εξέλιξη και η διαδικασία του Brexit, η πρώτη αποχώρηση χώρας-μέλους στην ιστορία της Ένωσης.
26/3: Εκλογές το κρατίδιο του Σάαρ στη Γερμανία.
23/4, 7/5: Οι δύο γύροι των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία, οι οποίες θεωρούνται από τις πλέον κρίσιμες -αν όχι οι πιο κρίσιμες- στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας. Η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου, Μαρίν Λεπέν, έχει θέσει στόχο την πρωτιά με ένα ποσοστό το οποίο, παρά το ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να επικρατήσει στον δεύτερο γύρο, να αλλάζει ριζικά το πολιτικό τοπίο. Ερώτημα η επίδοση του «αντάρτη» της κυβέρνησης και των Σοσιαλιστών, Μανουέλ Μακρόν, που μπορεί να μπει «σφήνα».
7/5: Εκλογές στο κρατίδιο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν στη Γερμανία.
14/5: Εκλογές στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας στη Γερμανία.
17 ή 24/9: Βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία, από τις πιο αμφίρροπες στην ιστορία. Οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν την παρουσία έξι ή επτά κομμάτων στη νέα βουλή (Χριστιανοδημοκράτες, Χριστιανοκοινωνιστές, Σοσιαλδημοκράτες, Εναλλακτική για τη Γερμανία, Πράσινοι, Αριστερά και, πιθανότατα, Φιλελεύθεροι Δημοκράτες). Ο σχηματισμός της επόμενης κυβέρνησης θα είναι πιο περίπλοκος παρά ποτέ, ενώ η Αγκελα Μέρκελ δεν έχει ξεκαθαρίσει μέχρι στιγμής τις προθέσεις της.
Διαβάστε περισσότερα στο imerisia.gr