Ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα ενός ανθρώπου να μπαίνει στη θέση του άλλου να νιώθει τα προβλήματα και να καταλαβαίνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.
Άραγε, πόσες φορές ο καθένας από μάς έχει προσπαθήσει να μπει στη θέση του άλλου; Μήπως ο ατομισμός και η έλλειψη κοινωνικότητας και αγάπης μάς έχει κάνει να αποστασιοποιηθούμε από όλο αυτό;
Σήμερα, λοιπόν, θα προσπαθήσουμε να μπούμε στην ποιότητα ζωής ενός απλού αστυνομικού.
Ο άνθρωπος αυτός έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά το κοινό ποινικό έγκλημα που ακόμη και σε επίπεδο πλημμελήματος είναι επικίνδυνο. Ανθρωποκτονίες από πρόθεση, κλοπές μετά φόνου, βανδαλισμοί, βία, διατάραξη οικιακής και κοινωνικής ειρήνης είναι η καθημερινότητα ενός ανθρώπου, του αστυνομικού, που προσπαθεί πρώτα να προστατεύσει τις ζωές των άλλων και στη συνέχεια την δική του. Σε ένα τεντωμένο σχοινί, λοιπόν, υπό υψηλές συνθήκες πίεσης με τη μεταφορική και κυριολεκτική σημασία, ο μέσος αστυνομικός δεν μπορεί να έχει την ποιότητα ζωής του μέσου ανθρώπου που συν τοις άλλοις τον "πυροβολούμε".
Έναν άνθρωπο που είναι ο μέσος οικογενειάρχης και το λειτούργημα που κάνει ενέχει καθημερινά κινδύνους για τη ζωή του καθώς και τη σωματική - ψυχική υγεία του.
Πώς να αισθάνονται, επίσης, οι γυναίκες, τα παιδιά και οι ανιόντες των αστυνομικών;
Μήπως και αυτοί ζουν με την αγωνία του να γυρίσει σώος και αβλαβής καθημερινά ο άνθρωπός τους;
Τα έχουμε σκεφτεί όλα αυτά τελικά;
Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι ο μέσος λογικός πολίτης ο σύννομος άνθρωπος και ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, πρέπει να έρχεται στη θέση των ανθρώπων που ασκούν λειτούργημα. Θα λέγαμε ακόμα, ότι η προστασία ενός αστυνομικού θα ήταν περισσότερο σημαντικό να είναι ηθική παρά υλική.
Οι περισσότεροι άνθρωποι του Αστυνομικού Σώματος μπήκαν από αγάπη στο Σώμα αυτό και όχι από υλικά κίνητρα. Το αφήγημα και το ιδεολόγημα, καθώς και οι στάσεις ζωής τους είναι η προστασία του νόμου και η ομαλότητα της κοινωνικής ζωής.
Πρέπει, λοιπόν, να στεκόμαστε δίπλα τους σε αυτή την προσπάθεια και πάνω απ' όλα το κράτος είναι αυτό που πρέπει να σέβεται το συγκεκριμένο λειτούργημα.
Η αρωγή αυτή θα ήταν επαρκής εάν σήμερα δε ζούσαμε την εποχή της πολυφωνίας των ΜΜΕ και του διαδικτύου, όπου ο καθένας γράφει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι.
Δυστυχώς, μερικές μειοψηφίες παρασύρουν θερμοκέφαλους ανθρώπους και δυστυχώς, ένας και μόνο θερμοκέφαλος μπορεί να καταστρέψει μια οικογένεια, συμπαρασύροντας σε ολέθριες καταστάσεις πολλούς ακόμα συνανθρώπους μας.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΛΕΝΗ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ BORDERNEWS.GR