Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Εικόνα
16:58 | 26/04/2017

Η πίσω πλευρά του σκληρού εξωφύλλου είναι διακοσμημένη με τα πράσινα στρατιωτάκια που έπαιζαν παλιότερα τα αγόρια. Πάνω στη μεταλλική τους βάση, έχουν στραμμένα τα όπλα τους προς τη δεξιά σελίδα. Αυτή είναι στολισμένη με άλλα παιδικά παιχνίδια, αρκουδάκια, πάπιες, τρενάκια, ρομποτάκια: η παιδική ηλικία, αθώα, πολύχρωμη και ανυποψίαστη.

Πολύ εύγλωττη η εικονογραφημένη εισαγωγή του «Μέσα από τα μάτια τους» (Ελληνοεκδοτική), του νέου βιβλίου της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου, που απευθύνεται μεν σε παιδιά, αλλά δεν είναι παραμύθι. Εχει αγωνία και συγκίνηση, καλούς και κακούς, αλλά δεν είναι βγαλμένο από τη φαντασία της. Επειτα από μια ιδέα-επιθυμία του Τζανέτου Αντύπα της Praksis, η Κωνσταντοπούλου συνάντησε και κατέγραψε τις ιστορίες 12 ασυνόδευτων προσφυγόπουλων που φιλοξενούνταν στις δομές της οργάνωσης. Και τις έπλασε σε 12 μικρά διηγήματα για παιδιά.

Προφανώς έχει πάει κάτι πολύ λάθος στον κόσμο, μα το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε μπροστά σ’ αυτή την ανοιχτόκαρδη 37χρονη κοπέλα που γράφει για τους πρόσφυγες είναι «και πώς γίνεται να είναι αστυνομικός;». «Μεγάλωσα στην πλατεία Αττικής», λέει στην «Κ». «Πήγαινα σχολείο μαζί με παιδιά των οικονομικών, τότε, μεταναστών. Μπορεί να μη μιλούσαμε την ίδια γλώσσα, αλλά προσπάθησαν και την έμαθαν για να έρθουν κοντά μας. Και διαπίστωσα ότι και το δικό τους όνειρο και το δικό μας ήταν να τελειώσουμε το σχολείο και να κάνουμε κάτι με τη ζωή μας».

Μολονότι από μικρή όλο έγραφε, αποφάσισε μετά το σχολείο να μπει στο σώμα «για επαγγελματική αποκατάσταση». Η οικογένειά της δεν είχε σχέση με την αστυνομία και μέχρι να μπει, στα 18 της, δεν γνώριζε τίποτα για τον χώρο. «Ερχεσαι σε επαφή με την πιο σκληρή πλευρά της ζωής, αλλά αυτό μπορεί να πυροδοτήσει κάτι μέσα σου. Να σας διαβάσω κάτι που διάβαζα πριν από λίγο και στο οποίο βρήκα τον εαυτό μου; “Να γυρίζεις –αυτό είναι το θαύμα– με κουρελιασμένα μάτια, με φλογωμένους κροτάφους από την πτώση, να γυρίζεις στην καλή πλευρά σου”, έγραφε ο Νίκος Καρούζος».

Στα χρόνια που ακολούθησαν πέρασε από κάθε είδους πόστο, από το δύσκολο τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα και τον Κολωνό, μέχρι την Τροχαία και το Αστυνομικό Τμήμα Πρεσπών στα σύνορα – σήμερα υπηρετεί στο Γραφείο Τύπου. «Στον Αγιο Παντελεήμονα ήμουν συλλέκτης εμπειριών», λέει, χωρίς να θέλει να μιλήσει για άλλους παρά μόνο για τον εαυτό της. «Για μένα ο οποιοσδήποτε έμπαινε στο τμήμα και όποιος μπαίνει στη ζωή μου δεν έχει διαφορά εάν πιστεύει σε κάτι άλλο ή έχει άλλο χρώμα. Αλλωστε, το λειτούργημα αυτό έχει σκοπό να εξυπηρετεί τον πολίτη – όπου και αν είναι γεννημένος», λέει η Φωτεινή.

Το πρώτο της βιβλίο, μια ταξιδιωτική νουβέλα, το έγραψε στις Πρέσπες, στην ησυχία ενός χωριού 50 κατοίκων. Ηταν το 2005. Η ανάγκη να γράψει ξαναγεννήθηκε το 2015, το καλοκαίρι του Αϊλάν. «Με αφορμή αυτό το παιδί έγραψα το “Μια ζαχαρένια συνταγή”, τα έσοδα από το οποίο θέλησα να τα προσφέρω στους πρόσφυγες. Αν και αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη φιλανθρωπίας, έχουν ανάγκη μιας ευκαιρίας». Ηταν το πρώτο ελληνικό βιβλίο που τέθηκε υπό την αιγίδα της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Και στο θέατρο

Η ιστορία θα μεταφερθεί στο θέατρο τον χειμώνα. «Δεν ήθελα μόνο να λυπάμαι, αλλά να αφήσω κάτι υπενθυμιστικό πίσω. Οτι, παρόλο που δεν τους βλέπουμε, μικροί Αϊλάν υπάρχουν παντού. Δεν ήθελα να προκαλώ τον οίκτο, αλλά να κάνω επίκληση στην ανθρωπιά και τη λογική μας». Στις δομές φιλοξενίας της Praksis θα αποδοθεί και μέρος των εσόδων του νέου της βιβλίου.

ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ

 www.kathimerini.gr

Policenet.gr © | 2024 Όροι Χρήσης.
developed by Pixelthis