Παραθέτω την πικρία ενός συναδέλφου μου που υπηρετεί στην ομάδα ΔΙ.ΑΣ.
Δημήτρη με αφορμή αυτά που έγραψες, θέλω να επισημάνω δυο πράγματα που μπορεί να γνωρίζεις, μπορεί και όχι.
Κάνοντας έναν απολογισμό σε αυτά τα δέκα χρόνια από το μοιραίο συμβάν της δολοφονίας στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη, έχω να πω πως δεν έχει αλλάξει τίποτα το ουσιαστικό στην εκπαίδευση, τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό και τους κανόνες εμπλοκής που προανέφερες.
Πρόσφατα η ομάδα ΔΙ.ΑΣ κλήθηκε για άλλη μια φορά να βγάλει το φίδι από την τρύπα στην Καισαριανή (όπου λίγο έλειψε κάποιοι συνάδελφοι να καούν ζωντανοί).
Το ίδιο έγινε και πριν ένα μήνα στον Κολωνό. Τέσσερις ομάδες ΔΙ.ΑΣ στάλθηκαν χωρίς να έχουν λάβει σχετική εκπαίδευση και εξοπλισμό απέναντι σε 80 οργανωμένα - οπλισμένα άτομα.
Εκ του αποτελέσματος έσωσαν το Τμήμα και το γόητρο του Σώματος, με 5 συναδέλφους όμως να τραυματίζονται.
Ημέρα περισυλλογής λοιπόν και απορίας η 01/03.
Η θυσία τους αναγνωρίστηκε από φυσική/πολιτική ηγεσία;
Δυστυχώς βλέπουμε ότι η εύκολη λύση (μπαλαντέρ για όλες τις δουλειές) έχει όνομα ΔΙ.ΑΣ και οι παράπλευρες απώλειες μάλλον είναι αποδεκτές, μιας και είμαστε πολλοί πλέον...
Μαζί με τα λόγια του συναδέρφου μου από την ομάδα ΔΙ.ΑΣ παραθέτω την αγωνία και των υπολοιπων συναδέρφων μου που είναι αυτοί τη στιγμή σκοποί σε στόχους, τμήματα αλλά και αυτών που συνεχίζουν τους ελένχους σε σταθερά οχήματα!
Αποστολόπουλος Δημήτρης
Συνδικαλιστης
Μέλος Μ.ΠΡΟ.Σ.Τ.Α Β/Α