Ο θάνατος ενός παιδιού είναι από μόνος του, μια τραγική ιστορία. Ακόμη πιο τραγική όμως, αν έχει προέλθει από τα χέρια του ανθρώπου που την γέννησε και την μεγάλωσε.
Από τον Μάρκο Τσάκα
Δεν μπορεί κανείς να συλλάβει αυτό που έγινε με την μικρή Άννυ. Στο άκουσμα της είδησης του θανάτου της, και πολύ περισσότερο, του τρόπου με τον οποίο έγινε το έγκλημα αυτό από τον «πατέρα», στο νου μου ήρθε αμέσως μια άλλη ιστορία. Αυτή της 6χονης Ελίζας από τη Νέα Υόρκη. Η ιστορία της έγινε πρωτοσέλιδο στο περιοδικό TIME, αλλά και αφορμή για να ιδρυθεί στην Ελλάδα, το πρώτο σωματείο για κακοποιημένα παιδιά προσχολικής ηλικίας, που πήρε το όνομα «Ελίζα».
Η ιστορία έχει ως εξής: βρισκόμαστε στο 1995, και η διεθνούς φήμης Ελληνίδα γλύπτρια και ζωγράφος Μαρίνα Καρέλα και ο σύζυγός της, πρίγκιπας Μιχαήλ, γνωστός συγγραφέας με το όνομα Μισέλ Ντε Γκρες, είναι εγκατεστημένοι εδώ και 15 χρόνια στη Νέα Υόρκη, όταν τους πλησίασε μια κοινωνική λειτουργός και τους παρακάλεσε να αναλάβουν την οικονομική στήριξη ενός άπορου μικρού κοριτσιού.
Στην αρχή, το κοριτσάκι, η Ελίζα, ζούσε με τη ναρκομανή μητέρα της, αλλά όταν ολοκληρώθηκε το διαζύγιο των γονέων της, η επιμέλεια της δόθηκε στον πατέρα της. Με τη φροντίδα του, η Ελίζα άνθισε. Πήγαινε τακτικά στο σχολείο και η ζωή της εξελισσόταν φυσιολογικά.
Και τότε συμβαίνει το απροσδόκητο... Να πως περιγράφει η Όλγα, κόρη του Μιχαήλ και της Μαρίνας Καρέλλα, αυτό που έγινε: «Δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας πεθαίνει. Η μητέρα, που στο μεταξύ είχε παρακολουθήσει πρόγραμμα αποτοξίνωσης, θεωρείται ακίνδυνη για το παιδί της και της δίδεται η επιμέλεια της Ελίζας. Αμέσως φάνηκε η διαφορά –σταμάτησε να πηγαίνει τακτικά στο σχολείο και έπαψε να είναι το γελαστό κοριτσάκι των προηγούμενων ετών. Κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά ούτε οι γονείς μου, ούτε κανείς άλλος μπορούσε να επέμβει, εφόσον ο δικαστής, με σύμφωνη γνώμη των κοινωνικών υπηρεσιών, είχε δώσει την επιμέλεια του παιδιού στη μητέρα.
Ημέρα των Ευχαριστιών 1995, μεσάνυχτα: Επιστρέφοντας από ένα γεύμα η μητέρα μου ακούει στο ραδιόφωνο του ταξί, ότι ένα κοριτσάκι δολοφονήθηκε στο Bronx. Προσεύχεται να μην είναι η Ελίζα. Κι όμως. Η εξάχρονη Eliza Izquierdo είχε κακοποιηθεί και δολοφονηθεί από τη μητέρα της και τον εραστή της. Η αγριότητα του εγκλήματος τάραξε ακόμα και τους κυνικούς κατοίκους της Νέας Υόρκης και έκανε το γύρο του κόσμου καταλήγοντας μέχρι και στο εξώφυλλο του περιοδικού Time.
Ο θάνατος της Ελίζας έφερε στην επιφάνεια με τον πιο δραματικό τρόπο, την ανεπάρκεια των υπηρεσιών παιδικής προστασίας. Η Ελίζα είχε προδοθεί από όλους όσους είχαν την ευθύνη να την προστατεύσουν. Οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης υπέγραψαν ένα μανιφέστο: «Ποτέ Ξανά» και θεσπίστηκε νέα νομοθεσία «Ο Νόμος της Ελίζας» για να καθοριστούν οι ευθύνες του κράτους και των κοινωνικών υπηρεσιών. Για τους γονείς μου ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή, αλλά όπως ένωσαν τις φωνές τους οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης, έτσι και εκείνοι ήξεραν ότι κάτι έπρεπε να κάνουν».
Η ίδια η Μαρίνα Καρέλλα περιγράφει στο πως αποφάσισε να δημιουργήσει το Σωματείο«Ελίζα»:
«Μετά το θάνατο της Ελίζας, ο Μιχαήλ κι εγώ περάσαμε μια περίοδο αγανάκτησης, ματαίωσης και βαθιάς θλίψης. Ξέραμε ότι δεν ήταν πια στο χέρι μας να σώσουμε την Ελίζα, αλλά μας βασάνιζε αυτή η αίσθηση ανισχυρίας. Έπειτα από μια σκοτεινή περίοδο περισυλλογής, αποφασίσαμε ότι δεν μπορούσαμε να μείνουμε άπρακτοι: Κάτι έπρεπε να γίνει για να μην ξανασυμβεί ποτέ, αυτό που συνέβη στην Ελίζα.
Θέλαμε να τιμήσουμε τη μνήμη της μικρής Ελίζας και να προστατεύσουμε άλλα παιδιά από την ίδια μοίρα. Ξεκινήσαμε την προσπάθεια, μιλώντας σε όποιον ήθελε να ακούσει και αναζητώντας πληροφορίες. Μέσω μιας παλιάς φίλης, της Δάφνης Οικονόμου, γνωρίσαμε την Ελένη Αγάθωνος, Εμπειρογνώμονα Παιδικής Προστασίας, καθώς και την ψυχολόγο & συγγραφέα Μυρτώ Νίλσεν. Από εκείνη τη στιγμή, άναψε η σπίθα για την ίδρυση του Σωματείου Κατά της Κακοποίησης του Παιδιού ΕΛΙΖΑ.
Αμέσως συγκεντρώθηκε μια ομάδα στενών φίλων και ακολούθησε μια γόνιμη περίοδος ανταλλαγής απόψεων, μελέτης και προετοιμασίας, που διήρκησε μέχρι την επικύρωση του καταστατικού μας στις 18 Ιανουαρίου 2008. Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΛΙΖΑ εξελέγη στις 21 Ιανουαρίου 2008 και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια δραστήρια ομάδα με έναν κοινό σκοπό.
Κατανοώντας ότι μας έλειπαν η πείρα και οι γνώσεις, συμβουλευθήκαμε διάφορους φορείς παιδικής προστασίας και καταλήξαμε στα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος, προκειμένου να ιδρύσουμε από κοινού τον πρώτο ξενώνα θεραπείας και αποκατάστασης για κακοποιημένα και παραμελημένα παιδιά προσχολικής ηλικίας, στην Ελλάδα.
Ευοίωνη συγκυρία στα πρώτα βήματα της συνεργασίας μας, ήταν η δωρεά προς τα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος, ενός κατάλληλου οικήματος στο Μαρούσι, από την κυρία Ελένη Παπακωνσταντίνου σε ανάμνηση των γονέων της.
Με πλήρη στελέχωση από κατάλληλα επιμορφωμένο προσωπικό, ο Ξενώνας SOS - ΕΛΙΖΑ άρχισε την λειτουργία του στις αρχές του 2009 και στις 18η Μαΐου 2009 μια ευτυχισμένη μέρα για όλους μας ο Ξενώνας γιόρτασε τα επίσημα εγκαίνιά του με αθρόα προσέλευση προσκεκλημένων και τέλεση αγιασμού από τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμο.
Χάρη στην ανέγερση ενός δεύτερου κτιρίου που εγκαινιάστηκε παρουσία της συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, κυρίας Μαίη Παπούλια, στις 12 Μαρτίου 2014, ο Ξενώνας SOS - ΕΛΙΖΑ είναι πλέον σε θέση να φιλοξενήσει ανά πάσα στιγμή 18 βρέφη, νήπια και μικρά παιδιά. Ο Ξενώνας αποτελεί ένα πρότυπο κέντρο παιδικής προστασίας. Μέχρι σήμερα 35 βρέφη, νήπια και μικρά παιδιά έχουν βρει προστασία, θεραπεία και αποκατάσταση στον Ξενώνα, ενώ 22 βρίσκονται ήδη σε ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον.
Οι ευάλωτες οικογένειες με μικρά παιδιά, οι οποίες ζουν σε συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού μας απασχόλησαν έντονα. Έτσι το 2013 ξεκίνησε ένα συνεργατικό πρόγραμμα παροχής υπηρεσιών μεταξύ του Σωματείου μας και της ΜΚΟ «Ένα παιδί, ένας κόσμος».
Στόχος του προγράμματος ΒΗΜΑ είναι η στήριξη νέων οικογενειών, που αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως η φτώχεια και η έλλειψη κοινωνικής προστασίας, έτσι ώστε να αντλήσουν δύναμη ενάντια στην κοινωνική απομόνωση και τη διάσπαση της οικογένειας. Η προσοχή μας εστιάζεται ξανά στην πρώτη παιδική ηλικία, προκειμένου ο έγκαιρος εντοπισμός και η παρέμβαση στα προβλήματα της οικογένειας να δράσουν προληπτικά».
ΠΗΓΗ: koolnews.gr