Αν φτιάξουμε ένα πολύ μεγάλο εστιατόριο, με ωραία εσωτερική διακόσμηση, που υποτίθεται δύναται να εξυπηρετήσει 200 και πλέον άτομα, με αρκετούς άριστους σερβιτόρους αλλά μόνο με ένα μάγειρα, το σίγουρο είναι ότι θα κλείσει γιατί οι πελάτες δεν θα το επιλέξουν. Η δυσαρέσκεια τους για την μεγάλη αναμονή τους για να εξυπηρετηθούν δεν μπορεί να μετριαστεί ούτε από την πολύ καλή διαφημιστική καμπάνια του καταστήματος αλλά ούτε και να τους μεταπείσει για να το προτιμήσουν στο μέλλον.
Δυστυχώς κάτι ανάλογο με το παράδειγμα επικρατεί και στην Ελληνική Αστυνομία. Με την επικοινωνία και τη διαφημιστική καμπάνια καλά τα πάμε αλλά δεν υπάρχει ανθρώπινο δυναμικό για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως «μάγειρας».
«Γυμνά» Τμήματα που τυπικά λειτουργούν. Ουσιαστικά υπολειτουργούν και είναι υποχρεωμένα να αστυνομεύουν την περιοχή της αρμοδιότητας τους, να διαθέτουν αστυνομικούς για φυλάξεις, για μέτρα τάξης και ασφαλείας και σε πολλές άλλες αλλότριες υπηρεσίες. Οι Διοικητές, σταθερά με το ρόλο του επισκέπτη στην Υπηρεσία τους, διατίθενται καθημερινά σε μέτρα εκτός της περιφέρειας τους.
Τα κρατητήρια ελάχιστες ημέρες λειτουργούν γιατί τις υπόλοιπες ημέρες είναι κλειστά για να απολυμανθούν από τις μεταδοτικές ασθένειες- δερματοπάθειες όπως είναι η ψώρα. Οι κρατούμενοι τότε θα πρέπει να μεταφερθούν σε άλλα Τμήματα και έτσι ξεκινάει ο γολγοθάς που συνίσταται :
- Σε ποια Τμήματα θα τους πάμε;
- Με τι οχήματα θα γίνει η μεταγωγή τους;
- Που θα βρεθούν οι αστυνομικοί για τη μεταγωγή τους;
Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι:
- Οι αλλοδαποί αν είναι για διοικητική απέλαση δεν πρέπει να κρατούνται σε Αστυνομικά Τμήματα
- Αν είναι ασυνόδευτοι αλλοδαποί ανήλικοι που εκκρεμεί η εύρεση χώρου σε κάποια δομή για τη διαμονή τους και πάλι δεν πρέπει να παραμένουν στα κρατητήρια των Αστυνομικών Τμημάτων.
Δυστυχώς όμως τίποτα από αυτά δεν εφαρμόζεται. Ανθρώπινες ζωές είναι στοιβαγμένες στα κρατητήρια των Τμημάτων, με έλλειψη αστυνομικών για να διατεθούν ως σκοποί κρατητηρίων. Έτσι ο Αξιωματικός Υπηρεσίας, που δεν είναι τις περισσότερες φορές Αξιωματικός, καλείται να εκτελέσει υπηρεσία έχοντας διπλά καθήκοντα με υποχρεώσεις και ευθύνες.
Συνεχώς από τα Τμήματα φεύγουν αστυνομικοί για άλλες Υπηρεσίες. Οι εναπομείναντες χρεώνονται και άλλες υποχρεώσεις. Καθημερινή «μάχη» για την εξεύρεση προσωπικού.
Ας αποφασίσουμε τι Τμήματα θελουμε ;
Μπορούμε να αστυνομεύουμε περιοχές μόνο με τις «ταμπέλες»;
Τα Τμήματα είναι ή δεν είναι οι Υπηρεσίες που έρχονται σε επαφή με τον πολίτη και θα πρέπει να τον εξυπηρετήσουν;
Γιατί θεωρούνται οι υπηρετούντες στα Τμήματα ως αποπαίδια;
Επειδή στο τέλος κάθε μήνα όλοι τον ίδιο μισθό παίρνουμε ήρθε ο καιρός να σταματήσει η κοροϊδία.
Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Τόσο εμείς όσο και η κοινωνία γνωρίζει την πραγματικότητα.
Δεν δίνουν λύσεις τα καλά σας λόγια και τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη μας.
Μπορείτε και πρέπει να αλλάξετε την υπάρχουσα κατάσταση.
Αναμένουμε τις κινήσεις σας…