Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Εικόνα
18:00 | 25/07/2018

Η φυλακή έχει μεγάλη μοναξιά. Το σύστημα έχει σχεδιαστεί για να απομονώνει τους κατάδικους, ώστε να αναλογιστούν τα εγκλήματα που διέπραξαν. Αλλά για κάποιους κρατούμενους, η ιδέα της φυλακής είναι τόσο τρομακτική, που ζητούν αν απομονωθούν από τον βασικό πληθυσμό των φυλακών και εντάσσονται σε μονάδες προστασίας. Η μονάδα προστασίας γενικά στεγάζει κρατούμενους των οποίων η ασφάλεια απειλείται στις κεντρικές φυλακές. Άνθρωποι που είναι πληροφοριοδότες, βιαστές, παιδεραστές ή παιδοκτόνοι.

[custom:google-ads]

Οι συνηθισμένοι κρατούμενοι επιβιώνουν σύμφωνα με κανόνες που έχουν εξιδανικευτεί στην κουλτούρα του δρόμου, αλλά λειτουργούν πραγματικά μόνο στο προαύλιο των φυλακών. Ο βασικότερος νόμος της φυλακής είναι ότι ποτέ δεν συνεργάζεσαι με τις Αρχές. Αυτό δημιουργεί μια ατμόσφαιρα υποψίας, που ενισχύεται από τη βαρεμάρα και αναγκάζει τους πάντες να ελέγχουν τους πάντες, αναζητώντας ύποπτα σημάδια.

Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η καχυποψία έχει διαιρέσει τους κρατούμενους σε παρατάξεις, γι’ αυτό και το προαύλιο είναι διαχωρισμένο με βάση τη φυλή, τη θρησκεία και την εθνικότητα. Η αυστηρότητα και η βία αυτής της δομής ποικίλει, ανάλογα με τη χώρα, την κουλτούρα ή την πολιτική κατάσταση.

Στην Αυστραλία, οι φυλακές της Δυτικής Αυστραλίας στη Βόρεια Επικράτεια και στο Κουίνσλαντ κυριαρχούνται από Αβορίγινες κρατούμενους. Στη Νέα Νότια Ουαλία και τη Βικτώρια, ο διαχωρισμός είναι σε μεγάλο βαθμό πολυπολιτισμικός και θρησκευτικός, λόγω των μεγάλων πληθυσμών μεταναστών.

Στη Βικτώρια, οι φυλακές χωρίστηκαν αρχικά σε πέντε ξεχωριστές ομάδες: τους λευκούς, τους Κούρι, τους Ασιάτες, τους νησιώτες και τους μουσουλμάνους. Κατά την τελευταία δεκαετία, ωστόσο, οι σχέσεις εξαρτώνται επίσης από τις συμμαχίες των κρατουμένων με συμμορίες μοτοσικλετιστών και συνδικάτα εγκλημάτων που βρίσκονται έξω.

Αυτό που δεν συζητείται τόσο συχνά, είναι το γεγονός ότι η ένταξη σε συμμορίες ωφελεί τους κρατούμενους. Οι συμμορίες μαθαίνουν στους νέους τρόφιμους κανόνες που δεν διδάσκονται στην αρχή του εγκλεισμού τους και προστατεύουν τους νεοφερμένους από εκβιαστές και σεξουαλικούς θηρευτές. Επιπλέον, τους παρέχουν την αίσθηση ότι ανήκουν κάπου, η οποία λείπει συχνά στη φυλακή.

Το VICE μίλησε σε τρεις κρατούμενους για τις συμμορίες στις οποίες εντάχθηκαν και για τη διαδικασία μύησής τους σε αυτές.

Chris, 27 ετών/Ένοπλη Ληστεία

Όταν με έχωσαν μέσα για πρώτη φορά, είχα την τύχη να γνωρίσω ένα μέλος συμμορίας μοτοσικλετιστών από το Γκίλονγκ στο λεωφορείο. Ο γέρος μου παλιά ήταν στους δρόμους μαζί τους και γνώριζε μερικούς από τους παλιούς. Είχε κάνει και φυλακή, οπότε ήξεραν ότι ήμουν εντάξει. Με γνώρισε σε κάτι παιδιά μέσα και όταν τα πράγματα στο προαύλιο ξεκίνησαν να στραβώνουν με μια αντίπαλη συμμορία μηχανόβιων ήμουν ο πρώτος που σήκωσα τα μανίκια. Αυτό μου είχε μάθει ο γέρος μου. Κάποιοι φλώροι, όταν τους δίνουν πάσα την μπάλα, χέζονται πάνω τους. Τη στέλνουν άουτ. Άλλοι, κάνουν τρίπλες και καταφέρνουν κάτι.

Τα παιδιά με προμήθευσαν με ένα λεπίδι. Υπάρχει ένα σημείο στο γυμναστήριο, που δεν έχει κάμερες ασφαλείας. Όρμησα στον σκύλο και τον έκοψα την ώρα που έκανε κάμψεις. Τον χαράκωσε με τη λεπίδα στην πλάτη δύο φορές και χάραξα έναν μεγάλο σταυρό που γέμισε τον τόπο με αίματα. Δεν το βούλωνε, οπότε του έλεγα συνέχεια «ράψε το γαμημένο σου το στόμα». Ήθελε να έρθουν οι φύλακες, το τσογλάνι. Οι κρατούμενοι έβρισκαν αίματα στα όργανα γυμναστικής για πολλές εβδομάδες.

Δεν θα έλεγα ότι αυτό ήταν κάποιο τεστ. Ήμουν ήδη δικός τους, αλλά δεν είμαι τύπος που ζητιανεύει ελεημοσύνη και αυτό το περνάω σε αυτούς που πρέπει, οπότε δεν με κοζάρουν όπως τα υπόλοιπα αγοράκια στο προαύλιο. Οι περισσότεροι από αυτούς τους φλώρους τα έχουν καλά με κάποιους ισοβίτες, επειδή τους τσιμπουκώνουν, όταν μας κλείνουν στα κελιά. Έχω κερδίσει τη θέση μου ως άνδρας, όχι ως «γάτα» (σ.σ.αυστραλιανή αργκό της φυλακήςπου αναφέρεται στους ομοφυλόφιλους) και κάθε φορά που μου κάνουν πάσα, παίζω μπάλα.


Latif/38 ετών/Απόπειρα Δολοφονίας

Αν κάποιος είναι μουσουλμάνος, τον προσέχουμε, αδερφέ. Τους φροντίζουμε τους δικούς μας. Όταν έρχονται, τους δίνουμε σαμπουάν και οδοντόκρεμα. Προσευχόμαστε όλοι μαζί και τρώμε όλοι μαζί - και αν πάει κανείς να την πέσει σε κάποιον δικό μας, πάμε όλοι μαζί στον πόλεμο. Έτσι δοκιμάζεσαι, φίλε. Αν είσαι πραγματικός μουσουλμάνος, στέκεσαι δίπλα στα αδέρφια σου μέχρι τέλους. Ακόμη και αν οι άλλοι είναι περισσότεροι ή έχουν περισσότερα όπλα. Πεθαίνουμε ο ένας για χάρη του άλλου και προστατεύουμε το όνομα.

Πέρυσι, είχαμε πόλεμο με κάτι νησιώτες. Τους είχαμε διαλύσει σε κάθε πτέρυγα. Τα μισά μας αγόρια ήταν στην απομόνωση και παρόλα αυτά είχαμε 19χρονα που τσάκιζαν γομάρια που ζύγιζαν 150 κιλά. Έχουμε ψυχή και όταν το βλέπουν αυτό οι άλλοι, λυγίζουν. Είδα έναν νέο κρατούμενο που μου φάνηκε λίγο ύποπτος. Τoυ την έπεφταν κάτι τύποι, επειδή πουλούσε καπνό στους μουσουλμάνους, οπότε του έδωσα ένα μαχαίρι και του είπα να καθαρίσει έναν τύπο στο προαύλιο. Εκείνος λύγισε και ζήτησε προστασία από τους άλλους. Ξέρουμε πώς είναι η προδοσία.

Όταν μπήκα στην ομάδα με τα αδέρφια μου, μαχαίρωσα έναν Ασσύριο στο γυμναστήριο, επειδή την είχε πέσει σε έναν από τους πρεσβύτερούς μας. Μετά, πήρα κάτι κοτρόνες, τις έβαλα στην κάλτσα μου, έτρεξα στο κελί του ξαδέλφου του και πλάκωσα και εκείνον – για την περίπτωση που είχαν χρόνο να σκεφτούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Στα αρχίδια μας όλα, αδερφέ. Η φάση είναι μονόδρομος για εμάς – αν ακουμπήσεις έναν από εμάς, θα σε βρούμε, όπου και να ’σαι. Αλλά δεν θέλουμε μπλεξίματα. Αν μας την πέσουν, τους λέμε, «Ελάτε, αν τολμάτε».

 

Palu/27 ετών/Διακεκριμένη Επίθεση

Οι «πακέχα» (λευκοί άνδρες) παίρνουν πίπες ο ένας στον άλλο και πηδιούνται, για να αποδείξουν ότι είναι αγόρια. Φίλε, είναι πρεζάκια που τους έχει πειραχτεί το κεφάλι.

Όλοι πρέπει να αποδείξουν κάτι εδώ, οπότε πάντα δίνεις μάχη. Ειδικά αν είσαι εύσωμος, επειδή αυτοί οι ηλίθιοι θέλουν να εντυπωσιάσουν τα αγόρια τους, λέγοντας ότι τα έβαλαν με τους σωματαράδες της πτέρυγας. Αν θες να είσαι μαζί μας, πρέπει να έχεις αρχίδια. Την πέφτουν σε πολλούς δικούς μας. Είναι μια παλιά παράδοση της φυλακής από τη Νέα Ζηλανδία και από τις συμμορίες στους δρόμους. Ένας από τους παλιούς μας είναι γέννημα-θρέμμα της Νέας Ζηλανδίας και μόλις απελάθηκε, επειδή προσπάθησε να οργανώσει το Black Power στις εδώ φυλακές.

Την πρώτη φορά που τους είπα ότι ήθελα να είμαι μαζί τους, τις έφαγα για τα καλά. Κράτησε για έξι γύρους. Πήγαμε στο κελί του αδερφού. Μας κλείδωσαν μαζί με τους άλλους και ξεκινήσαμε να παίζουμε ξύλο. Στους πρώτους δύο γύρους ήμουν μια χαρά, αλλά μετά μου έσκασε μια από το πουθενά. Είδα το αίμα και ξεκίνησα να ορμάω ακόμα πιο άγρια. Έφαγα μια κουτουλιά και με πέταξαν πάνω στον τοίχο. Αλλά όταν τελείωσε όλο αυτό, κατάλαβα ότι πρέπει είσαι πλάι στα αδέρφια σου στη στενή, αν θες να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους. Έσπασα τη μύτη μου, αλλά έγινα σκληρός. Επειδή όταν παίζει φάση, όλοι ξέρουν ποια είναι τα χειρότερα. Είμαστε οι χειρότεροι, στηριζόμαστε ο ένας στον άλλον και πατάμε ο ένας τον άλλον. Όταν, λοιπόν, στην πέφτει κάποιο άλλο τσογλάνι, το έχεις ήδη περάσει όλο, όπως και ο διπλανός σου. Δεν φοβόμαστε τίποτα

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Australia

www.vice.com

Policenet.gr © | 2024 Όροι Χρήσης.
developed by Pixelthis