Μεταφορά έφηβων ψυχικά ασθενών με περιπολικό

Στη Μεσσηνία τέτοιες μεταγωγές ψυχασθενών μετά από εισαγγελική παραγγελία για ακούσια νοσηλεία είναι αρκετά συχνές (με εξαίρεση τις περιπτώσεις παιδιών και εφήβων που είναι πιο σπάνιες), όπως μάθαμε ανεπίσημα, γιατί επίσημα στοιχεία δεν μας δόθηκαν. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι η χώρα μας έχει ήδη δύο καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ και οι συνδικαλιστές της Αστυνομίας αντιδρούν και προτείνουν τη μεταφορά ψυχικά ασθενών με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ ή έστω με συμβατικά αυτοκίνητα και συνοδεία νοσηλευτών.

[custom:google-ads]

Επίσης, υπάρχει και η πρακτική πλευρά του θέματος και αφορά στις ανάγκες αστυνόμευσης, αφού μια εισαγγελική παραγγελία για ακούσια νοσηλεία ασθενούς σημαίνει ότι ένα περιπολικό και δύο ένστολοι αστυνομικοί -που μάλιστα σε πολλά τμήματα δεν έχουν και αντικαταστάτες στη βάρδια- απασχολούνται μόνο σε αυτό στη βάρδιά τους και με κανένα άλλο καθήκον.

 

ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Η απαράδεκτη αυτή πρακτική της μεταφοράς των ψυχασθενών με χειροπέδες από την Αστυνομία και όχι από εξειδικευμένο προσωπικό είναι παραβίαση της προσωπικής ελευθερίας και ασφάλειάς τους. Βέβαια, ειδικά σε ό,τι αφορά περιπτώσεις παιδιών και εφήβων (πιο σπάνιες αλλά προβλέπεται ακριβώς το ίδιο με τους ενήλικες) είναι και άλλες παράμετροι που θα ‘πρεπε να προβληματίζουν, όπως σημειώνει στην “Ε” ο διευθυντής του Κέντρου Ψυχικής Υγείας του Νοσοκομείου Καλαμάτας, ψυχίατρος Ανδρέας Υφαντής. Λέει λοιπόν ότι “όλη η Πελοπόννησος δεν διαθέτει ένα παιδοψυχιατρικό νοσοκομείο και η διαδικασία προβλέπει ότι ο ανήλικος πρέπει να εξεταστεί καταρχήν από παιδοψυχιάτρους σε εφημερεύον παιδοψυχιατρικό νοσοκομείο της Αθήνας και να κριθεί μετά αν θα πρέπει να νοσηλευτεί ή όχι”. Σημειώνει πάντως ότι η μεταφορά τους με περιπολικό και συνοδεία ενστόλων “δεν είναι συχνό ως φαινόμενο, αλλά υπάρχει”. Και προσθέτει ότι “είναι τραγικό στις μέρες μας να μην υπάρχει κάπου μια ειδική δομή τουλάχιστον εντός της Περιφέρειας ή μέσα στην Πελοπόννησο και να πρέπει όλα να καταλήγουν στην Αθήνα”.

 

ΟΤΑΝ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Και επειδή δεν υπάρχουν στο νομό ούτε οι παιδοψυχιατρικές κλίνες ούτε και παιδοψυχίατρος, “δεν υπάρχει και η δυνατότητα έστω για βραχυχρόνια νοσηλεία σε παιδιά και σε εφήβους, προκειμένου να αποτραπεί ο άμεσος κίνδυνος σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης -όπως για παράδειγμα σε περιπτώσεις επιθετικότητας, αυτοτραυματισμών, αυτοκτονικότητας”, επισημαίνει ο κ. Υφαντής. Ετσι, λοιπόν, αν ένα έκτακτο περιστατικό δεν μπορεί να το καλύψει ούτε ο ιδιωτικός ή εξωνοσοκομειακός τομέας και “χρειαστεί μια νοσηλεία σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, όντως υπάρχει και παρέμβαση του εισαγγελέα και παρέμβαση της Αστυνομίας, με τον κίνδυνο όλα αυτά να αποβαίνουν ή να οδηγούν σε μεγαλύτερες ψυχικές ταλαιπωρίες και τραυματισμούς”, αναφέρει ο ψυχίατρος καταλήγοντας.

 

ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ;

Ο Μεσσήνιος συνδικαλιστής της ΕΛΑΣ και μέλος της Ομοσπονδίας τους ΠΟΑΣΥ Γιάννης Αδαμόπουλος εξηγεί μιλώντας στην “Ε” ότι η απαράδεκτη κατά αυτούς και ξένη ως προς τα καθήκοντά τους πρακτική, στηρίζεται στο γεγονός ότι η μεταφορά γίνεται κατόπιν παραγγελίας του εισαγγελέα, που απευθύνεται προς το αστυνομικό τμήμα και όχι προς το ΕΚΑΒ. Επίσης, χρησιμοποιείται η πρόβλεψη που αναφέρεται στις διατάξεις της προστατευτικής φύλαξης και της προληπτικής ενέργειας της Αστυνομίας. Εν ολίγοις, οι ψυχικά ασθενείς αντιμετωπίζονται ως επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια και η μεταγωγή τους γίνεται με περιπολικό και χειροπέδες!

 

ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

“Η κείμενη νομοθεσία παραμένει διφορούμενη, ωστόσο στηρίζεται στην παράγραφο περί προστατευτικής φύλαξης και οι αστυνομικοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αντιμετωπίζουν μια τέτοια περίπτωση ως μεταγωγή κρατουμένου”, αναφέρει συγκεκριμένα ο Γ. Αδαμόπουλος, προσθέτοντας ότι ο τρόπος αυτός μεταφοράς των ψυχικά ασθενών “στην ουσία καταστρατηγεί κάθε έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας”. Επιπρόσθετα “ένα άλλο πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουν συνήθως οι αστυνομικοί είναι όταν φτάνουν για να παραδώσουν τον ασθενή –καθώς πολλές φορές λόγω εσωτερικού κανονισμού της κλινικής περιμένουν μέχρι να γίνουν οι εξετάσεις και να τοποθετηθεί σε κρεβάτι, και αυτό παρόλο που συνοδεύεται από εισαγγελική παραγγελία και ιατρικό φάκελο”, προσθέτει ο ίδιος αναφέροντας και όλα τα υπόλοιπα, όπως η απομάκρυνση για πολλές ώρες μακριά από τη βάση τους, τα κενά στην αστυνόμευση, αλλά και τον εξαναγκασμό κάποιες φορές -όταν οι μεταγωγές γίνονται από τα νησιά προς την ήπειρο χώρα- να μετατραπούν οι ίδιοι σε... νοσηλευτές.

 

Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΑΣΥ

“Η θέση μας είναι ότι η μεταγωγή αυτών των ανθρώπων θα πρέπει να γίνεται με κρατικούς λειτουργούς εξειδικευμένους στο αντικείμενο, γιατί είναι ένα ζήτημα που αφορά ένα ευαίσθητο ιατρικό θέμα, δεν είναι αστυνομικό”, λέει. Και προσθέτει ότι “βλέποντας ο ψυχικά ασθενής ένστολους συναδέλφους, λόγω του προβλήματός του μπορεί να γίνει επιθετικός και εκτίθεται και το Σώμα όταν ο κόσμος βλέπει και δεν ξέρει γιατί ο άλλος επιτίθεται στους αστυνομικούς”. Θα έπρεπε λοιπόν “σε κάθε νομό να υπάρχει το εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό και να γίνεται η μεταφορά των ψυχικά ασθενών με συνοδεία γιατρού”. Επισημαίνει τέλος ότι θα πρέπει “να διασαφηνιστεί πλήρως η νομοθεσία, γιατί πιστεύουμε ότι είναι πέραν των καθηκόντων μας το εν λόγω ζήτημα και ήδη η χώρα μας έχει καταδικαστεί για την πρακτική αυτή από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο”, αναφέρει καταλήγοντας ο Γ. Αδαμόπουλος. 

Νικολέττα Κολυβάρη

eleftheriaonline.gr