«Να ’ρθει ένας να μου πει ότι θα πάγει ομπρός η πατρίδα, στέργομαι να μου βγάλει και τα δυο μάτια, αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου καλά, με θρέφει. Αν η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να ’χω, στραβός θε να είμαι, ότι σ’ αυτείνη θα ζήσω».
Ο πιο σημαντικός στοχασμός τού Μακρυγιάννη ξεπερνά κάθε ατομιστική έννοια για την αξία της πατρίδας και υπερβαίνει τα όρια της προσφοράς στο 'Εθνος.
«Οὓς νῦν ὑμεῖς ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ’ ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες μὴ περιορᾶσθε τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους»
Ο Περικλής στον Επιτάφιό του επισκιάζει κάθε νεότερο διαλογισμό, φιλοσοφία ή ακόμη και επιστημονική θεωρία θεωρώντας ως θεμέλιο της ευτυχίας (εὐδαιμονία) την ελευθερία και ως θεμέλιο της ελευθερίας τη δυνατή ψυχή (τὸ εὔψυχον), καλώντας τους πολίτες (Αθηναίους) να μην δειλιάζουν μπροστά στον πόλεμο.
Ο Θουκυδίδης περιγράφει σε έναν από τους λόγους του ότι ο Αθηναϊκός στόλος νικημένος και αποθαρρυμένος είχε πέσει σε παγίδα μακριά από την Πατρίδα και την ώρα που οι ναύτες έμπαιναν στα πλοία για μια τελευταία απόπειρα να διασπάσουν τον κλοιό ο Αρχηγός του έκανε μια τελευταία επίκληση στους Τριήραρχους, τους θύμισε ότι "έχουν την ποιό ελεύθερη πατρίδα στον κόσμο " και ότι "στη χώρα τους δεν υπάρχει καμιά επέμβαση στη ζωή καθενός "
Εμείς οι Έλληνες από την εποχή του Μαραθώνα , της Σαλαμίνας και των Θερμοπυλών , έως το πρόσφατο παρελθόν μας, του αγώνα και Επανάστασης του 1821, δώσαμε την απόδειξη πως στους αγώνες, πάντα νικάει η γενναία ψυχή, η αγάπη για την ελευθερία και ο αγώνας, όλα αυτά μάλιστα αποτελούν κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα, το θερμό αίμα του, τα χρώματα της ψυχής του και το όραμα των ματιών του .
Παραδοσιακά η Τιμή προς τους ήρωες μας είναι η εύφημος μνεία που τους αποδίδουμε για τις πράξεις τους και κυρίως για την αυτοθυσία τους χάρη της ευημερίας της πατρίδας και της υπεράσπισης των ιερών και οσίων του έθνους μας.
Ομιλίες, μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις, σχολικές εορτές λαμπρές τελετές και δοξολογίες κοσμούσαν την έκφραση μνήμης και τιμής των Ελλήνων προς τους Ήρωες τους και όλα αυτά ........... μέχρι τον ερχομό ενός άλλου πολέμου, ενός πολέμου χωρίς εθνικότητα, χώρα, ράτσα, χωρίς ταυτότητα χωρίς όπλα, αλλά με νεκρούς , μόνο νεκρούς και χωρίς τραυματίες χωρίς αιχμαλώτους ! Ο πόλεμος αυτός θέλει όλο τον κόσμο δικό του χωρίς να έχει ανάγκη να στρατοπεδεύσει σε κανένα χωράφι της γης.
Η ψυχή των Ελλήνων και τα αγαθά που μας κληρονόμησαν η ιστορία μας και οι πρόγονοί μας , το DNA της ευψυχίας και της γενναιότητας, τα χαρακτηριστικά της αλληλεγγύης της και της επιδίωξης της διατήρησης των ιερών και των οσίων μας, αποτελούν τα κοινά όπλα που θα δώσουν τις σύγχρονες μάχες όχι στα βουνά και τις θάλασσες αλλά στα βουβά διαμερίσματα, τους σχεδόν άδειους δρόμους ,αγριεύοντας με το βλέμμα του ο ένας τον άλλο και στα νοσοκομεία που μεταφέρονται αλάβωτα κορμιά που κινδυνεύουν.
"Εύζωνες" μας ,οι Γιατροί οι Νοσηλευτές οι Αστυνομικοί μας, που μπαίνουν μπροστά σαν υπερασπιστές της ζωής και της ελευθερίας μας , "Οπλαρχηγοί" μας ο Τσιόδρας και οι καθηγητές Υγείας, πυρομαχικά μας οι μάσκες τα γάντια και τα αντιϊκά , αλλά προπάντων ο "υπέρ πάντων αγών" της ψυχραιμίας, της αυτοσυγκράτησης και της αγάπης για το συνάνθρωπο την Πατρίδα, και το Έθνος.
"Οι Έλληνες είναι τρελοί, αλλά έχουν Θεόν φρόνιμον." βροντοφώναξε ο Γέρος του Μοριά και καθόλου τυχαία , η αισιοδοξία των Νικών μας ανά τους αιώνες, η αγάπη του Ευαγγελίου μας , η εμπιστοσύνη στους "λευκούς ένστολους" μαχητές μας, θα εγγυηθούν την μνήμη και τον εορτασμό των Εθνικών εορτών μας στο μέλλον.
Ας γιορτάσουμε την Εθνική παλιγγενεσία ΚΑΙ τον Αγώνα του 1821, πίνοντας από το αθάνατο κρασί του, ας αντλήσουμε τις αξίες του Έθνους ανά τους αιώνες ,για να πολεμήσουμε τον "αόρατο εχθρό" του 2020.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
Ντούμας Βασίλειος του Νικολάου