Ανθίζει στην Ελλάδα η ιδιότητα του αφεντικού που ειδικεύεται στην τέχνη του “μπράβου”, άλλωστε γιατί να πληρώνεις άλλους άμα μπορείς να κάνεις τη δουλειά μόνος σου;

Η τακτική αυτή βρήκε εφαρμογή και στο ξενοδοχείο Parnis Palace Hotel Suites στις Αχαρνές, ιδιοκτησίας Καβαλλάρη (“γνωστού επιχειρηματία της περιοχής”, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις), όπου εργαζόμενη ξυλοκοπήθηκε όταν αρνήθηκε να δουλέψει 16 ώρες την ημέρα.

Το περιστατικό αυτό ήρθε να προστεθεί στις απλήρωτες υπερωρίες, τις εξαντλητικές συνθήκες, τις εργασιακές αυθαιρεσίες, τη μη τήρηση των συλλογικών συμβάσεων και, εντέλει, τις μαζικές παραιτήσεις εργαζομένων. Ούτως ή άλλως, πάντοτε πίσω από τις καλογυαλισμένες παροχές, την “ικανοποίηση των πιο απαιτητικών αναγκών των επισκεπτών”, τις “υψηλές προδιαγραφές των δωματίων”, την “αποτελεσματική εξυπηρέτηση” και τη “διαχρονική αξία της ελληνικής φιλοξενίας”, κρύβονται σύγχρονα κάτεργα και εργασιακές γαλέρες, για να πλουτίζουν τα αφεντικά ξεζουμίζοντας τους υπαλλήλους.

Και όταν υπάρξει η στοιχειώδης αντίδραση, η τακτική των αφεντικών (και ενίοτε των παρατρεχάμενών τους) είναι λεκτικοί και σωματικοί τραμπουκισμοί, απειλές, εκβιασμοί και ξυλοδαρμοί.

Το Parnis Palace Hotel Suites δεν θα μπορούσε να λείπει από τη μαύρη λίστα των κατέργων. Και εμείς ως Ρουβίκωνας, δεν πρόκειται να κοιμηθούμε ποτέ ήσυχοι μέχρι όλα τα κάτεργα να εξαφανιστούν από τον χάρτη.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΓΑΛΕΡΕΣ

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ