Η κυβέρνηση πριν από περίπου πέντε μήνες πήρε εντολή από τον ελληνικό λαό να διαπραγματευτεί σκληρά εντός της ευρωζώνης. Δεν πήρε καμία εντολή να θέσει σε δημοψήφισμα τη θέση της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Δεν πήρε, επίσης, καμία εντολή να θέσει τη Δημοκρατία σε κίνδυνο –με ένα διχαστικό δίλημμα. Γιατί τα όσα θα επακολουθήσουν τις ημέρες μέχρι την κάλπη της 5ης Ιουλίου -εάν τελικά φτάσουμε μέχρι εκεί- είναι απρόβλεπτα και επικίνδυνα.
Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, οφείλει προσωπικά να ξεκαθαρίσει το πώς θα ερμηνεύσει και θα χειριστεί το όποιο αποτέλεσμα. Με απλά λόγια να εξηγήσει στον κάθε Έλληνα και την κάθε Ελληνίδα τι σημαίνει το «ναι» και τι σημαίνει το «όχι». Αν πλειοψηφήσει το «ναι» στη συμφωνία, τότε πως η κυβέρνηση θα την εφαρμόσει αφού τη θεωρεί καταστροφική; Αν πάλι πλειοψηφήσει το «όχι» τότε αυτό θα εκληφθεί ως εντολή εξόδου από το ευρώ; Θολό τοπίο το ερώτημα και ακόμα πιο θολό το τι έχει στο μυαλό του ο κ. Τσίπρας.
Παρά τη δεινά που έχει περάσει η χώρα τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, οι Έλληνες παραμένουν βαθιά πιστοί στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ο Κώστας Καραμανλής στην παρέμβαση του το είπε ξεκάθαρα: «Οι υπαρκτές ατέλειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αναιρούν επουδενί την αξία αυτού του στρατηγικού προσανατολισμού»».
Κακά τα ψέματα η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης απέτυχε και ο πρωθυπουργός πήρε την απόφαση να παίξει την τύχη της χώρας στα ζάρια. Έφτασε σε πολιτικό αδιέξοδο, με άδεια ταμεία -καθώς δεσμεύτηκε κάθε πιθανό και απίθανο αποθεματικό για να πληρωθούν οι δόσεις προς το ΔΝΤ- και την πιο κρίσιμη ώρα πέταξε το μπαλάκι στον λαό, θέτοντας υπό αμφισβήτηση μία στρατηγική επιλογή της χώρας.
Το ζητούμε αυτή τη στιγμή δεν είναι η απόδοση ευθυνών, αλλά σαν Έλληνες να στηρίξουμε την πατρίδα μας. Προσωπικά αισθάνομαι απογοητευμένος από τους πολιτικούς ταγούς του τόπου, αλλά και το ιερατείο των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Εύχομαι τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δανειστές να συναισθανθούν τις επιπτώσεις που θα έχει μία έξοδος της χώρας από το ευρώ και κατά συνέπεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλιώς, ο Θεός μαζί μας…
Άρθρο του Κώστα Παπαδόπουλου
paraskhnio.gr