Όλες οι χώρες του κόσμου επιλέγουν να στέλνουν σε θέσεις εξωτερικού που επανδρώνονται από στρατιωτικούς, τους άριστους. Την αφρόκρεμα. Τους πιο ικανούς για τις απαιτήσεις κάθε θέσης. Γιατί οι θέσεις εξωτερικού είναι “εργαλείο” και “όπλο” άσκησης πολιτικής κάθε χώρας.
Στην Ελλάδα, για πάρα πολλά χρόνια πρωτοτυπούσαμε και σ΄ αυτό το θέμα. Οι θέσεις εξωτερικού ήταν όπλο αλλά …κομματικό. Κάθε κυβέρνηση αντί να στέλνει σε θέσεις εξωτερικού, ακόμη και πολύ κρίσιμες, όχι τους πιο ικανούς αλλά τους…εκλεκτούς.
Υποτίθεται ότι φτιάξαμε το σύστημα των μορίων για να εξασφαλίσουμε την αξιοκρατία. Όμως εδώ είναι Βαλκάνια.
Μαθαίνουμε ότι πάλι έχουμε φαινόμενα “ονομαστικών μεταθέσεων” για θέσεις εξωτερικού. Και για την Κύπρο! Δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων θα επιτρέψουν τέτοια φαινόμενα. Ελπίζουμε ότι θα επιλέξουν τους πιο ικανούς κι όχι τους πιο “δικτυωμένους”. Λέμε ελπίζουμε κι όχι πιστεύουμε. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία…