Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE France.
Σύμφωνα με το Αστυνομικό Τμήμα του Παρισιού, ο αριθμός των ιερόδουλων που εργάζονται στην περιοχή του πάρκου Bois de Boulogne «έχει αυξηθεί σημαντικά» τα τελευταία πέντε χρόνια. Στην πραγματικότητα, εκπρόσωπος των «Collectif 16e arrondissement des prostituées du bois de Boulogne» (μια ομάδα που απαρτίζεται από ανεξάρτητες ιερόδουλες που εργάζονται στο πάρκο Bois de Boulogne) ανακοίνωσε πρόσφατα ότι ο αριθμός των εργαζομένων του σεξ στην περιοχή ανέρχεται σε 180.
Ανέκαθεν, ενδιαφερόμουν για τους ανθρώπους που καταφέρνουν να χτίσουν κάτι από το μηδέν και η δουλειά μου εξετάζει συχνά τον τρόπο με τον οποίο οι περιθωριοποιημένοι πληθυσμοί αντιμετωπίζουν το εχθρικό περιβάλλον τους. Μέχρι στιγμής, είχα την ευκαιρία να εργαστώ στις φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο και να ακολουθήσω τους εκτοπισμένους πληθυσμούς στην περιοχή Σιτσουάν, μετά την κατασκευή του φράγματος των Τριών Φαραγγιών στην κινεζική πόλη Chongqing. Ήταν στο ίδιο πνεύμα που, πριν από τρία χρόνια, άρχισα να εξετάζω τις συνθήκες εργασίας για τις πόρνες του πάρκου Bois de Boulogne, για το project Places of Pleasure (Χώροι Αναψυχής).
Το Bois de Boulgone είναι ένα φημισμένο πάρκο - κάθε Παριζιάνος το ξέρει ως ιστορικό τόπο της «βιομηχανίας» του σεξ. Κάθε πρωί, πλήθη γυναικών φτάνουν στο πάρκο Bois de Boulogne - κάποιες με λεωφορείο και άλλες οδηγώντας τα δικά τους αυτοκίνητα. Η ημέρα τους αρχίζει με την εγκατάστασή τους στον χώρο εργασίας τους: Μερικές ξεδιπλώνουν τις σκηνές τους, πίσω από τους θάμνους, ενώ άλλες ρίχνουν τα καθίσματα των αυτοκινήτων τους και καλύπτουν τα παράθυρα. Έπειτα, συνεχίζουν με την προετοιμασία τους - θα εφαρμόσουν προσεκτικά το make up τους και θα φορέσουν κάτι σέξι ή, απλά, θα γδυθούν. Η όλη διαδικασία αποκτά έναν σχεδόν τελετουργικό χαρακτήρα.
Περίπου το μεσημέρι, κάποιοι γνώριμοί τους, τους προσφέρουν φαγητό, αλλά σπάνια τρώνε - η δουλειά τους ίσως καταστρέφει την όρεξή τους. Πολλές εργάζονται συχνά με άδειο στομάχι, αν και συχνά θα δεις να προεξέχει από την τσάντα τους ένα μπουκάλι αλκοόλ. Γύρω στις 17:00, ετοιμάζονται για τη νυχτερινή βάρδιά τους.
Στον χρόνο που πέρασα εκεί, φρόντισα να καλύψω μια συγκεκριμένη περιοχή, ελπίζοντας ότι αυτό θα μου επιτρέψει να γνωρίσω καλύτερα τον χώρο και τους ανθρώπους εκεί. Επέλεξα ένα μέρος του πάρκου που διαχωρίζεται από τον δρόμο. Σε διάστημα τριών ετών, γνώρισα περίπου 30 γυναίκες, η πλειοψηφία των οποίων εργάζονταν ανεξάρτητα. Αυτό απλούστευσε τις συναντήσεις μας, επειδή είχαν πλήρη ελευθερία του λόγου τους στις συζητήσεις μας. Μερικές ήταν από τη Λατινική Αμερική και, ορισμένες άλλες, τρανσέξουαλ.
Συνάντησα επίσης αρκετούς από τους πελάτες τους, αλλά είναι δύσκολο να ορίσεις ένα συγκεκριμένο προφίλ για αυτούς: ήταν άνδρες όλων των υποβάθρων και των ηλικιών - από νέα παιδιά των προαστίων μέχρι επιχειρηματίες της La Défense που περνούν από το Bois de Boulogne ανάμεσα στα meeting τους για να χαλαρώσουν (ένα κάθισμα μωρού υπάρχει συχνά στο πίσω μέρος των αυτοκινήτων τους). Για τους περισσότερους από αυτούς, το να πηγαίνουν με μια πόρνη, είναι ένας τρόπος εκτόνωσης.
Οι ιερόδουλες αισθάνονται έντονα ότι η δουλειά που κάνουν έχει κοινωνικό πρόσημο και πως αυτός ο μικρός κόσμος τους αντανακλά κάθε κακή κυβερνητική απόφαση που έχει ληφθεί στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. «Το πάρκο Bois de Boulogne χρησιμοποιείται ως ένας τρόπος για πάρτι ή θεραπεία», είπε μία από αυτές.
http://www.vice.com/