Με εκπληκτικές ερμηνείες έριξε την αυλαία του το 3ο Ερασιτεχνικό Φεστιβάλ Μονολόγων δείχνοντας για άλλη μια φορά τις δυνατότητες, το ταλέντο και την δίψα για την τέχνη με ουσία, από ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες στο Αγρίνιο.
Τη βραδιά άνοιξε η Βάσια Βλάχου , εκπροσωπώντας τη θεατρική ερασιτεχνική ομάδα ΘΕΑΤΡοPolice, με το έργο « Για την Ελένη» του Μάνου Καρατζογιαννη, ενώ στη συνέχεια ο Θύμιος Παπαγριβας , εκπροσωπώντας την Θεατρική Ερασιτεχνική Ομάδα του Μουσικού Συλλόγου ΟΡΦΕΑΣ, ερμήνευσε το διήγημα «ΝΟΚΕΡ» από το βιβλίο του Δημοσθένη Παπαμάρκου « ΓΚΙΑΚ».
Δύο μοναδικές ερμηνείες που συγκλόνισαν το κοινό κάνοντάς το να χειροκροτεί ακατάπαυστα.
Ας δούμε λίγο τις υποθέσεις και των δύο :
Υπόθεση έργου « Για την Ελένη» : Η τραγική ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη, που εκτελέστηκε από την πολιτοφυλακή στα Δεκεμβριανά, επιστρέφει για να αφηγηθεί το «εμφύλιο κύτταρο του θεάτρου, του τόπου, του καιρού της». Επιστρέφει για να παραστεί σε μια δική που δεν έγινε ποτέ.
Ένα έργο για ένα θέμα που κάνει πολλούς ιστορικούς να σηκώνουν τα χέρια ψηλά , καθώς «ανασταίνει» για πρώτη φορά στο θέατρο την τραγική ιστορία της μεγάλης ηθοποιού του Μεσοπολέμου Ελένης Παπαδάκη, την οποία η Βάσια Βλάχου ερμήνευσε με εκπληκτικό τρόπο και ζωντάνεψε αυτή τη τεράστια προσωπικότητα και την ιστορία της πάνω στη σκηνή. Με τη εκπληκτική σκηνοθεσία της ηθοποιού και σκηνοθέτη Γιούλης Μαρουση.
Υπόθεση διηγήματος «ΝΟΚΕΡ»: Το έργο είναι μια δυνατή αφήγηση ενός Έλληνα μετανάστη στις Η.Π.Α., μετανάστης συνείδησης. Ένας Έλληνας που κάποτε ονομάστηκε «Ήρωας».
Ένας «Ήρωας» που παρασημοφορήθηκε από τον ίδιο τον Πλαστήρα. Μία ιστορία που συνδέεται με το αίμα, τον πόλεμο, την φρίκη, την αγάπη και την νοσταλγία.
Το «γκιακ»- μια αρβανίτικη λέξη που σημαίνει αίμα, δεσμό συγγένειας που προκύπτει από κοινή καταγωγή, συγγένεια εξ αίματος, αλλά κατ’ επέκταση και φόνο που γίνεται για λόγους εκδίκησης, εκδίκηση, αντεκδίκηση…
Ο Θύμιος Παπαγρίβας κατάφερε να συγκλονίσει το κοινό με την ιστορία του « Αργύρη» περνώντας μηνύματα επίκαιρα ακόμα και σήμερα . «Να μπορούνε να βγούνε σενιαρισμένοι αλαμπρατσέτα με τις κυράδες τους και να μην βρωμάνε, να πιάνουνε τα μαχαιροπίρουνα με τα χέρια που δεν είναι πρησμένα απ’ το αίμα και να κόβουμε τη μπριζόλα χωρίς να λερωθούνε. Αυτό πάει να πει να’ σαι σιβιλάιζντ. Να πατάς στα σκατά με ψηλό τακούνι.» Είπε ο δικός μας Αργύρης χτες το βράδυ και το κοινό συμφώνησε μαζί του. Η σκηνοθεσία επίσης της ηθοποιού και σκηνοθέτη Γιούλης Μαρούση.
Δυο εκπληκτικά κείμενα που αποδόθηκαν με δύο καθηλωτικές ερμηνείες . . . και δύο σκηνοθεσίες από τη Γιούλη Μαρούση, που αναδεικνύουν για άλλη μια φορά το υψηλό επίπεδο σκηνοθεσίας της πόλης μας, την θέληση αλλά την αναγέννηση της τέχνης που τόσο έχουμε την ανάγκη σε αυτούς τους καιρούς.
Από εμάς μπράβο σε όλες τις συμμετοχές του 3ου Ερασιτεχνικού Φεστιβάλ Μονολόγων και περιμένουμε ακόμη περισσότερα του χρόνου, μιας και πλέον ο πήχης τοποθετήθηκε πολύ ψηλά με τις τελευταίες παραστάσεις και την απόδοσή τους!!
Πηγή: agrinioreport.com