Η αναβολή της δίκης της Siemens προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και στους κόλπους της δικαιοσύνης. Η υπόθεση που έχει χαρακτηριστεί ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα όλων των εποχών και βρίσκεται στα όρια της παραγραφής, έπεσε… στα βράχια γιατί οι αρμόδιοι δεν κατάφεραν να μεταφράσουν εγκαίρως το παραπεμπτικό βούλευμα που έπρεπε να έχουν στα χέρια τους οι αλλοδαποί κατηγορούμενοι.
Γράφει η Μαρία Ζαχαροπούλου
Η δικαστική πορεία της Siemens, όμως, που ξεκίνησε το 2005 (!) έρχεται να επιβεβαιώσει πως οι ρυθμοί της δικαιοσύνης είναι απελπιστικά αργοί και οι υποδομές για να «φιλοξενήσουν» δεκάδες κατηγορουμένους και τους πολλαπλάσιους δικηγόρους τους ανύπαρκτες. Για λόγια του αέρα μιλούν όσοι γνωρίζουν εκ των έσω τις διαδικασίες, αναφερόμενοι στις υποσχέσεις για έρευνες εξπρές και ανακρίσεις κατ’ απόλυτη προτεραιότητα. Η πραγματικότητα δείχνει μια Δικαιοσύνη που μπορεί να θέλει αλλά, εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται πως δεν μπορεί να ολοκληρώσει μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα πολύπλοκες υποθέσεις.
Και αυτό γιατί τα εμπόδια πολλές φορές αποδεικνύονται αξεπέραστα αφού έρευνες μπλοκάρουν μπροστά σε χιλιάδες αμετάφραστα έγγραφα (το κόστος της μετάφρασης είναι δυσβάσταχτο) και χρονοβόρες άρσεις τραπεζικών απορρήτων, οι ανακρίσεις σε αιτήματα δικαστικής συνδρομής που απαντήθηκαν μετά από χρόνια και οι δίκες σε ενστάσεις και αιτήματα των αναρίθμητων εμπλεκομένων και σε αποχές δικηγόρων.
Η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Εφετείου, η οποία κατασκευάστηκε για να φιλοξενεί εκδηλώσεις, έχει γίνει πολύφερνη νύφη καθώς είναι η μόνη που μπορεί να αντέξει το… βάρος μεγάλου αριθμού κατηγορουμένων, αλλά και των δικηγόρων τους. Οι υποσχέσεις για τη δημιουργία μιας ακόμη δικαστικής αίθουσας παραμένουν στα χαρτιά, με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται μια και σε ελάχιστες εξαιρέσεις δυο συνεδριάσεις την εβδομάδα για κάθε υπόθεση στην μεγαλύτερη αίθουσα του Εφετείου.
Αποτέλεσμα είναι δίκες να... σέρνονται για χρόνια χωρίς να αποδίδεται δικαιοσύνη και υποθέσεις που είχαν βρεθεί στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας για τη σοβαρότητας τους να καρκινοβατούν. Δυστυχώς η δίκη της Siemens δεν είναι η μοναδική. Το σκέλος της υπόθεσης με πρωταγωνιστή τον πρώην υπουργό Τάσο Μαντέλη, είναι ενδεικτική περίπτωση δίκης που είχε «βαλτώσει», ενώ βρισκόταν στο ακροατήριο.
Και αυτό γιατί ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2013 και με συνεδριάσεις αραιά και που, έφτασε στο 2016 με τον πρόεδρο του δικαστηρίου σοβαρά ασθενή να αποβιώνει και τη δίκη να αναβάλλεται αορίστως, καθώς δεν είχε οριστεί αναπληρωματικό μέλος στη σύνθεση του δικαστηρίου. Το σκέλος της δικογραφίας που αφορούσε τον Τάσο Μαντέλη είχε διαχωριστεί , το 2010, από την κύρια υπόθεση της Siemens μπροστά στον κίνδυνο της παραγραφής που υπήρχε από εκείνη την περίοδο! Και τώρα η δίκη πρέπει να αρχίσει και πάλι από την αρχή…
Η Siemens, η υπόθεση Μαντέλη, το Βατοπέδι, η Energa-Hellas Power, αλλά και η Χρυσή Αυγή, είναι μερικά μόνο παραδείγματα υποθέσεων που πνίγονται στα γρανάζια μιας δικαιοσύνης που έχει φτάσει πλέον στα όρια της αρνησιδικίας.
Η υπόθεση Siemens
Ήταν Απρίλιος του 2005 όταν ο, τότε, εισαγγελέας Πρωτοδικών Παναγιώτης Αθανασίου αναλαμβάνει την προκαταρκτική εξέταση για την προμήθεια του συστήματος ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων (C4I). Περίπου ενάμισι χρόνο αργότερα η εισαγγελική έρευνα επεκτείνεται και στη σύμβαση ψηφιακοποίησης του ΟΤΕ (8002), ενώ στην πορεία στο στόχαστρο της δικαιοσύνης μπαίνουν και άλλες συμβάσεις προμήθειας υλικών και συστημάτων του Ελληνικού Δημοσίου με τη Siemens.
Με όπλο τις αποκαλύψεις στελεχών της εταιρίας στις δικαστικές αρχές του Μονάχου για το δαιδαλώδες σύστημα δωροδοκιών που είχε στηθεί σε διάφορες χώρες, για «ωφέλιμες πληρωμές» δισεκατομμυρίων μάρκων για να εξασφαλίζουν «χρυσές» προμήθειες, ο εισαγγελικός λειτουργός επιχειρεί να εντοπίσει Έλληνες αξιωματούχους που ενδεχομένως έβαλαν το «δάχτυλο στο μέλι».
Τελικά, τον Ιούλιο το 2008 ασκείται ποινική δίωξη για σωρεία αδικημάτων και η υπόθεση πλέον περνά στα χέρια του 4ου ειδικού ανακριτή Νίκου Ζαγοριανού. Ο διευθύνων σύμβουλος της Siemens Hellas Μιχάλης Χριστοφοράκος καλείται να δώσει εξηγήσεις για την πολύκροτη υπόθεση και τον Μάιο του 2009 περνά το κατώφλι του ανακριτικού γραφείου, παίρνει προθεσμία για να προετοιμάσει την απολογία του και αποχωρεί. Αυτή ήταν και τελευταία φορά που τον είδε ο ανακριτής καθώς ο Μιχάλης Χριστοφοράκος επέλεξε τον δρόμο της φυγής. Ο φερόμενος ως βασικός πρωταγωνιστής της υπόθεσης εκμεταλλευόμενος τη γερμανική υπηκοότητά του κατάφερε να δικαστεί στη Γερμανία για πλημμεληματικές πράξεις και να μην επιστρέψει ποτέ στην Ελλάδα, παρά της προσπάθειες των αρχών της χώρας μας.
Λίγες ημέρες αργότερα, στις 29 Μαΐου του 2009, ο οικονομικός διευθυντής της Siemens Ελλάδος, Χρήστος Καραβέλας ακολούθησε τον δρόμο που χάραξε ο Μιχάλης Χριστοφοράκος και από τότε αγνοείται η τύχη του. Αίσθηση ωστόσο, προκάλεσε η αποκάλυψη πως, λίγες ημέρες πριν την εξαφάνιση του, οι αρχές γνώριζαν πως είχε σπίτι στην Ουρουγουάη όπου είχε στείλει 3 εκ δολάρια. Ακολουθεί μπαράζ συλλήψεων, καθώς τον Ιούνιο του 2009 συλλαμβάνονται η σύζυγος και οι 3 κόρες του Καραβέλα.
Πολλοί είπαν τότε πως, με αυτό τον τρόπο επιχειρήθηκε να πιέσουν τον Καραβέλα να επιστρέψει, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα και η σύζυγος με την μεγαλύτερη κόρη τους προφυλακίζονται (σ.σ. η κόρη στην πορεία απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία). Μετά από λίγες ημέρες απολογείται το μεγαλοστέλεχος της μητρικής Siemens, Φόλκερ Γιουνγκ ο οποίος αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Ένα χρόνο αργότερα γίνεται και εκείνος φυγάς.
Ο σάλος που δημιουργείται από την φυγή των βασικών κατηγορουμένων, μέσα από τα χέρια της δικαιοσύνης, οδηγεί σε αλλαγή σκυτάλης στην έρευνα καθώς η δικογραφία αφαιρείται από τον κ. Ζαγοριανό, ο οποίος ελέγχεται πειθαρχικά για ενέργειές του. Το Σεπτέμβριο του 2009 την ανάκριση αναλαμβάνουν εφέτες ειδικοί ανακριτές οι οποίοι προχωρούν σε περισσότερα από 60 αιτήματα δικαστικής συνδρομής σε τουλάχιστον 14 χώρες.
Τραπεζικοί λογαριασμοί άνοιξαν και αποκάλυψαν δικαιούχους με κωδικές ονομασίες αλλά και Οff shore εταιρίες που χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν την διαδρομή του μαύρου χρήματος. Εκατοντάδες μάρτυρες εξετάστηκαν στο πλαίσιο της έρευνας και τα στοιχεία που έχει στα χέρια της η δικαιοσύνη λέγεται πως γεμίζουν τρία ανακριτικά γραφεία. Μετά από 7 χρόνια με άλλους ανακριτές πλέον, δικογραφίες της Siemens συνεχίζουν να παραμένουν ανοιχτές.
Τον Μάιο του 2015 με βούλευμα παραπέμπονται σε δίκη 64 εμπλεκόμενοι για τη σύμβαση 8002. Για την υπόθεση συστήθηκε εξεταστική και προανακριτική Επιτροπή και τελικά η Βουλή δεν κατέληξε σε ποινικές ευθύνες υπουργών.
Τον Νοέμβριο του 2015 ανοίγει η αυλαία της πολύκροτης δίκης, μετά από έρευνες 10 ετών. Οι απουσίες από το εδώλιο ηχηρές, καθώς κανένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές δεν βρίσκεται στην δικαστική αίθουσα. Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος εκπροσωπείται από τον συνήγορο του, ενώ ο Χρήστος Καραβέλας δεν έχει ορίσει καν δικηγόρο. Εκείνη την ημέρα τίθεται για πρώτη φορά το θέμα της μετάφρασης του παραπεμπτικού βουλεύματος από τους συνηγόρους υπεράσπισης. Στους μήνες που ακολουθούν η εκδίκαση της υπόθεσης «παγώνει» λόγω της αποχής των δικηγόρων και τελικά την περασμένη Τρίτη η δίκη αναβάλλεται αορίστως, καθώς δεν είχε μεταφραστεί το παραπεμπτικό βούλευμα για τους αλλοδαπούς κατηγορούμενους.
Η αναβολή της δίκης αποτέλεσε την αφορμή για να ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα σε κυβέρνηση και δικαιοσύνη αλλά και κόντρα με την αντιπολίτευση. Στους κόλπους της δικαιοσύνης τώρα αναζητείται ο υπεύθυνος για το «φιάσκο», ενώ η δίκη αναμένεται να προσδιοριστεί και πάλι σε περίπου 6 μήνες και αφού προηγουμένως μεταφραστεί το παραπεμπτικό βούλευμα από την αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΞ...
Η υπόθεση Μαντέλη
Τον Ιούνιο του 2010 αποφασίζεται να «σπάσει» η δικογραφία της Siemens σε ότι αφορά το σκέλος της με βασικό πρωταγωνιστή τον πρώην υπουργό Μεταφορών Τάσο Μαντέλη. Στην απόφαση αυτή βάρυνε το γεγονός πως υπήρχε κίνδυνος παραγραφής αδικημάτων. Έτσι, το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο παραπέμπει σε δίκη τον πρώην υπουργό Μεταφορών Τάσο Μαντέλη, τον κουμπάρο του, δύο πρώην συνεργάτες του και ένα πρώην στέλεχος της Siemens Ελλάδος. Ο πρώην υπουργός καλείται να λογοδοτήσει για ξέπλυμα μαύρου χρήματος καθώς το αδίκημα της δωροδοκίας θεωρείται παραγεγραμμένο, βάσει του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Σύμφωνα με την κατηγορία, ο πρώην υπουργός φέρεται να δωροδοκήθηκε για τη σύμβαση 8002 του ΟΤΕ με 200.000 και 250.000 γερμανικά μάρκα, ποσά που κατατέθηκαν σε λογαριασμό της Ελβετίας, τον οποίο εμφανίζεται, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, να άνοιξε με το ψευδώνυμο «ΡΟΚΟΣ» ο κουμπάρος του. «Ήταν προεκλογική και εκλογική χορηγία», απαντά ο Τάσος Μαντέλης και δηλώνει ότι επιστρέφει στο Δημόσιο το σύνολο της φερόμενης ως μίζας. Τον Νοέμβριο του 2013 ξεκινά η δίκη. Τα χρόνια που ακολουθούν οι συνεδριάσεις είναι λίγες.
Οι φήμες ότι ο πρόεδρος του δικαστηρίου είναι σοβαρά άρρωστος φουντώνουν και στις 19 Σεπτεμβρίου η δίκη διακόπτεται λόγω της ασθένειας. Ο θάνατος του πρόεδρου του δικαστηρίου, σε ηλικία μόλις 58 ετών πριν από λίγα 24ωρα και το γεγονός ότι δεν υπήρξε μέριμνα ώστε να οριστεί αναπληρωματικό μέλος στο δικαστήριο, οδήγησε στην επ’ αόριστον αναβολή της υπόθεσης. Τώρα, αναμένεται να οριστεί νέα ημερομηνία εκδίκασης και στην έδρα θα ανέβει νέα σύνθεση δικαστηρίου.
Η υπόθεση Βατοπεδίου
Η υπόθεση του Βατοπεδίου βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας τον Σεπτέμβριο του 2008, όταν ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γιώργος Σανιδάς ξανανοίγει το φάκελο των χρυσοφόρων αγοραπωλησιών της Μονής Βατοπεδίου, παραγγέλλοντας έρευνα προς πάσα κατεύθυνση. Ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός χαρακτηρίζει τους τίτλους της Μονής άκυρους και ανίσχυρους, ενώ αναφερόμενος στους υπουργούς που συνυπέγραψαν τις ανταλλαγές, λέει πως παραπλανήθηκαν.
Ένα μήνα αργότερα η έρευνα των εισαγγελέων Ελένης Σωτηροπούλου και Ηλία Κολιούση «σκοντάφτει» σε ενδεχόμενες ευθύνες υπουργών και ζητούν η δικογραφία να διαβιβαστεί στη Βουλή. Ωστόσο, παίρνουν εντολή από τους ανωτέρους τους να συνεχίσουν και μετά από πολυήμερες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις οι δυο εισαγγελικοί λειτουργοί, οι οποίοι εμμένουν στις θέσεις τους, παραιτούνται από το εισαγγελικό σώμα. Τον Μάιο του 2009 ασκείται ποινική δίωξη για σωρεία κακουργηματικών πράξεων και μεταξύ των 30 εμπλεκομένων στην υπόθεση είναι ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ, ο μοναχός Αρσένιος, στελέχη υπουργείων, μέλη της ΚΕΔ, του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και η σύζυγος του πρώην υπουργού Γιώργου Βουλγαράκη, Αικατερίνη Πελέκη.
Τον Ιανουάριο του 2011, μετά από δύο Εξεταστικές Επιτροπές και μία Προανακριτική Επιτροπή στη Βουλή, το Ειδικό Δικαστικό Συμβούλιο αποφαίνεται πως κάθε ενδεχόμενο ποινικό αδίκημα για τους 3 πρώην υπουργούς Μπασιάκο, Κοντό και Δούκα έχει παραγραφεί. Παραμονές Χριστουγέννων του 2011 αποφασίζεται η προφυλάκισης του ηγούμενου Εφραίμ. Μετά από έρευνες 5 ετών, τον Οκτώβριο του 2013 το Συμβούλιο Εφετών «δείχνει» το εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων σε 14 από τους συνολικά 32 κατηγορουμένους, οι οποίοι κατά περίπτωση αντιμετωπίζουν αδικήματα για ηθική και φυσική αυτουργία σε κακουργηματική απιστία, ψευδείς βεβαιώσεις και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Η δίκη ξεκινά τον Μάρτιο του 2015 με το Ελληνικό Δημόσιο να διεκδικεί από τους κατηγορουμένους αποζημίωση εκατομμυρίων ευρώ για την αποκατάσταση της υλικής ζημίας, αλλά και για ηθική βλάβη. Δεκαέξι μήνες μετά η δίκη είναι σε εξέλιξη…
Η υπόθεση της ENERGA-HELLAS POWER
Ήταν Ιανουάριος του 2012 όταν πόρισμα της Αρχής για το Ξέπλυμα Βρώμικου Χρήματος εμφανίζει τις εταιρίες Energa και Hellas Power, που δραστηριοποιούνται στην αγορά ενέργειες, να μην αποδίδουν στο δημόσιο, από το 2006 έως το 2011, το «χαράτσι» που εισέπρατταν από τους καταναλωτές μέσω των λογαριασμών τους. Η ζημία για το Δημόσιο εκτιμάται στα 256,5 εκ ευρώ, με πολλά εκατομμύρια να εντοπίζονται σε τραπεζικούς λογαριασμούς της Ελβετίας.
Ένα μήνα αργότερα ασκείται ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για υπεξαίρεση σε βάρος του Δημοσίου, απιστία στην υπηρεσία και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα σε βάρος 11 εμπλεκομένων των Energa, Hellas Power και ΔΕΣΜΗΕ και το Φθινόπωρο του 2012 προφυλακίζονται οι έξι βασικοί κατηγορούμενοι, μεταξύ αυτών οι επικεφαλής των εταιριών Βασίλης Μηλιώνης, Αχιλλέας Φλώρος, Αριστείδης Φλώρος και Στέφανος Σιαφάκας.
Το Συμβούλιο Εφετών, τον Μάρτιο του 2014, με βούλευμά παραπέμπει σε δίκη 19 στελέχη των δύο εταιριών κατηγορούμενους κατά περίπτωση, για υπεξαίρεση με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου 1608/1950 περί καταχραστών του δημοσίου, λαθρεμπορία και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες. Στο πολυσέλιδο βούλευμα οι κατηγορούμενοι φέρονται να διακίνησαν τεράστια ποσά με τη βοήθεια off shore εταιριών μέσω Ζυρίχης, Σιγκαπούρης, Μονακό, Ντουπάι, Χονγκ Κονγκ, Λευκωσία και Βουλγαρία.
Η πολύκροτη δίκη αρχίζει τον Ιανουάριο του 2015, ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας. Οι κατηγορούμενοι, αν και αρνούνται την εμπλοκή τους στην υπόθεση, υποβάλουν αίτημα να επιστρέψουν στο Δημόσιο 103 εκατ. ευρώ προκειμένου να τύχουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης. Δεκαοκτώ μήνες μετά η δίκη συνεχίζεται…
Η υπόθεση της Χρυσής Αυγής
Με δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στις 17 Σεπτέμβριο του 2013, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση –11 ημέρες αργότερα- 32 ενταλμάτων σύλληψης βουλευτών και στελεχών του κόμματος της Χρυσής Αυγής. Οι έξι βουλευτές κατηγορούνται για διεύθυνση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαρ. Βουρλιώτη κάνει λόγο στο πόρισμα του για «μία εγκληματική οργάνωση με συγκεκριμένη δομή και ιεραρχία που δρούσε κάτω από το μανδύα του πολιτικού κόμματος». Ακολουθούν οι απολογίες σε ρυθμούς καταιγιστικούς.
Οι Μιχαλολιάκος, Παππάς και Λαγός οδηγούνται στη φυλακή, ενώ οι Κασιδιάρης, Μίχος και Παναγιώταρος αφήνονται ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Τον Οκτώβριο του 2013 η δικογραφία, λόγω σπουδαιότητας, περνά στις εφέτες ειδικές ανακρίτριες Ιωαν. Κλάπα και Μ. Δημητροπούλου. Όλες οι επιθέσεις που χρεώνονται σε χρυσαυγίτες, μαζί και αυτή της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, συνενώνονται και τους μήνες που ακολουθούν απαγγέλλονται κατηγορίες και στους υπόλοιπους 12 βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Προφυλακιστέοι κρίνονται οι Γερμενής, Ηλιόπουλος, Μπούκουρας, Κούζηλος, Ματθαιόπουλος, ενώ ο Κασιδιάρης προφυλακίζεται στις 10 Ιουλίου του 2014 για διακεκριμένη οπλοκατοχή.
Όσοι βουλευτές παραμένουν ελεύθεροι βρίσκονται σε κατ’ οίκον περιορισμό ή με απαγόρευση συμμετοχής σε εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής. Τον Φεβρουάριο του 2015 το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο παραπέμπει σε δίκη τον αρχηγό και το σύνολο της κοινοβουλευτικής ομάδας της Χρυσής Αυγής. Στο εδώλιο παραπέμπονται συνολικά 69 πρόσωπα για 10 επιθέσεις, με πρώτη τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Στις 20 Απριλίου του 2015 η δίκη της Χρυσής Αυγής ξεκινά, στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, με μεγάλους απόντες τον Νίκο Μιχαλολιάκο και τους βουλευτές του. Η δικογραφία είναι ογκωδέστατη και μόνο οι μάρτυρες κατηγορητηρίου είναι 133. Τον Μάρτιο του 2016 ο κατηγορούμενος για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, Γιώργος Ρουπακιάς αποφυλακίζεται, καθώς έχει λήξει το ανώτατο όριο της προσωρινής του κράτησης και από τότε παραμένει σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Δεκαπέντε μήνες μετά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας εξετάζεται ακόμη η υπόθεσης της δολοφονίας του άτυχου μουσικού, δηλαδή η πρώτη υπόθεση της δικογραφίας. Το δικαστήριο συνεδριάζει κατά μέσω όρο δυο φορές την εβδομάδα, ενώ μεσολάβησε πολύμηνη διακοπή της δίκης, λόγω της αποχής των δικηγόρων.
newsbeast.gr