Η παρακάτω εικόνα εντοπίστηκε στο pinterest. Τη βρήκαμε ενδιαφέρουσα καθώς μας βάζει έστω κι έμμεσα στη θέση και στο μυαλό ενός μικρού παιδιού, που έχει μπαμπά αστυνομικό. Πώς σκέφτεται ένα τέτοιο παιδί τη στιγμή που ακούει καθημερινά άσχημα περιστατικά να συμβαίνουν στους αστυνομικούς, που συχνά τους κοστίζουν ακόμη και τη ζωή; Τι τρομακτικές σκέψεις μπορεί να κάνει ένα τέτοιο παιδί; Τι φοβίες μπορεί να έχει; Και πόσο θαρραλέο μπορεί να είναι, ώστε κάθε φορά που ο μπαμπάς του φεύγει να του χαμογελάει ήρεμα και γαλήνια, την ίδια στιγμή που μέσα του προσεύχεται γι'αυτόν;
Μπορεί να πρόκειται για μια απλή εικόνα. Πιστεύουμε όμως ότι υπάρχει δόση αλήθειας σε αυτήν κι ότι ίσως αντικατοπτρίζει ένα πολύ πολύ μικρό κομμάτι των σκέψεων των παιδιών, που έχoυν μπαμπά αστυνομικό. Λέμε μικρό γιατί σίγουρα οι σκέψεις τους είναι πολύ περισσότερες και πολύ πιο χαοτικές, γιατί σίγουρα οι φοβίες τους είναι μεγαλύτερες, γιατί σίγουρα τα συναισθήματα και τα άγχη τους είναι εντονότερα, γιατί σίγουρα η αγάπη τους είναι απεριόριστη, αδύνατον να περιγραφεί με μια απλή εικόνα με λόγια.
Ο μπαμπάς μας είναι ένας αστυνομικός
Ο μπαμπάς μας πηγαίνει στη δουλειά και είναι καλά προετοιμασμένος.
Αυτός αγαπάει τη δουλειά του, γιατί βοηθάει ανθρώπους πληγωμένους ή φοβισμένους.
Το να τον συμμεριζόμαστε είναι χρέος μας.
Αν και είναι σκληρό αυτό κάθε μέρα, εμείς είμαστε περήφανοι γι'αυτόν και ξέρουμε ότι πρέπει να είμαστε γενναίοι.
Τον σκεφτόμαστε τη νύχτα, όταν ξαπλώνουμε.
Ευχόμαστε ο μπαμπάς μας να ήταν σπίτι, να φώλιαζε στα κρεβάτια μας.
Όλοι μας λέμε: Ας είναι ασφαλής!
Καθώς κάνει να φύγει χαμογελάμε και προσευχόμαστε ο καθένας ξεχωριστά:
"Σε παρακαλώ γύρισε σπίτι κοντά μου"
Απόδοση του κειμένου της εικόνας στα ελληνικά από το Policenet.