ο “District 9”, υποψήφιο στη χρονιά του για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, είναι μια από τις μοντέρνες sci-fi ταινίες με την ευρύτερη αποδοχή από κοινό και κριτικούς. Πάνω στη δύναμη μιας πολιτικής αλληγορίας, που έβαζε στο sci-fi πεδίο την ιδέα του ταξικού πολέμου, ο Νιλ Μπλόμπκαμπ, δημιουργός εκ της Νοτίου Αφρικής, έστησε το πρωτότυπο σκηνικό της ταινίας του, εντυπωσιάζοντας τόσο τους παρατηρητές, όσο και τους ανθρώπους της βιομηχανίας.
Παρότι το “Elysium” που ακολούθησε, απογοήτευσε, ο Μπλόμκαμπ συνέχισε να απολαμβάνει του status του ως sci-fi δημιουργού με διάθεση για φρέσκες ιδέες και για δυνατές αλληγορίες συνταιριασμένες με εντυπωσιακή δράση. Έτσι δεν έρχεται ως έκπληξη η ανακοίνωση πως θα είναι ο επόμενος σκηνοθέτης του σπουδαίο franchise “Alien”, από το οποίο ως τώρα έχουν περάσει Ρίντλεϊ Σκοτ, Τζέιμς Κάμερον, Ντέιβιντ Φίντσερ και Ζαν Πιερ Ζενέ, δηλαδή μόνο σπουδαίοι σκηνοθέτες.
Πριν όμως γίνουν όλα αυτά, ο Μπλόμκαμπ επανέρχεται στις αίθουσες με την τρίτη ταινία του. Στο “Chappie”, η κοινωνία του μέλλοντος είναι αστυνομοκρατούμενη με αστυνομικούς-ρομπότ. Ένα από αυτά απαγάγεται και προγραμματίζεται εκ νέου- ώστε να μπορεί να νιώθει. Φυσικά αυτή είναι μια παρέκκλιση που το καθεστώς δεν βρίσκει καθόλου ευπρόσδεκτη, κι έτσι στρέφεται ενάντια στο ρομπότ-ανωμαλία.
Το ΟΝΕΜΑΝ εξασφάλισε ένα αποκλειστικό Q&A με τον Μπλόμκαμπ, στο οποίο μιλάει για την προέλευση της ταινίας του, για αυτά που τον εντυπωσιάζουν στα sci-fi υπερθεάματα, για το καστ της ταινίας του (μεταξύ των οποίων οι Χιου Τζάκμαν και Σιγκούρνεϊ Γουίβερ) καθώς και για την φιλία του με τον πρωταγωνιστή του ”District 9”, ο οποίος εδώ ερμηνεύει (με τη βοήθεια της τεχνολογίας) το ρομπότ-θαύμα του τίτλου.
Ας μιλήσουμε για την προέλευση του “Chappie”. Έχει να κάνει με το μικρού μήκους φιλμ “Tetra Vaal” που έκανες το 2004;
Περίπου αλλά όχι απόλυτα. Αυτό που συνέβη είναι ότι το 2003 που ήμουν ακόμα τεχνικός οπτικών εφέ, ψαχνόμουν λίγο με τα εφέ αλλά ήθελα να αρχίσω να σκηνοθετώ κιόλας, οπότε έκανα αυτό το περίεργο διαφημιστικό για μια ψεύτικη εταιρεία ρομποτικής στη Νότια Αφρική. Έτσι, για πλάκα. Και όταν έγραφα το “Elysium” κάπου γύρω στο 2010-2011, άκουγα τους Die Antwoord όταν ήταν μεγάλο όνομα, και καθώς έγραφα αυτό το άλλο σενάριο ακούγοντάς τους, κάπως υποσυνείδητα φαντάζομαι επηρεάστηκα και έγραψα μια σύνοψη για το “Chappie” που ήρθε από το πουθενά. Είχα αυτή την ιδέα για ένα ρομπότ που μεγαλώθηκε από αυτή τη μπάντα. Δεν ήταν και πολύ μακρινό από την τελική εκδοχή της ταινίας. Και μετά αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το όνομα της εταιρείας από το μικρού μήκους μου, το “Tetra Vaal”, επειδή διαδραματιζόταν στη Νότιο Αφρική και επειδή με κάποιο τρόπο βασίστηκε το ντιζάιν του ρομπότ στο ντιζάιν από εκείνο το ταινιάκι. Οπότε ναι, εκείνη η ταινία έχει δεσμούς με το “Chappie” αλλά δεν το γένησε.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία;
Το να περιγράψω τους λόγους που την έκανα είναι ότι ήθελα να κάνω μια ταινία για δύο πράγματα. Από τη μία, ήθελα να κάνω μια ταινία πάνω στο ότι η ιδέα της συναίσθησης και της συνείδησης μπορεί να αφορά την οποιαδήποτε μορφή, ειδικά στο μέλλον, και με ενδιέφερε το πώς εμείς, ως άνθρωποι, στην παρούσα βιολογική μας κατάσταση, θα αλληλεπιδρούσαμε με κάτι νοήμoν το οποίο δε θα ήταν σαν εμάς.
Επίσης με ενδιέφερε το πώς αυτό το ον θα έβλεπε τον εαυτό του. Οπότε η ιδέα της ταινίας ήταν όλα αυτά, μαζί με αυτό που πάντα λέω ‘ο παράγων ποπκόρν’. Πάρε δηλαδή αυτές τις θεματικές και βάλτες σε ένα καλοκαιρινό ποπκόρν θέαμα.
Επειδή είναι περιπετειώδης ταινία κιόλας.
Ναι, έχει έναν ρυθμό η δράση.
Διασκέδασες με τις σκηνές δράσης; Είναι μεγάλες, εντυπωσιακές σεκάνς. Πώς είναι να τις γυρνάς αυτές;
Πολύ συναρπαστικό. Είμαι μέσα σε ελικόπτερα και αν έχεις πολλά ελικόπτερα στον αέρα είναι διασκεδαστικό! (γελάει) Πραγματικά είναι. Και υπάρχει κάτι το μιλιταριστικό στο να γυρνάω μια σκηνή δράσης, που μου αρέσει. Έχεις πολλές ραδιοεπικοινωνίες, πολλά αεροσκάφη στον αέρα, πολλά εκρηκτικά και πολλά μέτρα ασφαλείας που παίρνεις, αλλά όλα αυτά είναι πολύ κουλ και είναι προφανώς διαφορετικό με τα κανονικά γυρίσματα, οπότε το απολαμβάνω απόλυτα.
Σε επηρέασαν άλλες ταινίες όταν ανέπτυσσες το “Chappie”;
Υποθέτω σε ένα επίπεδο υπάρχουν ασυνείδητες επιρροές και μετά υπάρχουν και εν γνώσει μου επιρροές, οπότε είναι το μίγμα όλων αυτών των πραγμάτων που υπάρχουν στο πίσω μέρος του μυαλού μου που δεν γνωρίζω στην πραγματικότητα. Είμαι σίγουρος πως ισχύει για κάθε σκηνοθέτη. Η μόνη ταινία που μπορώ να πω ότι με επηρέασε απολύτως εν γνώσει μου είναι το “RoboCop”. Κι αυτό υπό την έννοια πως λάτρεψα την ιδέα του να έχω αυτό το τεράστιο, μοχθηρό ρομπότ που είναι το ακριβές αντίθετο του Chappie- της αθωότητας και την απλότητας του Chappie. Δε μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη συγκεκριμένη ταινία ως παράλληλο της ταινίας μας το οποίο μου αρέσει πολύ γιατί φαίνεται πως είναι τελικά ένα περίεργο πράγμα που δεν προέρχεται από ένα συγκεκριμένο μέρος.
Πώς δουλέψατε με τον Σάρλτο για να δημιουργήσετε τον Chappie στην οθόνη;
Τεχνολογικά δεν είναι και ασυνήθιστο. Το γυρίσαμε οργανικά, σαν μια νορμάλ ταινία όπου ήταν ένας φυσιολογικός ηθοποιός, και μετά δώσαμε το υλικό σε μια εταιρεία οπτικών εφέ που βασικά πέρασαν το animation από πάνω. Είναι μια μέθοδος που ονομάζεται Rotomation. Σαν το ροτοσκοπικό animation.
Έγραψες αυτή την ταινία μαζί με την Τέρρι. Πώς λειτουργεί αυτό; Ποιος κάνει τι;
Δεν είναι ότι καθόμαστε μες στο ίδιο δωμάτιο και γράφουμε. Με τη μέθοδό μας, γενικά εγώ σκέφτομαι τις ιδέες και τα σενάρια και εκείνη θα τα συνθέσει σε μια δομή τριών πράξεων που κάνει την ταινία όσο καλύτερη μπορεί να είναι. Εγώ συνήθως γράφω πράγματα που είναι προβληματικά και απλά θα πετάω ιδέες προς το μέρος της κι εκείνη το μετατρέπει σε ένα λειτουργικό σενάριο.
Ας μιλήσουμε για το υπόλοιπο καστ. Γιατί ήταν ο Ντεβ Πατέλ σωστός για το ρόλο του Ντίον;
Το δευτερόλεπτο που είδα το το όνομά του σε σχέση με αυτό τον χαρακτήρα, από εκείνη τη στιγμή και μετά ήταν ο μόνος ηθοποιός που έβλεπα στο ρόλο. Απλά έπρεπε να τον έχω σε αυτό το ρόλο. Όταν το έγραψα είχα κάποιον άλλον κατά νου και πηγαινοερχόμουν πάνω σε αυτό και ο Σάιμον (Κίνμπεργκ), ο παραγωγός, μου έστειλε μια λίστα πιθανών ηθοποιών κι ο Ντεβ ήταν στη λίστα. Και ήμουν “διάολε, πρέπει να είναι ο Ντεβ Πατέλ!” Μετά τον γνώρισα και ένιωσα, ακόμα και την πρώτη φορά που καθίσαμε μαζί, πως είχε κάθε πιθανό στοιχείο που ένιωθα πως είχε κι αυτός ο χαρακτήρας. Είναι νέος και γεμάτος ενέργεια και πολύ έξυπνος, πολύ αναλυτικός και γεμάτος ερωτήσεις και αμφισβήτηση. Επίσης νομίζω πως ο Ντίον έπρεπε να είναι ένας χαρακτήρας που στο κοινό άρεσε πολύ και είναι αδύνατον να μη συμπαθήσεις τον Ντεβ. Οπότε ναι, ήμουν ενθουσιασμένος μαζί του σε κάθε πιθανό επίπεδο.
Είναι ένας ενδιαφέρων ρόλος και για τον Χιου επειδή παίζει έναν τύπο που είναι αληθινά σκληρός.
Ο ρόλος αυτός είναι ο αγαπημένος μου σε όλη την ταινία. Δε θυμάμαι πόσο νωρίς μου ήρθε η ιδέα του Χιου για τον ρόλο του Βίνσεντ αλλά ήταν όπως και με τον Ντεβ. Η αντίδρασή μου ήταν “θεέ μου, απλά πρέπει να είναι ο Χιου΄.”
Και έχει ένα πολύ χαρακτηριστικό λουκ. Ποιο ήταν το σκεπτικό σου;
Ο Χιου είναι Αυστραλός οπότε σκέφτηκα να τον αφήσω να μιλήσει με την κανονική του προφορά και επιπλέον ήθελα να σπρώξω το θέμα της Αυστραλίας ακόμα πιο πολύ και να τον κάνω larger than life. Και υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα στην Αυστραλία και τη Νότιο Αφρική, νομίζω. Οπότε σκέφτηκα να έχω αυτό τον νταή από την Αυστραλία που έχει background στις καλλιέργειες και μετά πήγε στο στρατό, ήταν πολύ θρήσκος και βρήκα πολλές φωτογραφίες online αυτών των καλλιεργητών από την Αυστραλία, τις έστειλα στον Χιου και του είπα “να πώς θέλω να μοιάζεις”.
Μου λέει “φίλε, είμαι μέσα!”. Το να δουλεύω μαζί του ήταν φοβερό. Θα δούλευα μαζί του σε κάθε ταινία που θα κάνω στην υπόλοιπη ζωή μου αν μπορούσα. Είναι τόσο καλός συνεργάτης και απλά φοβερός στο σετ. Και είναι τόσο ταλαντούχος- είναι το όνειρο κάθε σκηνοθέτη.
Και πρέπει να ήταν τέλειο για έναν σκηνοθέτη το να ξέρει πως έχει τη Σιγκούρνεϊ Γουίβερ στην ταινία του.
Ναι, είναι. Είχα μεγάλη περιέργεια μάλιστα να δω πώς θα αντιδρούσε απέναντί της το συνεργείο. Πολλά μέλη του συνεργείου από τη Νότιο Αφρική είχαν ενθουσιαστεί, το οποίο είναι ενδιαφέρον. Έχει η Σιγκούρνεϊ αυτό το ειδικό βάρος. Αλλά είναι υπέροχη συνεργάτις. Μαζεύω καλούς ανθρώπους για ηθοποιούς στους οποίους θα επιστρέφω.
Η φιλία σου με το Σάρλτο πάει πολλά χρόνια πίσω. Συναντηθήκατε στο σχολείο;
Αυτός είχε τελειώσει. Πήγαμε στο ίδιο Λύκειο αλλά είναι 5-6 χρόνια μεγαλύτερός μου, και όταν εγώ πήγα εκείνος τελείωνε. Αλλά ακόμα και σε εκείνη την ηλικία ήθελα να ασχοληθώ με το σινεμά και να γίνω σκηνοθέτης και εκείνος το ίδιο. Μαζί με μερικούς άλλους φίλους σε ενδιάμεσες ηλικίας αποκτήσαμε μια γερή επαφή. Ήμουν 14 όταν τον γνώρισα πρώτη φορά, ήμουν ένας πιτσιρικάς που πέρναγε την ώρα του μοντάροντας computer graphics σε μια μικρή εταιρεία που είχε ξεκινήσει ο Σάρλτο. Και καθώς μεγάλωνα, μέχρι το σημείο που έφυγα για να πάω σε κινηματογραφική σχολή στον Καναδά, σταμάτησα να είμαι ο πιτσιρικάς που έκανε την πλάκα του και σταδιακά άρχισα να κάνω κανονική δουλειά για αυτούς.
Ύστερα μετακόμισα και δεν είχα πια ιδιαίτερη επαφή μαζί του για αρκετό καιρό και καθώς άρχισα να αναπτύσσω την καριέρα μου και να φτάνω στο σημείο να μπορώ να σκηνοθετήσω, επανενώθηκα μαζί του. Αλλά πάντα είχαμε μια επαφή, απλά μικρότερη. Και δεν είχε ποτέ βλέψεις να γίνει ηθοποιός, ήθελε να γίνει σκηνοθέτης και παραγωγός και ήταν πολύ, πολύ αποτελεσματικός ως παραγωγός. Οπότε όταν ήθελα να γυρίσω το δοκιμαστικό του “District 9” ήθελα εκείνος να κάνει την παραγωγή γιατί ήξερα πως θα εκμεταλλευόταν το μπάτζετ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, που είναι αστείο αν σκεφτεί κανείς πως είναι ηθοποιός τώρα. Οπότε απευθύνθηκα σε εκείνον και καθώς φτιάχναμε αυτό το φιλμάκι μικρού μήκους, άρχισα κρυφά να σκέφτομαι πως έπρεπε να παίξει σε αυτό επειδή είναι πολύ αστείος. Και αυτό συνέβη.
Και τι σημαίνει αυτή η φιλία για σένα τώρα;
Νομίζω έχει βαθύνει στο πέρασμα των χρόνων ειδικά από τη στιγμή που είμαστε κι οι δύο σε αυτή τη βιομηχανία. Είναι καλό να έχεις κάποιον που όχι μόνο γνώριζες πριν μπεις στο χώρο, αλλά και που περνάει κάτι παρεμφερές. Είναι ένα φοβερό πράγμα να μπορείς να μοιραστείς.
* Το “Chappie” προβάλλεται στις αίθουσες από τη Feelgood Entertainment.
http://www.oneman.gr