Ο Ίαν Μάνιουελ μεγάλωσε σε μία μίζερη γειτονιά της Τάμπα στη Φλόριδα. Μητέρα ναρκομανής, πατέρας άγνωστος. Στα 13 είχε ήδη συλληφθεί 16 φορές. «Χρειαζόταν απελπισμένα βοήθεια, αλλά οι αρχές επέμεναν να τον επιστρέψουν σε ένα δυσλειτουργικό σπίτι».
Κι έπειτα, στο πλαίσιο μύησης σε κάποια συμμορία, βρέθηκε να κρατά ένα όπλο. Στις 27 Ιουλίου του 1990, το σήκωσε προς την Ντέμπι Μπέγκρι, στην πρώτη της έξοδο μετά την γέννηση του δεύτερου παιδιού της. «Δώσ’ τα όλα». της φώναξε. Εκείνη ούρλιαξε, εκείνος πυροβόλησε. Μια σφαίρα εισήλθε στο στόμα της, έσκισε το σαγόνι και τα δόντια της.
Ο Μάνιουελ διέφυγε. Αργότερα όμως συνελήφθη για άσχετη υπόθεση και ομολόγησε. Είχε μόλις κλείσει τα 13, αλλά δικάστηκε σαν ενήλικος. «Όλα τα παιδιά 13-14 χρονών που έχουν καταδικαστεί σε ισόβια χωρίς αναστολή για μη ανθρωποκτονία είναι έγχρωμα». Ο Μάνιουελ βρέθηκε στη φυλακή. Μία μέρα, καθώς πλησίαζαν τα δεύτερα Χριστούγεννα του στη φυλακή, επιχείρησε να τηλεφωνήσει στη Μπέγκρι με δική της χρέωση.
Εκείνη αρχικά δίστασε να δεχθεί τη χρέωση. Ο οδοντίατρος της είχε βάλει τα κλάμματα βλέποντας το σαγόνι της. Θα περνούσε συνολικά 10 χρόνια απανωτών επεμβάσεων. Ήταν όμως περίεργη. Ο Μάνιουελ ήθελε να της ζητήσει συγνώμη. «Γιατί με πυροβόλησες;» τον ρώτησε απότομα. «Ήταν ένα λάθος» ψέλλισε εκείνος. Αργότερα της έστειλε μία κάρτα που έδειχνε ένα χέρι να προσφέρει ένα τριαντάφυλλο μέσα από τα κάγκελα. «Πονούσα. Δεν μπορούσα να φάω. Ήμουν θυμωμένη. Αμφιταλαντευόμουν όμως. Ήταν απλώς ένα παιδί».
Εκείνη αρχικά δίστασε να δεχθεί τη χρέωση. Ο οδοντίατρος της είχε βάλει τα κλάμματα βλέποντας το σαγόνι της. Θα περνούσε συνολικά 10 χρόνια απανωτών επεμβάσεων. Ήταν όμως περίεργη. Ο Μάνιουελ ήθελε να της ζητήσει συγνώμη. «Γιατί με πυροβόλησες;» τον ρώτησε απότομα. «Ήταν ένα λάθος» ψέλλισε εκείνος. Αργότερα της έστειλε μία κάρτα που έδειχνε ένα χέρι να προσφέρει ένα τριαντάφυλλο μέσα από τα κάγκελα. «Πονούσα. Δεν μπορούσα να φάω. Ήμουν θυμωμένη. Αμφιταλαντευόμουν όμως. Ήταν απλώς ένα παιδί».
Κι έτσι ξεκίνησε μια αλλόκοτη αλληλογραφία ανάμεσα στον μαύρο θύτη και το λευκό θύμα. Ο σύζυγος της Μπέγκρι φοβόταν μήπως έπασχε από κάποιου είδους σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπου το θύμα υπερασπίζεται τον θύτη. Εκείνη επέμεινε. Και όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απαγόρευσε τα ισόβια χωρίς αναστολή για ανήλικους που δεν έχουν διαπράξει φόνο, κατέθεσε υπέρ του. Παρ’ όλα αυτά, ο Μάνιουελ καταδικάστηκε σε 65-ετη κάθειρξη. Κανονικά θα αφεθεί ελεύθερος το 2031. Η Μπέγκρι συνεχίζει να ζητεί την απελευθέρωση του.
«Κάποιοι θα μείνουν στη σκληρότητα του εγκλήματος του. Κι άλλοι θα επικεντρωθούν στη σκληρότητα μιας ποινής που πιθανότατα δεν θα είχε επιμετρηθεί σε έναν λευκό 13-χρονο. Εμείς ως κοινωνία προδώσαμε πρώτοι τον Μάνιουελ και αυτός με τη σειρά του πρόδωσε εμάς. Αλλά αν μπορούν η Ντέμπι Μπέγκρι και ο Ίαν Μάνιουελ να ενωθούν σε έναν κοινό αγώνα, ίσως υπάρχει ελπίδα για όλους μας», δήλωσε ο Νίκολας Κριστόφ, ο σπουδαίος αρθρογράφος των New York Times.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΑ ΝΕΑ», Άρθρο της Κίττυς Ξενάκης
mixanitouxronou.gr