Γράφει ο Λάμπρος Δημητρέλος
Το «πυρ και κίνηση» είναι μία πολύ βασική και απλή στρατιωτική τακτική, η οποία χρησιμοποιείται για να κινηθεί μια ομάδα μάχης στο πεδίο (ως ομάδα νοούνται τα 2 άτομα και πάνω), υπό την παρουσία εχθρικών δυνάμεων και ειδικά κάτω από εχθρικό πυρ.
[custom:google-ads]
Η τακτική περιλαμβάνει χρήση όλων των διαθέσιμων σημείων κάλυψης και απόκρυψης και άριστα συντονισμένες εναλλαγές αστραπιαίας κίνησης (άλματα) από κάποια στοιχεία της ομάδας, ενώ ταυτόχρονα τα υπόλοιπα στοιχεία της ομάδας καλύπτουν αυτήν την κίνηση με καθηλωτικά, ως προς τον αντίπαλο, πυρά.
Το «πυρ και κίνηση» χρησιμοποιείται ως τακτική επιθετικής ενέργειας, οπότε τα στοιχεία κινούνται εναλλάξ προς τον αντίπαλο, αλλά και ως αμυντική τακτική στρατηγικής υποχώρησης, οπότε τα στοιχεία κινούνται εναλλάξ όπισθεν προς πλεονεκτικότερες θέσεις. Στην παραπάνω φωτογραφία συμβαίνει ακριβώς αυτό.
Οι δύο operator δεξιά δημιουργούν μία βάση πυρός υπό την κάλυψη του λευκού ημιφορτηγού, ενώ οι δύο operator αριστερά κινούνται αστραπιαία προς το όπισθεν προκαθορισμένο σημείο κάλυψης, όπου εκεί θα δημιουργήσουν αυτοί πλέον νέα βάση πυρός για να καλύψουν την όπισθεν κίνηση των δύο πρώτων operator και ούτω καθεξής.
Η επικοινωνία μεταξύ των operator είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για την επιτυχία ή μη της τακτικής.
Το άτομο ή ημιομάδα που κινείται πρέπει να φωνάξει «κινούμαι» προς το άτομο ή την ημιομάδα κάλυψης, ειδοποιώντας για την ανάγκη έναρξης των πυρών κάλυψης και να ξεκινήσει την κίνηση αφού ακούσει την εντολή «κινήσου», η οποία υποδηλώνει πως πράγματι παρέχεται το καθηλωτικό πυρ κάλυψης, άρα είναι ασφαλές να κινηθεί.
Επισημαίνεται πως στο συγκεκριμένο στιγμιότυπο, οι δύο operator στο βάθος (ένας από κάθε ζευγάρι) εμφαίνονται τη στιγμή που φωνάζουν ο ένας στον άλλον (άρα η μία ημιομάδα στην άλλη) την αλληλουχία εντολών «κινούμαι» - «κινήσου». Μία ακόμη λεπτομέρεια που αφορά το τακτικό κομμάτι της κίνησης (ειδικά της οπισθοχώρησης) είναι πως η ημιομάδα που κινείται πρέπει να τρέξει όσο το δυνατόν ταχύτερα, ακόμη κι αν αυτό απαιτεί να γυρίσει πλάτη στο εχθρικό πυρ.
Σε πολλές αστυνομικές εκπαιδεύσεις αναφέρεται το κλισέ «οι αστυνομικοί δε γυρίζουν ποτέ την πλάτη στον αντίπαλο».
Αυτό δεν ισχύει για τις αστυνομικές τακτικές που στηρίζονται στο πυρ και κίνηση, όπως λ.χ. η αντίδραση σε ενέδρα συνεργών προσεγγίζοντας σε μια ληστεία.
Το νόημα είναι πως από τη στιγμή που ο αστυνομικός κινείται πολύ γρήγορα, έτσι κι αλλιώς αδυνατεί να πυροβολήσει (και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο καλύπτεται από τα πυρά της ημιομάδας ή του αστυνομικού κάλυψης), οπότε η δουλειά του είναι να τρέξει ταχύτατα προς το προκαθορισμένο σημείο και να δημιουργήσει τη νέα βάση πυρών κάλυψης.
Αναφορικά με το τεχνικό κομμάτι της κίνησης, παρατηρώντας την παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε πως από την αριστερή ημιομάδα, ο operator που βρίσκεται στο βάθος έχει «φορτώσει» την αραβίδα κάτω από τη δεξιά μασχάλη του (ξεκούραστη ουδέτερη θέση με κλειδωμένο αγκώνα), άρα έχοντας το αριστερό του χέρι ελεύθερο μπορεί να τρέξει πολύ δυναμικά και γρήγορα.
Αντίθετα, ο operator που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο κρατά την αραβίδα και με τα δύο χέρια, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να τρέξει το ίδιο γρήγορα, καθώς και τα δύο του χέρια είναι δεσμευμένα και δεν «τραβάνε» το σώμα στη δυναμική κίνηση του sprint.
Επιπροσθέτως, ο δεύτερος θα κουραστεί πολύ πιο γρήγορα μετά από δύο – τρεις ολοκληρωμένους κύκλους πυρ και κίνησης, καθώς οι μυϊκές ομάδες των χεριών, του στήθους και των ώμων θα καταπονηθούν λόγω διαχείρισης του βάρους του όπλου κατά το τρέξιμο υψηλής έντασης.
Βιβλιογραφία – Πηγές:
- Tactical Manual: Small Unit Tactics, της Max Velocity Tactical
- Wikipedia, the free encyclopedia