Το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο VICE Serbia
Το να μπαίνεις στα 40 σου είναι σοκαριστικό για πολύ κόσμο, διότι συνειδητοποιείς ότι ενώ ο εγκέφαλός σου είναι ακόμα στα ντουζένια του - το σώμα σου σίγουρα δεν είναι. Για μερικά άτομα, ο μόνος τρόπος να διατηρηθεί η ψευδαίσθηση της νεότητας, είναι να πείσουν το σώμα τους να λειτουργεί με παράνομες ουσίες, κάτι που μακροπρόθεσμα κάνει κακό. Κάπως έτσι ξεκινά ένας φαύλος κύκλος.
Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολο να ορίσεις πότε το πάρτι τελειώνει, αλλά καμιά φορά είναι ακόμα πιο δύσκολο να γυρίσεις στο «λιμάνι» σου. Μιλήσαμε με χρήστες ναρκωτικών που έχουν μπει στα 40 για τις καταχρήσεις τους και πώς αυτές έχουν επηρεάσει τη ζωή τους.
Misha, 42
«Άρχισα να χρησιμοποιώ κόκα στα 30 μου. Δεν ήταν επειδή ένιωσα πίεση από τους γύρω μου ή κάτι τέτοιο, απλώς μου άρεσε πραγματικά το φουσκωμένο εγώ που σου δίνει. Είχα την αυτοπεποίθηση να ισορροπώ ανάμεσα σε συνεχή πάρτι και συναντήσεις για δουλειά και χωρίς ναρκωτικά, αλλά δεν είχα την αντοχή. Ήθελα να μπορώ να τα αντέχω όλα ταυτόχρονα και να φαίνομαι καλά και η κόκα με βοηθούσε πολύ.
Το αλκοόλ με έκανε μουντό και κοιμήση, τα energy drinks μου δημιουργούσαν αέρια, οπότε η κόκα ήταν η μόνη μου λύση. Για λίγο καιρό δούλεψε: μία γραμμή το πρωί μετά από ξενύχτι, μου έφτανε για να περάσω την ημέρα, δηλαδή να πάω τα παιδιά στο σχολείο, να κάνω αυτά που έπρεπε να κάνω, να πάω στη δουλειά. Όποτε ένιωθα να πέφτω, έκανα άλλο ένα bump. Κι άλλο ένα για να μη με πιάσει το κρασάρισμα. Με έπαιρνε οικονομικά και αφού με βοηθούσε να τα βγάλω πέρα, στο μυαλό μου είπα πως με την κόκα έβγαζα παραπάνω λεφτά. Κάπως έτσι και επειδή δεν διαφήμιζα τη συνήθειά μου, κανείς δεν το πρόσεξε. Η οικογένειά μου υπέφερε λίγο βέβαια. Ειδικά η γυναίκα μου. Για τα παιδιά μου πάντα έβρισκα λίγη ενέργεια, έστω και με ένα bump.
Εξωτερικά ήμουν επιτυχημένος επαγγελματίας, αλλά εσωτερικά ήμουν ωρολογιακή βόμβα. Μια μέρα, καθώς ήμουν ξαπλωμένος, ένιωσα πως δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Άρχισα να έχω κράμπες στην καρδιά και το ένα χέρι μου μούδιασε. Είχα ακούσει πως αυτά ήταν τα σημάδια καρδιακής προσβολής. Πανικοβλήθηκα και το μόνο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να πάρω ένα Xanax. Όταν τελικά με είδε γιατρός, μου έδωσε χάπια και μου είπε να αλλάξω τρόπο ζωής. Κοινώς, όχι άλλη κόκα.
Δυσκολεύτηκα. Σε εκείνο το σημείο είχα ήδη χωρίσει από την οικογένειά μου και οι μέρες μου περνούσαν σε μια φάση θανατηφόρας απάθειας. Συνέχιζα να πηγαίνω στη δουλειά, αλλά πλέον το έχανα γιατί δεν είχα ενέργεια. Καμιά φορά έκανα ένα μικρό bump για να ξεπεράσω την κατάθλιψη.
Οι γιοι μου έχουν μεγαλώσει πλέον, αλλά δεν τους έχω μιλήσει ποτέ ανοιχτά για τα ναρκωτικά, ίσως γιατί κι εγώ δεν τα παράτησα πλήρως ποτέ. Πού και πού, έχω την ανάγκη να κάνω ένα bump και ας πάνε στο διάολο οι συνέπειες, αλλά τελικά μένω μακριά. Τις περισσότερες φορές. Αν ήμουν τίμιος, θα έλεγα στα παιδιά μου ότι η κόκα είναι εθιστική, κυρίως λόγω του πώς αισθάνεσαι και του τι μπορείς να κάνεις όταν την παίρνεις χωρίς πολλή προσπάθεια. Άνετα θα έκανα ξανά χρήση, παρά το τίμημα που έχω πληρώσει. Όχι το οικονομικό τίμημα –αυτό δεν το μετανιώνω– αλλά το πόσο πολύ έχω πληρώσει με την υγεία μου».
Vesna, 45
«Ήμουν μοναχοπαίδι, οπότε για τους γονείς μου ήμουν η μικρή τους πριγκίπισσα. Πάντα πηγαίναμε διακοπές σε εξωτικά μέρη μαζί, είχα όλα τα ρούχα και τα παιχνίδια που ήθελα. Είχα τα πάντα. Παρότι οι γονείς μου με κακομαθαίνανε, ήμουν εξαιρετική μαθήτρια και αρκετά φρόνιμη. Με εμπιστεύονταν και μου έδιναν απεριόριστη ελευθερία, την οποία ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκα.
Τα άτομα με τα οποία έκανα παρέα ήταν πανέμορφα, μοδάτα και πάντα μεθυσμένα. Παρότι το έβρισκα φοβερά βαρετό, εντούτοις ποτέ δεν έψαξα για άλλη παρέα. Δεν ανήκα σε αυτό τον κύκλο, αλλά τελικά δεν ανήκα σε κανέναν κύκλο. Όλο αυτό άλλαξε όταν γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου, σε ένα από αυτά τα βαρετά πάρτι. Ήταν θρασύς και δεν έκρυβε το γεγονός ότι δεν πήγαινε κανέναν εκεί, αλλά με εμένα έκανε μια εξαίρεση και αυτό με κέρδισε. Ήταν έξυπνος και ατρόμητος και σε κάποιο σημείο της βραδιάς μου πρόσφερε μια λευκοκίτρινη σκόνη και με ρώτησε αν ήθελα ένα bump. Μου έδειξε πώς να τη ρουφήξω με τη μύτη, το έκανα και αμέσως ήθελα να ξεράσω. Κατάφερα να ελέγξω τον εαυτό μου, όμως, γιατί μια κυρία ποτέ δεν κάνει εμετό.
Με ρώτησε αν μου άρεσε και έπρεπε να παραδεχτώ ότι μου άρεσε πραγματικά. «Είναι ηρωίνη», μου είπε και δοκίμασα ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Η πραγματική αγάπη για την ουσία όμως εκδηλώνεται όταν τη σουτάρεις, το οποίο άρχισα να κάνω μερικούς μήνες μετά. Μέσα στα επόμενα χρόνια γυρίσαμε τον κόσμο, μένοντας σε ακριβά ξενοδοχεία και κάνοντας όλο και περισσότερη ηρωίνη. Αγαπούσαμε ο ένας τον άλλον και δεν τσακωνόμασταν ποτέ, αλλά υπήρχε μια μεγάλη διαφορά ανάμεσά μας: εγώ ήξερα πότε να σταματήσω, εκείνος όχι.
Μετά γεννήθηκε η κόρη μας. Σκεφτήκαμε αν έπρεπε να προχωρήσουμε όταν μάθαμε για την εγκυμοσύνη, αλλά οι γονείς μου μας έπεισαν να το κρατήσουμε. Ήθελα αυτό που ζούσα να μην τελειώσει ποτέ, μέχρι που ο άντρας μου πήρε υπερβολική δόση και πέθανε. Τότε ήταν που κατάλαβα πως έπρεπε να σοβαρευτώ για την κόρη μου και ξεκίνησα μια λογιστική επιχείρηση. Για ένα φεγγάρι, η ηρωίνη με βοήθησε να τρέχω την επιχείρησή μου με καθαρό μυαλό. Αλλά η φροντίδα της κόρης μου και η συνειδητοποίηση πως η υγεία μου χειροτέρευε με ξύπνησαν. Μπήκα σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης με βάση τη μεθαδόνη, οπότε ακόμα ναρκωτικά κάνω, απλώς είναι νόμιμα.
Η κόρη μου δεν ξέρει τίποτα. Φαίνεται να έχει έρθει από έναν άλλο κόσμο από τον δικό μου: δεν πίνει, δεν καπνίζει και αποφεύγει οποιονδήποτε καπνίζει χόρτο. Λογικά θα φρίκαρε αν μάθαινε για μένα. Ή απλώς δεν θα το πίστευε.
Πλέον αθλούμαι. Η υγεία είναι η προτεραιότητά μου, για χάρη της κόρης μου. Δεν μετανιώνω για κάτι, αλλά θα πέθαινα αν η κόρη μου διάλεγε να ζήσει τη ζωή που έκανα εγώ».
Nikola, 40
«Άρχισα να καπνίζω χόρτο περιστασιακά στο λύκειο. Όχι κάθε μέρα, εκεί λίγο στις καλοκαιρινές και χειμωνιάτικες διακοπές. Καμιά φορά δεν κάπνιζα για μήνες, είτε επειδή δεν είχα λεφτά είτε επειδή είχα εξετάσεις. Ακόμα και σήμερα, είμαι στα ίδια: μου αρέσει να καπνίζω χόρτο, αλλά δεν τρελαίνομαι αν δεν έχω. Δεν μιλάω με ντίλερ πλέον, νιώθω ότι γέρασα πολύ γι' αυτά. Το κάνουν οι φίλοι μου και εγώ απλώς συμμετέχω στα λεφτά.
Τώρα που γέρασα, δεν με πειράζει να πληρώνω κάτι παραπάνω για ναρκωτικά και είμαι πιο προσεκτικός. Τα χρησιμοποιώ στο σπίτι μου, ποτέ έξω. Μου αρέσει να πειραματίζομαι, όμως, να βλέπω τι μπορεί να μου κάνει μια ουσία σε διάφορες καταστάσεις και ποσότητες. Δεν είμαι πρεζάκι ή stoner.
Παλαιότερα έκανα πολύ ecstasy, LSD και speed όταν πήγαινα σε rave, αλλά όταν βαρέθηκα τη φάση βαρέθηκα και τα ναρκωτικά της. Θα ήθελα να πάρω πάλι acid αλλά αυτήν τη φορά κάπου ήρεμα, σε ένα πάρκο με φίλους ή βλέποντας μια βροχή μετεωριτών σε μια παραλία.
Δοκίμασα και κόκα για πρώτη φορά στα τέλη των 20 και μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Τελικά όμως ήταν πολύ ακριβή για μένα. Όταν ήμουν μικρότερος, παίρναμε κόκες μόνο σε κανένα ειδικό πάρτι, αλλά πλέον το κάνει καθημερινά πολύς κόσμος, κάτι που κάνεις ας πούμε με το ποτό σου. Πριν από δέκα χρόνια, το να σου δώσει κάποιος μια γραμμή ήταν λες και είχες γενέθλια˙ τώρα πια στα μπαρ όλοι πάνε στις τουαλέτες μαζί και κάνουν ένα bump. Φαντάζομαι θα μπορούσα να συνηθίσω την κόκα αν είχα τα λεφτά να την κάνω συχνά. Ευτυχώς για μένα, όμως, παρά το γεγονός ότι είμαι πια 40, είμαι ακόμα άφραγκος».
DEJAN, 50
«Μέσα στα χρόνια, έχω πάρει σποραδικά κόκα και αμφεταμίνες, πάντα περιστασιακά, σε πάρτι και κλαμπ. Τα παράτησα όλα όταν είδα ότι τίποτα καλό δεν μου είχε συμβεί ποτέ όσο ήμουν υπό την επήρεια. Είναι μια άδεια, ψεύτικη αίσθηση ευφορίας. Μόλις κάνεις λίγη από κάθε ουσία, θες απλώς κι άλλο, και γρήγορα το να κάνεις κι άλλα ναρκωτικά γίνεται ο λόγος που κάνεις ναρκωτικά. Το πρόβλημα για μένα δεν είναι το κρασάρισμα της επόμενης μέρας, είναι ότι κοπανάω το κεφάλι μου στον τοίχο που ξόδεψα τόσα λεφτά για μια τόσο άθλια εμπειρία.
Αν όμως μου έδιναν την ευκαιρία να γυρίσω πίσω τον χρόνο και να σβήσω τις εμπειρίες μου με τα ναρκωτικά, νομίζω ότι πάλι θα έκανα. Έχω από τη φύση μου μεγάλη περιέργεια για τα πράγματα, απλώς νομίζω ότι θα έκανα λιγότερα και όχι τόσο συχνά. Θα ξεκινούσα να κάνω ναρκωτικά πιο αργά στη ζωή μου και θα σταματούσα νωρίτερα.
Έχω μιλήσει ειλικρινά στα παιδιά μου για τη χρήση. Η συμβουλή μου ήταν πως ποτέ δεν είναι αργά για να δοκιμάσεις. Απλώς, ό,τι κι αν κάνεις, πρέπει να το κάνεις με σύνεση και μέτρο. Αν δεν το κάνεις, η ζωή σου γίνεται απαίσια».
www.vice.com