Έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα οδεύουμε ολοταχώς προς ένα νέο «Σικάγο» , πιο σκληρό από εκείνο του 1886 ,λόγω της συνεχούς επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα. Η ψήφιση από τη Βουλή της Αυστρίας νόμου που θεσπίζει δωδεκάωρη ημερήσια εργασία και εξηντάωρη εβδομαδιαία εργασία, δείχνει καθαρά ότι η μετάβαση από τον Μέττερνιχ στον Κουλτς, όχι μόνο αυτής της χώρας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης έρχεται γρήγορα.
Η καθιέρωση 8ώρου στη χώρα μας από το 1920, του πενθημέρου το 1980 και συνδυαστικά 8ώρου-πενθημέρου-40ώρου το 1983 έδειχνε τον δρόμο για την δικαίωση ενός αέναου ταξικού αγώνα. Η επιτέλους αναγνώριση της αξίας του παραγόμενου έργου οδηγούσε σταδιακά στον εξανθρωπισμό της σχέσης εργοδότη-εργαζομένου, αποτέλεσμα ενός συστήματος αξιών το οποίο η Ε.Ε. έδειχνε να αγκαλιάζει εκείνη την εποχή. Ο σκληρός νεοφιλελευθερισμός που είχε υποχωρήσει για μακρά χρονικά διαστήματα, βρήκε την ευκαιρία να αναδυθεί λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008 και μια δεκαετία αργότερα φαίνεται να μην τον εμποδίζει οτιδήποτε από το παρελθόν.
Σκίτσο του Κώστα Γρηγοριάδη από το efsyn.gr
Η επίθεση που ξεκινησε με σταδιακή συρρίκνωση εισοδημάτων και συνεχίζεται με επίθεση κατά του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, θα κλιμακωθεί το πιθανότερο με παρέμβαση στην πενθήμερη εργασία. Είναι μια σειρά εξελίξεων που και τα Σωματα Ασφαλείας ως κλάδος, επηρεάζονται ήδη αρκετά και θα υποστούν ακόμα περισσότερα.
Ίσως ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί πως ότι συμβαίνει σε επίπεδο εθνικών κυβερνήσεων ή Ευρωπαϊκής Ένωσης, έρχεται στη χώρα μας πλέον ως αναπόφευκτο. Και με όλα αυτά που θα συμβούν, θα δούμε ότι τα «παραθυράκια» που άρχισαν να ανοίγουν σιγά σιγά, γίνονται Κερκόπορτα κατά των όποιων κεκτημένων έχουν απομείνει.
άρθρο του Πέτρου Ντεληγιάννη
Ταμία Ε.Α.Α.Μ.Θ.
(Το άρθρο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Ένωσης Αξιωματικών ΕΛ.ΑΣ. Ανατολικής Μακεδονίας κιαι Θράκης)