Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Sweden.
Οι υποθέσεις απαγωγής δεν είναι κάτι που συναντάς συχνά στη Σουηδία, αλλά όταν συμβαίνουν είναι αρκετά σοβαρές. Τόσο σοβαρές μάλιστα που το σύνδρομο της Στοκχόλμης, ένα περίεργο φαινόμενο κατά το οποίο ένας όμηρος αναπτύσσει θετικά συναισθήματα για τους απαγωγείς του, πήρε το όνομά του από μια υπόθεση ομηρίαςπου έλαβε χώρα στη Στοκχόλμη τη δεκαετία του '70.
Η τελευταία υπόθεση απαγωγής που έλαβε χώρα στη Σουηδία είδε το φως της δημοσιότητας τον Σεπτέμβριο του 2015. Το απόγευμα της 18ης του συγκεκριμένου μήνα, ο 37χρονος Martin Trenneborg μπήκε σε ένα αστυνομικό τμήμα στην κεντρική Στοκχόλμη μαζί με μια γυναίκα γύρω στα 30. Αφού μίλησαν για λίγο με την υπάλληλο στην υποδοχή του τμήματος, κάθισαν στην αίθουσα αναμονής. Δύο ώρες αργότερα, η γυναίκα κλήθηκε στην αίθουσα ανάκρισης, με τον άντρα να παραμένει στη θέση του. Στη συνέχεια, τέσσερις αστυνομικοί τον συνέλαβαν, ουσιαστικά βάζοντας εντυπωσιακό τέλος σε μια περίεργη ιστορία, την οποία οι εφημερίδες ονόμασαν «Ο Γιατρός του Καταφυγίου του Σεξ», καθώς και ο «Σουηδός Fritzl». Η αλυσίδα των γεγονότων που αφορούν την υπόθεση περιλαμβάνει ένα ηχομονωμένο καταφύγιο, δηλητηριασμένες φράουλες και ένα συμβόλαιο για σεξ. Αλλά θα επιστρέψουμε σε όλα αυτά λίγο αργότερα.
Στις 23 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, ένα σουηδικό δικαστήριο καταδίκασε τον Trenneborg σε 10 χρόνια φυλάκισης για το έγκλημα της απαγωγής. Από τότε που η ιστορία έγινε γνωστή στα μέσα ενημέρωσης, αρκετοί εγκληματολόγοι έχουν δηλώσει πως είναι η πιο άρρωστη υπόθεση στην εγκληματολογική ιστορία της χώρας. Σε αναγνώριση αυτού του γεγονότος, αποφασίσαμε να καταγράψουμε τη σύντομη ιστορία των υποθέσεων απαγωγής στη Σουηδία.
Μια φωτογραφία της Ann-Marie μαζί με έναν αστυνομικό, από δημοσίευμα εφημερίδας της εποχής, το 1963, το οποίο και αναδημοσίευσε η Gävledraget
Η Κόρη της Gevalia
H πρώτη υπόθεση απαγωγής που έλαβε χώρα στη σύγχρονη Σουηδία καταγράφηκε το 1963, όταν η Ann-Marie Engwall, η 7χρονη κόρη του διευθυντή της Gevalia (η τότε μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής καφέ της Ευρώπης), Jacob Engwall, έπεσε θύμα απαγωγής καθώς πήγαινε στο σχολείο. Οι απαγωγείς, μια γυναίκα και ένας άντρας που παρέμειναν ανώνυμοι, της είπαν πως θα την πήγαιναν σε μια σχολική εκδρομή που μόλις είχε χάσει.
Για να περάσουν την ώρα τους καθώς περίμεναν για τα λύτρα (ένα ποσό της τάξης των 1.500 ευρώ, το οποίο χρειάζονταν για να στήσουν το δικό τους πρακτορείο ιδιωτικών ντεντέκτιβ), οι απαγωγείς πήγαν την Ann-Marie στον ζωολογικό κήπο και σε μια καφετέρια. Μόλις τους παραδόθηκαν τα χρήματα, οι απαγωγείς θέλησαν να βάλουν τη μικρή σε ένα ταξί ώστε να τη στείλουν στους γονείς της, αλλά η Ann-Marie, που δεν μπορούσε να καταλάβει την έννοια της απαγωγής, τους παρακάλεσε κλαίγοντας να έρθουν μαζί της, ώστε να μην κάνει το ταξίδι μόνη της.
Το ζεύγος Engwall επικοινώνησε με τις αρχές αμέσως μετά την επιστροφή της κόρης τους και οι απαγωγείς παραδόθηκαν στην αστυνομία την επόμενη ημέρα. Στη συνέχεια της ζωής τους, βέβαια, τα κατάφεραν καλύτερα, μιας και αφότου ολοκλήρωσαν τις ποινές φυλάκισής τους παντρεύτηκαν και κατάφεραν να διαγράψουν εξαιρετικά πετυχημένες καριέρες στο πλαίσιο κυβερνητικών οργανισμών.
Η φωτογραφία της Ulrika Bidegårdransom, την οποία πήρε ο απαγωγέας της. Η φωτογραφία παραχωρείται από τη σουηδική αστυνομία
Το Κορίτσι στο Κουτί
Η υπόθεση απαγωγής της Ulrika Bidegard, η οποία ήταν μέλος της εθνικής ομάδας ιππασίας της Σουηδίας, έλαβε χώρα το 1993. Ο Σουηδός ξυλουργός Lars Nilsson, o οποίος είχε εργαστεί στην ανακαίνιση της οικογενειακής οικίας των Bidegard, επιτέθηκε στην Ulrika έξω από το σπίτι των γονιών της και αφού την έδεσε και τη φίμωσε, την αναισθητοποίησε με διαλυτικό μπογιάς. Όταν την πήγε στο διαμέρισμά του (κατά τη διάρκεια της μεταφοράς της η Bidegard τραυματίστηκε στα χείλη), της φόρεσε ένα μαντίλι στα μάτια καθώς και ακουστικά που απέκλειαν κάθε ήχο, ενώ την έδεσε και την ανάγκασε να κάθεται σε μια αυτοσχέδια, φορητή ξύλινη τουαλέτα. Κατά τη διάρκεια των 4 ημερών που κρατήθηκε εκεί, η Ulrika είχε πρόσβαση σε ελάχιστη τροφή και νερό.
Η αστυνομία του Βελγίου κατάφερε να εντοπίσει τον Nilsson όταν εκείνος χρησιμοποίησε την πιστωτική κάρτα της Bidegard για να κάνει αναλήψεις χρηματικών ποσών. Η έφοδος στο διαμέρισμά του έγινε δύο ημέρες μετά, οπότε και ο Nilsson συνελήφθη και η Bidegard ελευθερώθηκε από την ξύλινη φυλακή της.
Ένα γράμμα που ζητούσε λύτρα για την Ulrika έφτασε στο σπίτι των Bidegard μία ημέρα μετά τη σύλληψη του Nilsson. Μέσα στο γράμμα υπήρχε μια φωτογραφία της Ulrika μέσα στο κουτί-τουαλέτα, ενώ οι απαιτήσεις των λύτρων έφταναν τις 500.000 δολάρια. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, οι άνθρωποι που γνώριζαν τον Nilsson τον περιέγραψαν ως άνθρωπο καλοσυνάτο και λογικό, χωρίς εγκληματικές τάσεις.
Η Υπόθεση Westerberg
Το 2002, ένας άντρας προσποιούμενος τον υπάλληλο delivery ενός ανθοπωλείου απήγαγε από το σπίτι του στη Στοκχόλμη τον Erik Weterberg, γιο επιτυχημένου επιχειρηματικού στελέχους. Ο Westerberg έχει προβληθεί μέσα σε εκείνη τη χρονιά ως ένας από τους πιο πλούσιους νέους της χώρας, αλλά κατέληξε κι αυτός σε ένα κουτί, προτού μεταφερθεί σε μια καλύβα που βρισκόταν σε ένα νησί κοντά στη Στοκχόλμη, όπου και δέθηκε με αλυσίδες σε ένα κρεβάτι.
Οι απαγωγείς απαίτησαν περίπου 1.000.000 ευρώ σε μετρητά, τα οποία ζήτησαν να δεθούν με ένα καλώδιο κάτω από μια γέφυρα, λίγο έξω από το Παρίσι. Ο πατέρας του Westerberg παρέδωσε τα χρήματα προσωπικά και λίγο αργότερα οι απαγωγείς ελευθέρωσαν τον Erik και του έδωσαν ένα πακέτο τσιγάρα και μερικά σπίρτα. Η ειδική μονάδα στης σουηδικής αστυνομίας τον εντόπισε αφού είχε προλάβει να καπνίσει τρία τσιγάρα. Αφού επιβεβαιώθηκε η ταυτότητά του, οι σουηδικές αρχές ειδοποίησαν τις αντίστοιχες αρχές της Γαλλίας και λίγο αργότερα η γαλλική αστυνομία συνέλαβε τους δύο συνεργούς που είχαν παραλάβει τα λύτρα.
Το κουτί μέσα στο οποίο κρατήθηκε ο Fabian Bengtsson. Η φωτογραφία παραχωρείται από τη σουηδική αστυνομία
Άλλο Ένα Άτομο, Άλλο Ένα Κουτί
Η χρήση του κουτιού συναντιέται ξανά και ξανά στις ιστορίες απαγωγών της Σουηδίας. Το πρωινό της 3ης Φεβρουαρίου του 2005, ο Fabian Bengtsson βρέθηκε σε ένα πάρκο του Γκέτεμποργκ, όπου τον είχαν αφήσει οι απαγωγείς ύστερα από 17 ημέρες αιχμαλωσίας. «Ξεκίνα να περπατάς, είσαι ελεύθερος, μην κοιτάξεις πίσω», του είπαν οι απαγωγείς του καθώς τον ελευθέρωναν.
Ο Bengtsson, κληρονόμος της SIBA, μιας τεράστιας αλυσίδας καταστημάτων ηλεκτρονικών ειδών της Σκανδιναβίας, είχε δεχθεί επίθεση με δακρυγόνα στο γκαράζ του και στη συνέχεια τοποθετήθηκε μέσα σε ένα άδειο κουτί τηλεόρασης και οδηγήθηκε σε μια τρώγλη. Με το που τον μετέφεραν εκεί, οι απαγωγείς του τον έβαλαν σε ένα ηχομονωμένο ξύλινο κουτί, μέσα στο οποίο υπήρχε ένα στρώμα. Οι απαγωγείς τον είχαν βάλει στο στόχαστρο θέλοντας να αποκομίσουν 5.000.000 ευρώ σε λύτρα από την οικογένεια Bengtsson.
Με τον καιρό, όμως, η στάση των απαγωγέων απέναντι στο θύμα τους άλλαξε. Από τις απειλές με αυτοσχέδιο όπλο και το κλείσιμο του στόματός του με μονωτική ταινία, κατέληξαν να του φτιάχνουν ομελέτες, να του πλένουν τα ρούχα και να παίζουν χαρτιά μαζί του, κερνώντας τον ουίσκι. Μετά το πέρασμα δύο περίπου εβδομάδων και έχοντας συμπαθήσει ολότελα τον Bengtsson, τον ελευθέρωσαν. Εντέλει οι αρχές τους συνέλαβαν με τη βοήθεια της καλής μνήμης του θύματος, ο οποίος είχε συγκρατήσει στοιχεία όπως την ώρα που άκουγε τον παγωτατζή να περνάει από το σπίτι στο οποίο τον κρατούσαν, καθώς και το χρονικό διάστημα που χρειάζονταν οι απαγωγείς για να φέρουν φαγητό από τα McDonalds.
Το κρύο υπόγειο στο οποίο κρατήθηκε ο Ahman. Η φωτογραφία παραχωρείται από τη σουηδική αστυνομία
Κακοί Μαθητές
Ο Alexander Ahman, άλλος ένας γιος πλούσιου επιχειρηματία, εξαφανίστηκε από το φοιτητικό του διαμέρισμα στην Uppsala μερικές μέρες μετά τα Χριστούγεννα του 2011. Απαγωγείς του ήταν η συγκάτοικός του (μια φοιτήτρια ψυχολογίας), ο σύντροφός της, ο οποίος ήταν φοιτητής ιατρικής, και ένας ακόμα φίλος τους. Αφού η συγκάτοικος του έδωσε να φάει μια πίτα με άφθονα ηρεμιστικά (η πίτα ήταν πολύ πικρή, αλλά ο Ahman την έφαγε μη θέλοντας να φανεί αγενής), ο Ahman δέθηκε από τους απαγωγείς του με μονωτική ταινία και οδηγήθηκε σε ένα εγκαταλελειμμένο σχολικό κτίριο στην πόλη της Umea, 570 χιλιόμετρα μακριά.
Ο Ahman πέρασε την εβδομάδα αιχμαλωσίας του σε ένα σκοτεινό υπόγειο χωρίς θέρμανση με ελάχιστη τροφή και ένα πολύ λεπτό στρώμα πάνω στο οποίο κοιμόταν. Έκανε πολύ κρύο, οπότε ο Ahman κατέληξε να δέσει πάνες που βρήκε στο δωμάτιο γύρω από τα πόδια του για να ζεσταίνεται.
Τέσσερις ημέρες μετά την απαγωγή, δύο από τους απαγωγείς βρέθηκαν στην περιοχή της Στοκχόλμης. Οι δυο τους είχαν πάρει το κινητό του θύματος, έτσι ώστε να στείλουν ένα γραπτό μήνυμα στην οικογένειά του, προσποιούμενοι ότι ήταν ο Ahman. Με το app Find my iPhone η οικογένεια κατάφερε να εντοπίσει τη συσκευή και οι αρχές συνέλαβαν τους απαγωγείς. Ο Ahman ελευθερώθηκε δύο ημέρες μετά.
Η παραπάνω εικόνα είναι ένα αντίγραφο του σεξουαλικού συμβολαίου που βρέθηκε σε έναν φάκελο με τίτλο Master Plan (το μεγάλο σχέδιο) στον υπολογιστή του Trenneborg. Είδε το φως της δημοσιότητας λόγω της σαδιστικής φύσης του περιεχομένου του
Ο Γιατρός του Καταφυγίου του Σεξ
Κάποια στιγμή το 2010, ο Dr Martin Trenneborg λέγεται ότι ξεκίνησε να χτίζει μια ψεύτικη αποθήκη εργαλείων δίπλα στην εξοχική του κατοικία στο Knislinge της βόρειας Σουηδίας. Μέσα στην αποθήκη έχτισε ένα ηχομονωμένο τσιμεντένιο καταφύγιο 60 τετραγωνικών μέτρων, με διπλές πόρτες ασφαλείας και ηλεκτρονικές κλειδαριές.
Πέντε χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2015, ο Dr Trenneborg βγήκε ραντεβού με μια γυναίκα και πήγαν μαζί στο σπίτι της στη Στοκχόλμη, 550 χιλιόμετρα μακριά από το Knislinge. Ο γιατρός παρέμεινε εκεί για δύο ώρες, κατά τις οποίες συζήτησαν με τη γυναίκα και έκαναν σεξ, προτού της προτείνει να συναντηθούν ξανά δύο ημέρες αργότερα, πρόταση στην οποία εκείνη απάντησε θετικά. Ο γιατρός επέστρεψε στο Knislinge το ίδιο βράδυ για να προετοιμαστεί.
Στο δεύτερο ραντεβού ήπιαν σαμπάνια και ο γιατρός έδωσε στο θύμα του φράουλες εμπλουτισμένες με Rohypnol. Αφού το φάρμακο έκανε τη δουλειά του, ο γιατρός έδωσε στη γυναίκα μια πάνα να φορέσει και εν συνεχεία την οδήγησε στο αυτοκίνητό του, κάνοντάς της ενέσεις ηρεμιστικών κάθε μία ώρα μέχρι να ολοκληρωθεί το επτάωρο ταξίδι μέχρι την εξοχική του κατοικία. Το μόνο που θυμόταν μετά η γυναίκα είναι οι φράουλες, καθώς και το ότι ξύπνησε στο αμάξι κάποια στιγμή και παρατήρησε ότι στο σώμα της υπήρχε πλέον συνδεδεμένος ένας καρδιογράφος.
Στη συνέχεια, ανέκτησε τις αισθήσεις της στο καταφύγιο του Dr Trenneborg. Εκείνος την ενημέρωσε ότι θα μείνει μαζί του για μερικά χρόνια, ότι θα του μαγειρεύει και ότι θα κάνουν σεξ χωρίς προφυλάξεις 2-3 φορές την ημέρα. Της πήρε αιματολογικά και κολπικά δείγματα για να ελέγξει ότι δεν είχε κάποιο σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα και της παρείχε αντισυλληπτικά. Την ενημέρωσε επίσης ότι σκέπτεται να απαγάγει και μια ακόμα γυναίκα για να της κάνει παρέα, πιθανόν τη μητέρα της.
Πέντε ημέρες μετά την απαγωγή της, ο Trenneborg αναχώρησε για τη Στοκχόλμη, ώστε να φέρει κάποια πράγματα από το διαμέρισμα της γυναίκας καθώς και για να δει μια συναυλία των U2. Όταν επέστρεψε, την επόμενη ημέρα, προσφέρθηκε να την πάει στη Στοκχόλμη ώστε να πάρει μερικά από τα πράγματά της. Σε αυτό το σημείο, στην πόρτα του διαμερίσματός της υπήρχε ένα σημείωμα της αστυνομίας, το οποίο την ενημέρωνε πως η οικογένειά της την έψαχνε και πως οι αρχές είχαν αλλάξει τις κλειδαριές.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στη Στοκχόλμη και ανήσυχος πως οι αρχές τον υποπτεύονταν, ο γιατρός δασκάλεψε τη γυναίκα ώστε να συμπεριφέρονται σαν ζευγάρι. Της είπε πως δεν ήθελε να πάει φυλακή. Το ότι εκείνη ακολουθούσε όλες τις οδηγίες του και δεν έκανε καμία προσπάθεια να δραπετεύσει τον έκανε να ελπίζει πως δεν θα τον κατέδιδε. Το ζευγάρι πήγε στο αστυνομικό τμήμα στην κεντρική Στοκχόλμη και μόλις η γυναίκα απομονώθηκε από τους αστυνομικούς για να ανακριθεί, τους ενημέρωσε για την πραγματικότητα της κατάστασης.
Στις 23 Φεβρουαρίου, ο Martin Trenneborg καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης για απαγωγή. Επιπλέον, το δικαστήριο διέταξε τον γιατρό να πληρώσει 19.000 ευρώ στο θύμα του ως αποζημίωση. Ο Trenneborg αποδέχτηκε τις κατηγορίες περί απαγωγής, αλλά αρνήθηκε τις κατηγορίες βιασμού, από τις οποίες εντέλει απαλλάχθηκε.
http://www.vice.com/