«Ξετρύπωσε» ναρκωτικά από τις πιο απίθανες τρύπες, βοήθησε στην εξάρθρωση µεγάλων κυκλωµάτων, έστειλε στη φυλακή εµπόρους του λευκού θανάτου, και όταν αποστρατεύτηκε, συνέχισε να υπηρετεί τον άνθρωπο, βοηθώντας παιδιά µε αναπηρίες και ηλικιωµένους.
Ο αφοσιωµένος Jackie, ένας από τους ξεχωριστούς «αξιωµατικούς» της Δίωξης Ναρκωτικών της Αστυνοµικής Διεύθυνσης Χαλκιδικής, έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες µέρες χτυπηµένος από καρκίνο, σκορπίζοντας θλίψη σε όσους τον γνώρισαν και οδύνη στον συνοδό και συνοδοιπόρο του, αρχιφύλακα Βασίλη Αναστασιάδη.
[custom:google-ads]
«Ηταν ο σκύλος που δεν σταµάτησε ποτέ να προσφέρει» λέει στο «Εθνος» ο αστυνοµικός, ο οποίος πορεύτηκε µαζί µε τον τετράποδο συνεργάτη και φίλο του τα τελευταία οκτώ χρόνια. Η σχέση τους ήταν βιωµατική, το δέσιµο σχεδόν συγγενικό, και η απώλεια τον συγκλόνισε.
«Ο Jackie µε έκανε καλύτερο άνθρωπο, αλλά δεν έµαθα ακόµα να λέω “αντίο”» έγραψε συντετριµµένος στο Facebook, για να λάβει εκατοντάδες µηνύµατα συµπαράστασης από γνωστούς και µη.
Ο Jackie, γερµανικός ποιµενικός, γεννήθηκε το 2008 και επιλέχτηκε από την ΕΛ.ΑΣ. προκειµένου να εκπαιδευτεί και να ενταχθεί στο σώµα ως ανιχνευτής ναρκωτικών ουσιών, λόγω της αυτοπεποίθησης, του ατρόµητου χαρακτήρα, της οξυδέρκειας και της όρεξής του για «δουλειά». Για τους τετράποδους εκπαιδευόµενους, η «δουλειά» είναι σαν ένα παιχνίδι θησαυρού: µαθαίνουν να εντοπίζουν µε την όσφρηση τη συγκεκριµένη οσµή που τους υποδεικνύεται (εν προκειµένω ινδική κάνναβη, ηρωίνη, κοκαΐνη και άλλες ναρκωτικές ουσίες) και ως επιβράβευση παίρνουν το µπαλάκι τους για να παίξουν.
Το 2010 ο Jackie γνώρισε τον Βασίλη Αναστασιάδη, στη διάρκεια της δικής του εκπαίδευσης ως συνοδού σκύλου ανίχνευσης ναρκωτικών στην Αθήνα και από τότε έγιναν αχώριστοι. «Από την αρχή φάνηκε πως ήµασταν ο ένας για τον άλλον» λέει ο αρχιφύλακας, ο οποίος συµµετείχε µε τον Jackie σε περισσότερες από 500 αστυνοµικές επιχειρήσεις στα επτά χρόνια της κοινής τους πορείας στο Σώµα, µέχρι το 2017.
«Ηταν ο σκύλος που δεν σταµάτησε ποτέ να προσφέρει» λέει στο «Εθνος» ο αστυνοµικός Βασίλης Αναστασιάδης, ο οποίος πορεύτηκε µαζί µε τον τετράποδο συνεργάτη και φίλο του τα τελευταία οκτώ χρόνια.
Οι επιτυχίες του είναι πολλές και η συνολική «συγκοµιδή» µετρά µεγάλες ποσότητες ναρκωτικών, αλλά, όπως σωστά παρατηρεί ο συνοδός του, µεγαλύτερη αξία έχουν οι µικρές και καλά κρυµµένες ποσότητες, αυτές που ο αστυνοµικός δεν θα µπορούσε να εντοπίσει χωρίς την εκπληκτική όσφρηση του τετράποδου ανιχνευτή. Μετά την υπηρεσία, ο Jackie επέστρεφε στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη πάντα νικητής στο δικό του παιχνίδι του θησαυρού και µε το µπαλάκι της επιβράβευσης στο στόµα.
«Χωρίς ιδιοτέλεια»
«Ο αστυνοµικός σκύλος δεν είναι µόνο ένα εργαλείο δουλειάς, δεν είναι χειροπέδες. Στις επιχειρήσεις είσαι οµάδα, αλλά ζεις µαζί του όλο το 24ωρο. Μαθαίνεις τις ανάγκες του, του δίνεις και σου δίνει, συνεχίζεις να τον εκπαιδεύεις, περνάς µαζί του ωφέλιµο χρόνο, ζεις τη στιγµή. Μαθαίνεις να αγαπάς χωρίς ιδιοτέλεια, όπως κάνει αυτός, και γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος» λέει ο Βασίλης Αναστασιάδης.
Το 2017, όταν ο επί επτά χρόνια συνεργάτης του άρχισε να κουράζεται, ο αστυνοµικός πρότεινε την αποστρατεία του και έκανε δωρεά στην υπηρεσία τον Ακύλα, ο οποίος πέρασε από ειδική εκπαίδευση για να ενταχθεί στο σώµα.
[custom:google-ads]
Οι επιτυχίες του είναι πολλές και η συνολική «συγκοµιδή» µετρά µεγάλες ποσότητες ναρκωτικών
Η αποστρατεία ήταν τιµητική. O Jackie έγινε ο πρώτος αστυνοµικός σκύλος στην Ελλάδα για τον οποίο εκφωνήθηκε το λεγόµενο last radio call (τελευταία κλήση στον ασύρµατο) κατά τα αµερικανικά πρότυπα, µε την Αστυνοµική ∆ιεύθυνση Χαλκιδικής να τον ευχαριστεί για τις υπηρεσίες που προσέφερε. Η «συνταξιοδότηση» δεν του άρεσε, οπότε του ανατέθηκε η νέα του αποστολή, στην οργάνωση «Νίνα Σκύλοι Βοηθοί», που εκπαιδεύει τετράποδους βοηθούς για παιδιά µε ορατές και µη ορατές αναπηρίες, καθώς και άτοµα τρίτης ηλικίας.
Ο αρχιφύλακας, που πήγαινε εθελοντικά και εν γνώσει της υπηρεσίας του ως εκπαιδευτής, τον πήρε µαζί του και του έδωσε ρόλο βοηθού συνεδριών. Ο Jackie έγινε έτσι ο πρώτος σκύλος «βετεράνος» της ΕΛ.ΑΣ. σε αυτόν τον ρόλο. Συνόδευσε παιδιά σε αναπηρικό καροτσάκι, έγινε στήριγµα στα δειλά τους βήµατα και βοήθησε ψυχολογικά άτοµα τρίτης ηλικίας, κάνοντάς τους συντροφιά.
Πηγή: ethnos.gr