Τρεις γυναίκες που εγκατέλειψαν τη Συρία αναζητώντας μια καλύτερη ζωή –ή έστω επιβίωση– στην Ευρώπη αφηγούνται στη βρετανική εφημερίδα «The Independent» τα βάσανα που άφησαν πίσω τους αλλά και τα νέα που τις βρήκαν στο μακρύ, επικίνδυνο ταξίδι τους.
Χάμζα: Οδύσσεια 4 χρόνων για να αποκλειστεί στην Ουγγαρία
Η Χάμζα, που εγκατέλειψε τη Χομς με τον σύζυγό της, μηχανικό στο επάγγελμα, και τα τρία τους παιδιά –δύο κόρες, 14 και 18 ετών, κι έναν 8χρονο γιο– περιέγραψε το ταξίδι της οικογένειάς της ως στην Ουγγαρία, που κράτησε τέσσερα χρόνια.
Η Χάμζα διηγείται ότι πέρασαν έναν χρόνο στη Δαμασκό πριν πάνε στον Λίβανο και στην Τουρκία, όπου ο κόσμος, σύμφωνα με την ίδια, «μισεί τους Σύριους».
Τον Αύγουστο έφυγαν για την Ελλάδα μέσα σε μια σωστική λέμβο – «Ήταν φρικτό» θυμάται, «δεν μπορώ να το πιστέψω ότι φτάσαμε».
Η οικογένεια ήλπιζε να φτάσει στη Γερμανία, όπου μένουν συγγενείς της Χάμζα, η ίδια όμως αμφιβάλλει αν οι ουγγρικές αρχές θα τους αφήσουν να φύγουν.
Οι γονείς και τα αδέρφια της παραμένουν στη Συρία – η Χάμζα εύχεται να μπορούσαν να έρθουν μαζί της στην Ευρώπη.
Νουρ: Κοιμόταν στους δρόμους μέχρι να φτάσει στο Γκέτεμποργκ
H Νουρ Αμάρ ταξίδεψε από τη Συρία στη Σουηδία για να ζητήσει άσυλο. «Τα πάντα είναι δύσκολα για τους Σύριους» δηλώνει η 20χρονη.
Πριν από τρία χρόνια έφυγε από τη Συρία με τη μητέρα της. Ο πατέρας της, που έμεινε πίσω, σκοτώθηκε. Οι δύο γυναίκες εξορίστηκαν στην Τουρκία, όμως η Νουρ ήθελε να αρχίσει μια καινούρια ζωή μακριά από την περιοχή. Έβαλε σκοπό να φτάσει στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, όπου ζει ο αδερφός της.
Πλήρωσε διακινητές για ένα ταξίδι 10 ναυτικών μιλίων ως το Αγαθονήσι. Ακολούθησε η Σάμος, η Αθήνα, και τελικά η Νουρ έφτασε στα σύνορα της ΠΓΔΜ. Σε όλη τη διαδρομή οι ξενοδόχοι αρνούνταν να δεχτούν την ίδια και τους φίλους της. «Κοιμόμασταν στους δρόμους. Κανείς δεν σέβεται τους Σύριους – είναι λες και είμαστε άρρωστοι ή κάτι άλλο.»
Τελικά όμως κατάφερε να φτάσει στον τελικό της προορισμό, όπου και ζήτησε άσυλο.
Χίμπα: «Μακάρι να ήμουν στη θέση του ανάπηρου γιου μου»
Η Χίμπα εγκατέλειψε πρόσφατα τη Συρία με την κόρη της και τον ανάπηρο γιο της, όταν καταστράφηκε το σπίτι τους.
«Τα νοσοκομεία στη Συρία αποτελούν στόχο βομβιστικών επιθέσεων» εξήγησε στη ΜΚΟ Save the Children, με έδρα το Λονδίνο. «Ένα όπου πήγαινα τον γιο μου για συνεδρίες φυσικοθεραπείας δεν λειτουργεί πια. Κάποια χτυπήθηκαν από οβίδες. Άλλα δεν επλήγησαν, αλλά οι δρόμοι, έτσι κι αλλιώς, παραήταν επικίνδυνοι για να πάμε στα νοσοκομεία.»
Λέει ότι ένιωσε αβοήθητη και πως όταν κοιτάζει τον γιο της εύχεται να ήταν η ίδια στη θέση του. «Μου είναι πολύ δύσκολο. Κάποιες φορές κλαίω, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Δεν υπάρχει τόπος για μας να πάμε, ούτε καν ένας ασφαλής χώρος… Η Συρία είναι η πατρίδα μας και θέλουμε να γυρίσουμε εκεί. Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, ξέρω όμως ότι εμείς οι πολίτες πληρώνουμε το τίμημα.»
Επιμέλεια: Βάννα Μπρούσαλη
Διαβάστε περισσότερα στο zougla.gr