Δύο σε ένα- και τέταρτο μνημόνιο και την παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα- "πέτυχε" η κυβέρνηση αποτυγχάνοντας για ακόμα μία φορά να διαβλέψει αυτό που ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο δρομολογούσε το Ταμείο με τις συνεχείς καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Ακόμα και μερικές εβδομάδες πριν, όταν το Ταμείο με δύο εκθέσεις του αναφερόταν ανοιχτά και χωρίς περιστροφές στην πιθανότητα ενός νέου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής για την Ελλάδα, και τότε ακόμα η κυβέρνηση σφύριζε αδιάφορα κάνοντας ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας.
Το αποτέλεσμα είναι ότι την ψυχρολουσία του Ε. Τσακαλώτου στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον, να την διαδεχθεί μία δεύτερη ακόμα ισχυρότερη ψυχρολουσία στο Eurogroup του Άμστερνταμ όπου πλέον επικυρώθηκε και με τη βούλα αυτό που η Αθήνα αρνούνταν να δει ή προσποιούνταν ότι δεν έβλεπε. Δηλαδή η έμμεση μετακύλιση στην πλάτη της Ελλάδας της ευθύνης για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, μέτρα για την ελάφρυνση του οποίου αναμένεται να συμφωνηθούν και να ληφθούν μόνο στην περίπτωση που τα υπάρχοντα και τα έξτρα μέτρα ύψους σχεδόν 9 δις ευρώ αποδειχθούν ότι είτε δεν μπορούν να πιάσουν τους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος είτε ότι ακόμα κι αν τους πιάσουν, αποδειχθούν ότι δεν είναι ικανά να τιθασεύσουν το χρέος σε επίπεδα μη βιώσιμα.
Αυτό πρακτικά που κάνουν οι Ευρωπαίοι είναι να κερδίσουν πολιτικό χρόνο μέχρις ότου η Ελλάδα να φθάσει κοντά στην ημερομηνία κλειδί του 2020, μία ημερομηνία στο ενδιάμεσο της οποίας από σήμερα μέχρι τότε μπορούν να έχουν συμβεί πολλά τόσο σε εγχώριο όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ΔΝΤ εντούτοις κατάφερε μετά από όλα αυτά να θεμελιώσει βαθύτερα από ποτέ την παραμονή του στην Ελλάδα και άρα να διατηρήσει ενισχυμένη την επιρροή του στην Ευρωζώνη μέσω της χώρας μας, αν και μένει να απαντηθεί το ερώτημα μέχρι ποιο σημείο θα εξακολουθήσει να επιμένει για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Που στοχεύει το ΔΝΤ
Όλα δείχνουν ότι το τέταρτο «μνημόνιο-καβάτζα» με το οποίο φεσώθηκε η ελληνική κυβέρνηση λειτουργεί παράλληλα και ως μία εγγύηση που ζητάει το ΔΝΤ ότι το τρέχον μνημόνιο που υπογράφηκε πέρυσι το καλοκαίρι θα εφαρμοστεί για να μην χρειαστεί η Αθήνα να υλοποιήσει τα έξτρα μέτρα. Είναι δηλαδή με άλλα λόγια κάτι σαν "δαμόκλειος σπάθη" που λειτουργεί ταυτοχρόνως και ως μοχλός πίεσης προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στον πλαίσιο της πεποίθησης που διακατέχει τα στελέχη του Ταμείου ότι η Αθήνα δεν είναι αποφασισμένη (committed) να εφαρμόσει την συμφωνία του περασμένου καλοκαιριού.
Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι πως από δω και πέρα, το Ταμείο φέρεται να προσπαθεί να καθυστερήσει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης καθώς όσο πιο κοντά φθάνουμε στο κρίσιμο ορόσημο του Ιουλίου τόσο θα μεγαλώνει ο λογαριασμός των μέτρων. Και ήδη οι πρώτες πληροφορίες λένε ότι η κα Λαγκάρντ θα επιμείνει πολύ στην ανάγκη ποσοτικοποίησης των έξτρα μέτρων κάτι μέσω του οποίου αφήνεται να εννοηθεί ότι για να γίνει θα πάρει χρόνο...
Διαβάστε περισσότερα στο thetoc.gr