Πως μπορείς να ξέρεις πως πραγματικά θα αντιδράσεις σε συνθήκες υψηλού στρες; Όταν τα πυρά των επιτιθέμενων θα σε περικυκλώνουν, όταν θα χρειαστείς να ρίξεις με ένα χέρι, όταν η αδρεναλίνη θα βαρέσει κόκκινο και τα χέρια θα τρέμουν ανεξέλεγκτα. Απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα μπορεί να δώσει μόνο μια άσκηση με εκπαιδευτικά πυρά.
[custom:google-ads]
Το σημαντικότερο μάθημα που προσφέρει λοιπόν είναι η αυτογνωσία. Σε συνθήκες υψηλούς στρες ένα από τα πράγματα που αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη στιγμή είναι ότι νιώθεις την έντονη τάση υπό πίεση να αδειάσεις ολόκληρο το γεμιστήρα στον επιτιθέμενο πριν εκτιμήσεις πλήρως την κατάσταση.
Χωρίς να κοιτάξεις αν υπάρχουν άλλοι επιτιθέμενοι. Χωρίς να ελέγξεις αν η γραμμή βολής σου θέτει σε κίνδυνο συναδέλφους ή αθώους πολίτες.
Μετά, όμως, από μερικές επαναλήψεις της άσκησης η αρχική ενστικτώδης αντίδραση του πανικού αντικαθίσταται από την καίρια και προσεγμένη διαχείριση του περιστατικού.
Δεύτερο τα πραγματικά πυρά τσούζουν… σοβαρά… Αν και αυτό είναι μια δυσάρεστη εμπειρία, χαράσσει ανεξίτηλα στον εγκέφαλο την ανάγκη για επαρκή κάλυψη. Ειδικά αφού δεχτείς περισσότερα από ένα χτυπήματα στο ίδιο σημείο, θέλοντας και μη, μπαίνεις στην βάσανο του να αξιολογήσεις τον τρόπο που κινείσαι μέσα στον χώρο και να τον προσαρμόσεις κατάλληλα για να αποφύγεις τα χειρότερα.
Τέλος, όταν απέναντι σου αντί για ένα κομμάτι χαρτί, έχεις έναν επιτιθέμενο ο οποίος προσπαθεί να σου προξενήσει πραγματικό πόνο, ιδίως σε ένα μακροσκελές επεισόδιο, αναπόφευκτα έρχεσαι αντιμέτωπος με το συναίσθημα του θυμού και την έκρηξη της επιθετικότητας. Έτσι δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στα αρχικά στάδια της εκπαίδευσης, να ακουστούν αρκετά μπινελίκια… Επειδή, όμως, τα νεύρα έχουν και αυτά επώδυνες συνέπειες, άμεσα μαθαίνεις ότι η διατήρηση της ψυχραιμίας είναι η ζωτικής σημασίας.