Τα δύο αυτά είδη πνιγμού διαφέρουν στο γεγονός ότι προκύπτουν αργότερα, όταν δηλαδή το παιδί έχει βγει από το νερό, όχι όσο είναι μέσα σε αυτό.
Ο δευτερεύων πνιγμός οφείλεται στο ότι έχει μπει νερό στους πνεύμονές του, με αποτέλεσμα να αναπνέει με δυσκολία. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε έναν ενήλικα, μόνο που το μέγεθος των πνευμόνων του είναι αρκετά μεγαλύτερο, οπότε μπορεί να το διαχειριστεί καλύτερα και να είναι ασφαλής. Όταν ένα παιδί συνήθως αθλείται ή παίζει επιπόλαια μέσα στην πισίνα ή τη θάλασσα, τότε αυξάνει τον κίνδυνο να εισροφήσει πολύ νερό, με αποτέλεσμα να γεμίσουν οι πνεύμονές του και να οδηγηθεί σε πνευμονικό οίδημα. Ο δευτερογενής πνιγμός μπορεί να εμφανιστεί 1-24 ώρες μετά το επεισόδιο στο νερό
Στον ξηρό πνιγμό το νερό δε φτάνει ποτέ στους πνεύμονες. Αντ “αυτού, η εισρόφηση νερού από τη μύτη προκαλεί σπασμό των φωνητικών χορδών αφού το παιδί έχει ήδη φύγει από την πισίνα ή τη θάλασσα. Αυτό φράσσει τις αναπνευστικές οδούς του, γεγονός που καθιστά την αναπνοή δύσκολη. .Συνήθως αυτό συμβαίνει αμέσως μετά από το επεισόδιο στο νερό.
Και στις δύο περιπτώσεις ο κίνδυνος έγκειται κυρίως στο ότι το παιδί συνήθως έχει φύγει από τη θάλασσσα ή παίζει έξω από το νερό, ακόμα και αρκετές ώρες μετά το αρχικό επεισόδιο, με αποτέλεσμα κανείς να μην καταλάβει τι έχει συμβεί.