Ο βασικός λόγος που οδήγησε την Ελλάδα στα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής ήταν, όπως ενδεχομένως έχει γίνει κατανοητό, η χρεοκοπία του δημοσίου τομέα, ο οποίος τελικώς παρέσυρε τα πάντα. Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση έχει ανοίξει ξανά την «κερκόπορτα» του Δημοσίου, μέσω της γνωστής οδού πρόσληψης συμβασιούχων, οι οποίοι έπειτα από λίγο καιρό αποκτούν δικαίωμα μονιμοποίησης.
[custom:google-ads]
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι θέσεις αυτές είναι μη παραγωγικές. Ωστόσο στο Δημόσιο, ιδιαίτερα στον σκληρό πυρήνα του, υπάρχουν και τομείς με πρακτικές ανάγκες οι οποίες παραμελούνται επί σειράν ετών. Η λυπηρή κατάσταση στη δημόσια τάξη και στην πολιτική προστασία είναι γνωστή.
Λιγότερο γνωστή είναι η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι Ένοπλες Δυνάμεις από πλευράς προσωπικού. Το 2018 σε όλες τις Στρατιωτικές Σχολές Αξιωματικών και Υπαξιωματικών, το πλαφόν εισακτέων δεν ξεπερνούσε τα 819 άτομα. Εξ αυτών, 363 ως αξιωματικοί και 456 ως υπαξιωματικοί. Η συγκεκριμένη, επί σειράν ετών, περιοριστική πολιτική έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στη στελέχωση κρίσιμων μονάδων σε Στρατό, Αεροπορία και Ναυτικό. Είναι χαρακτηριστικοί ορισμένοι αριθμοί. Στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων εισήχθησαν το 2018 μόλις 34 άτομα, εκ των οποίων μόλις 23 μάχιμοι.
Η χρονίζουσα, πια, έλλειψη προσωπικού, ειδικά στο κατώτερο μέρος της ιεραρχικής πυραμίδας, δηλαδή στους υπαξιωματικούς, οι οποίοι αποτελούν και τη ραχοκοκαλιά των οπλικών συστημάτων, έχει δημιουργήσει τεράστια πίεση στο υφιστάμενο προσωπικό.
Κρίσιμες μονάδες λειτουργούν σε χαμηλά ποσοστά στελέχωσης, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας έχει ανεβεί επικίνδυνα ακόμη και σε πόστα τα οποία απαιτούν γρήγορα αντανακλαστικά. Παράλληλα, η παραμονή των ανώτατων αξιωματικών ως στάσιμων στον ίδιο βαθμό, χωρίς αποστρατεία, απλώς συμβάλλει στον «υδροκεφαλισμό» ενός συστήματος που δεν πρέπει να λειτουργεί με δημοσιοϋπαλληλικά κριτήρια.
Ιδού λοιπόν ένα πεδίο στο οποίο η κυβέρνηση μπορεί και οφείλει να συζητήσει διορθώσεις με τους εταίρους, ώστε το πλέον κρίσιμο γρανάζι της εθνικής ασφάλειας να απεμπλακεί από γραφειοκρατικές στρεβλώσεις.
Η αύξηση του αριθμού εισακτέων στις Στρατιωτικές Σχολές θα μπορέσει, σε μια περίοδο 5 έως 10 ετών, να δώσει «ανάσες» οι οποίες αυτή τη στιγμή λείπουν. Λύσεις υπάρχουν και μπορεί να βοηθήσουν ουσιαστικά και αλματωδώς στην καλύτερη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων.
(ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 10/11/2018 - ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΕΔΟΣ - [Μετατροπή σε κείμενο: staratalogia.blogspot.gr])