"Ήρωες το καλοκαίρι ταυλαδοροι και τεμπέληδες το χειμώνα.
Δεν ψάχνουμε τον τίτλο του ήρωα, κάνουμε την δουλειά μας, μια δουλειά η οποία όλες τίς φορές πρέπει να βγάλεις την καρδιά σου, να την αφήσεις στην άκρη και να δουλεύεις χωρίς συναίσθημα για να μπορείς να αντέξεις τόσο πόνο και θλίψη από την καταστροφή που βλέπεις δίπλα σου. Γιατί ;; Γιατί άνθρωπος είσαι και λυγίζεις. Λυγίζεις όταν σε σταματάνε στο δρόμο και σου δείχνουν μια φωτογραφία και σου λένε τον είδες αυτόν πες μου;;; Πες σε παρακαλώ ότι τον είδες και ζεί. Και τότε πρέπει να τού δώσεις δύναμη να αντέξει. Να αντέξεις και εσύ να συνεχίσεις , να μην λυγίσεις, να πάς πίσω από το καμμένο δέντρο και να σκουπίσεις βιαστικά τα δάκρυα σου να μην σε δεί ο συνάνθρωπος σου που έχει καταστραφεί γιατί θα πρέπει να του δώσεις δύναμη.
Μέχρι που χτυπάει το τηλέφωνο του συναδέλφου σου που τρέχετε μαζί, που έφυγε από το σπίτι του και πήγε στην υπηρεσία ανέβηκε στο πρώτο όχημα που βρήκε να φεύγει και βγήκε νά βοηθήσει και τον βλέπεις να λυγίζει. Η γυναίκα του και το 6 μηνών παιδί του κάηκαν. Δεν ήταν εκεί να τους βοηθήσει γιατί βοηθούσε άλλα παιδιά άλλες γυναίκες άλλες οικογένειες.. Βλέπεις τον συνάδελφο που πρίν ήταν σαν το πιο σκληρό διαμαντη να γίνεται 1000 κομμάτια και εσύ να πρέπει να βρεις την δύναμη να τον σηκώσεις στα πόδια του.. ο κόμπος στον λαιμό μεγάλος οι λέξεις δύσκολα βγαίνουν. Συνάδελφε τα θερμά μου συλλυπητήρια και για όλους όσους εχθές και σήμερα βιώνουν αυτή την καταστροφή. Άνθρωποι είμαστε και λυγίζουμε.
Άνθρωποι που 500 η 600 η 900 χμλ μακριά από τα παιδιά και τις γυναίκες μας από κάθε άκρη τής Ελλάδας βρεθήκαμε στην χθεσινή καταστροφή. Πού θα πρέπει να κρύψουμε βαθειά μέσα μας τις εικόνες που είδαμε ώστε να συνεχίσουμε το έργο μας . Είναι τιμή μου που είμαι ΠΥΡΟΣΒΈΣΤΗΣ και ας είμαι ο ταυλαδορος και ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος όπως μας λένε"!!!!
Ζώης Μαργέλης
Πυροσβέστης
Ζώης Μαργέλης
Πυροσβέστης