Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Brazil.
Στην πασίγνωστη Augusta Street του Sao Paulo, πέντε γυναίκες δουλεύουν κάτω από την ίδια στέγη, οδηγούμενες από την ίδια τέχνη: το τατουάζ. «Είναι κοπέλες που τώρα ξεκινούν σε αυτήν την βιομηχανία», λέει η ιδιοκτήτρια του Sampa Tattoo, Samantha Sam.
Φωτογραφία: Felipe Larozza/VICE
Η ιδέα δημιουργήθηκε όταν η Samantha αποφάσισε να παρατήσει την προηγούμενη δουλειά της. Ένας από τους ιδιοκτήτες την ρώτησε αν ήθελε να ανοίξει μαζί του ένα τατουατζίδικο και αφού βρέθηκε ο χώρος, έπρεπε να βρεθούν και τα άτομα που θα δούλευαν σε αυτόν. Μια φίλη της πρότεινε την ιδέα το προσωπικό να είναι μόνο γυναίκες και η πρότασή της εισακούστηκε.
Η Samantha Sam και οι tattoo artists του Sampa Tattoo. Φωτογραφία: Felipe Larozza/VICE
Το μαγαζί έχει δύο ορόφους. Στο ισόγειο βρίσκει κανείς έναν μαύρο πολυέλαιο και μαύρη ταπετσαρία καθώς και ένα μεγάλο τραπέζι γεμάτο σημειωματάρια, πινέλα, χαρτιά, μαρκαδόρους και ζωγραφιές. Στον πάνω όροφο, το «σφαγείο», υπάρχουν οι ειδικές καρέκλες για τους πελάτες, βελόνες και όλα τα μηχανήματα που χρειάζεται κανείς για να σημαδέψει ένα σώμα με μελάνι.
Φωτογραφία: Felipe Larozza/VICE
Τρεις εβδομάδες από την στιγμή που άνοιξε τις πόρτες του, το μαγαζί δέχεται πλέον τρεις με τέσσερις πελάτες την ημέρα. Η Samantha λέει πως το σχέδιο είναι το μαγαζί να πάει καλύτερα και να συνεχίσει να προσφέρει ευκαιρίες σε κοπέλες μιας και «υπάρχουν πολλές που ξεκινούν τώρα». Το VICE μίλησε με μερικές από τις κοπέλες που κάνουν τατουάζ εδώ, σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν δουλεύοντας στον χώρο του τατουάζ, πόσο υποτιμητικά τις αντιμετωπίζουν μερικοί άντρες του χώρου, καθώς και για το πόσο εκείνες αγαπούν την τέχνη τους.
Φωτογραφία: Felipe Larozza/VICE
Juliana Chislu, 22 ετών
«Πάντα μου άρεσαν τα τατουάζ. Σκέφτηκα πως «ναι ρε, αυτό θέλω να κάνω με την ζωή μου». Όταν ήμουν 13, άρχισα να ζωγραφίζω πάνω στους φίλους μου από το σχολείο, με βελόνες και μελάνι India. Μια ημέρα πριν τα 18α γενέθλιά μου, έκλεισα ραντεβού για να κάνω το πρώτο μου τατουάζ. Ο πατέρας μου δεν γούσταρε τα τατουάζ και μου είπε «Juliana, αυτό είναι το πρώτο και το τελευταίο σου». Τώρα του ζωγραφίζω όλο το χέρι με hand-poking. Είναι μια Ιαπωνική τεχνική, όπου χρησιμοποιείς τη βελόνα σαν ξυλάκι. Μπορεί να είναι μπαμπού, ένα συγκεκριμένο ξύλο δηλαδή. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου δεν με θεωρούν ως μέλος της οικογένειάς τους πλέον γιατί έχω κάνει τατουάζ στα χέρια και το πρόσωπό μου.
Μου έχουν κάνει μαλακίες σε τόσα πολλά μαγαζιά. Αν είσαι μαθητευόμενη, τότε αρχίζουν τις μαλακίες με το που μπαίνεις από την πόρτα και ρωτάς να μάθεις. Μια φορά πήγα σε ένα μαγαζί και τους έδειξα τα σχέδιά μου. Ο τύπος άρχισε να γελάει και να μου λέει πως αυτά τα σχέδια δεν ήταν δικά μου, επειδή οι γκόμενες δεν έχουν τα κότσια να κάνουν ρώσικα τατουάζ. Του είπα να κάτσει να του κάνω εκείνη την στιγμή. Με πέταξε έξω».
Φωτογραφία: Felipe Larozza/VICE
Julia Bicudo, 26 ετών
«Η μαμά μου λέει πάντα πως όταν ήμουν τεσσάρων, ζωγράφιζα διαρκώς. Σπούδασα Ραδιόφωνο και Τηλεόραση και δούλεψα στον χώρο για οκτώ χρόνια. Ο άντρας μου κι εγώ αγοράσαμε μια μηχανή, έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε τατουάζ ο ένας στον άλλον στο σπίτι, έτσι για πλάκα. Στην αρχή, δεν πίστευα ότι θα ήταν τόσο γαμάτο. Πίστευα πως το τατουάζ είναι κάτι που μπορούσαν να το κάνουν μόνο πραγματικά εξελιγμένοι, εξωπραγματικοί άνθρωποι. Τέλος πάντων, μου άρεσε τόσο πολύ που άρχισα να μαθαίνω όλο και περισσότερα για αυτό και να το παίρνω όλο και πιο σοβαρά.
Ήθελα να κάνω πάνω μου έναν κεραυνό. Μου έγινε τέτοια εμμονή που γέμιζα ολόκληρα σημειωματάρια με κεραυνούς. Μέχρι στιγμής, έχω κάνει οκτώ τατουάζ πάνω στο σώμα μου. Νιώθω μια σύνδεση με τις πολύ ψιλές βελόνες και μου άρεσε επίσης και η ιδέα αυτού του μαγαζιού. Πού θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενη; Δουλεύω σαν tattoo artist μαζί με ένα μάτσο γαμάτες γκόμενες!»
Φωτογραφία: Felipe Larozza/VICE
Ingryd Guimarães, 18 ετών
«Έκανα το πρώτο μου τατουάζ στα 15 μου. Ένα απαίσιο τριαντάφυλλο στον ώμο μου. Μου είπε λοιπόν κάποιος για έναν τατουατζή που θα μπορούσε να μου το φτιάξει. Πήγα και καθώς τον πλήρωνα, μου έπεσε μπροστά του το σημειωματάριο με τα σχέδιά μου. Μου είπε αμέσως «γουάου, εσύ ζωγραφίζεις». Αρχίσαμε να βγαίνουμε και με ενθάρρυνε να ξεκινήσω να κάνω κι εγώ τατουάζ και κάπως έτσι μπήκα σε αυτήν την ιστορία. Μετά το πρώτο τατουάζ που έφτιαξα για κάποιον, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Άκουγα τον θόρυβο της μηχανής μέσα στο κεφάλι μου.
Μου αρέσει το pointillism, το black work και το hatching. Πριν γίνω tattoo artist, προσπαθούσα να σπουδάσω ψυχολογία. Θέλω ακόμα να το σπουδάσω και θα το κάνω. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου σαν ψυχολόγο, αλλά θέλω να μάθω την επιστήμη. Αφού έκανα το πρώτο μου τατουάζ, παραιτήθηκα από την δουλειά μου σε ένα γραφείο, δεν πήρα μέρος στις εξετάσεις για να μπω στο πανεπιστήμιο και ξεκίνησα να κάνω τατουάζ».
Φωτογραφία: Felipe Larozza/VICE
Samantha Sam, 23 ετών
«Μετακόμισα από το Cerquilhο, όπου γεννήθηκα, στην Sorocaba για να μάθω να κάνω τατουάζ. Έμεινα εκεί για έξι μήνες ως μαθητευόμενη και έκανα τα πάντα. Ζωγράφιζα, καθάριζα, μάζευα. Ήταν όλα εναντίον μου. Ήμουν μόνη μου, σε μια πόλη όπου δεν ήξερα κανέναν. Είμαι όμως πεισματάρα και αγαπώ αυτό που κάνω».
Φωτογραφία: Felipe Larozza/VICE
Jéssica Coqueiro, 23 ετών
«Ξεκίνησα να κάνω τατουάζ όταν παράτησα την σχολή Πλαστικών Τεχνών. Πήρα τις τελευταίες μου οικονομίες, πήρα τα πρώτα μου μηχανήματα και άρχισα να κάνω τατουάζ σε κόσμο, πηγαίνοντας σπίτια τους, ή λέγοντάς τους να έρθουν στο δικό μου. Το τατουάζ μου έδωσε την δυνατότητα να γίνω ανεξάρτητη, να ζήσω από την τέχνη μου.
Μου αρέσουν οι γραμμές και το black work. Μελετάω βιβλία βιολογίας, ανατομίας, τεχνικού σχεδίου και χρησιμοποιώ ως αναφορές λουλούδια, είδη ζώων και εικόνες κοχυλιών.
Εδώ στο μαγαζί ένιωσα για πρώτη φορά ότι είμαι κομμάτι μιας ομάδας, ότι δουλεύω μαζί με άλλα άτομα. Μιλάμε για την δουλειά μας διαρκώς, για το πώς οι γυναίκες μπορούν να διεκδικήσουν την θέση τους στον χώρο εργασίας. Τα πάμε καλά και προσπαθούμε να εκτιμάμε τα προτερήματα που έχει η καθεμία από εμάς».
http://www.vice.com/